MIEJSCE: sala gimnastyczna.
ODBIORCY : nauczyciele, obsługa, uczniowie kl. 0-VI
1. Powitanie wszystkich przez gospodarza kl. III
2. Wykonanie piosenki przez szkolny zespół „Źródełko”
3. UCZEŃ : Szkoła - jak wielki pomnik z kamienia,
co śnił się kiedyś w śmiałych marzeniach.
Tu tysiącletnia mowa ojczysta
wśród białych murów nową ma przystań.
Otwórzmy książki i niech z czytanek
słowa jak fale płyną wiślane.
Słowa jak dęby szumią wiekowe
o tym co dawne, o tym co nowe.
4. UCZENNICA: Szkoła liczy na ucznia
tak jak na rycerza
i dlatego błękitny znaczek
każdemu powierza.
Maleńka tarcza, ale wystarcza,
by z dumą myśleć o niej,
bo jak prawdziwa rycerska tarcza
honoru szkoły broni.
Siadł na rękawie nieba kawałek
i cyfra srebrem świeci.
Nie trzeba pytać, to zrozumiałe-
uczniowie, szkolne dzieci!
5.UCZENNICA: Wesoły dzień ten dzień przywitamy od rana
ładną piosenką,
ten dzień powszedni, zwyczajny,
od niejednej milszy niedzieli-
bo dzisiaj przecież jest święto
naszych nauczycieli.
Przystroimy dziś w złote liście, ławki i ściany,
żeby było milej, weselej….
Tego dnia przywitamy z uśmiechem tych,
którzy zawsze są z nami- naszych nauczycieli.
6. UCZENNICA: Wiatr chodzi po niebie, obłoki pasie
i blaskiem złocistym lśni szyba w klasie,
a błękit, jak strumień się z góry toczy,
ma Pani wesołe, dobre oczy.
Dziś piosenkę mamy dla niej,
pełna jest serdecznych nut.
Niech tę piosnkę przyjmie Pani
w darze za swój trud.
Kalina, kalina! A ptak w zieleni
to skacze, to ćwierka wśród chłodu cieni.
To ćwierka, to śpiewa! Wiatr w szybę dmucha.
My także śpiewamy , Pani słucha.
7.UCZEŃ: Więc moc życzeń najszczerszych
przynosimy w darze wam
skromny kwiatek, krótki wierszyk
i serc tyle, ile nas.
Zawsze żywe, zawsze świeże
płatki róży szepną pani
jak ją kochaliśmy szczerze,
jaką wdzięczność mamy dla niej.
8. UCZEŃ: Nie laurka na Bristolu pięknie malowana
ale uśmiech, kiedy dzwonek do Was woła rano.
I nie wierszyk ładny, łatwy, mówiony z pamięci,
lecz do pracy zapał szczery i najlepsze chęci.
9. UCZEŃ: Nie wiązanka kwiatów nawet no i srebrny ten papierek
ale miłość nasza najprawdziwsza dla Was dziś kochani!
Nie laurka na Bristolu pięknie malowana,
ale uśmiech, kiedy dzwonek do Was woła rano.
Dobry uśmiech, szczery zapał, miłość niekłamana,
to kwiat, wierszyk i laurka dla Was dziś kochani!
10. UCZENNICA: To ona czujna, cierpliwa,
z troską serdeczną i szczerą,
czuwa nad piórem i ręką
nad twoją pierwszą literą.
To Ona wita cię w progu,
jak własne wita się dzieci.
To Ona uczy cię patrzeć,
słyszeć, i myśleć i świecić.
To Ona ma serce matki.
które się cieszy i trudzi,
w drogę wyprawia cię mądrze,
uczy cię świata i ludzi.
11. UCZENNICA: Niesiesz słowo mozolne,
słowo codzienne.
Patrzysz, jak rośnie słowo
we mnie.
I jak nabiera mocy.
Jak każdym rankiem szkolnym
Wpisuję swoje życie
W otwarte Kraju Karty.
12. UCZENNICA: A nauka bywa ciekawsza od bajek,
trzeba tylko słuchać i uważnie patrzeć.
Gdy wiedzy przybywa , to życie się staje
o ile piękniejsze, ciekawsze, bogatsze
13. UCZEŃ: Miłować wiosnę, ziemię, zieleń
uczyli mnie nauczyciele.
Oni mówili mi, jak kochać
słońce nad Polską i obłoki.
Przed nimi schylę nisko głowę
pozdrowię ich serdecznym słowem
i podziękuję dziś przy święcie
za wiedzę, miłość i za szczęście.
14.UCZENNICA: Wiem, że dwa razy jest cztery
wiem jak powstaje deszcz i wiatr,
lecz gdy mam być tu całkiem szczera,
chcę by się czasem zmienił świat.
Chcę by trójkątne były kwadraty
chcę sobie z piasku ukręcić bicz
chcę kwiat paproci znaleźć poza tym
i do niczego dodawać nic.
Chcę też niebieskie łykać migdały,
i gruszkę z wierzby zerwać choć raz,
chcę na rumaku ulecieć białym,
i ściągnąć z nieba najdalszą z gwiazd.
15. UCZEŃ: Wiem jak żelazo robią w hutach
wiem co to znaczy ha2o
gdy mam być całkiem szczery tutaj,
chcę choć raz w życiu pójść pod prąd!
16. UCZENNICA: Wiem, kiedy Chrobry się urodził,
wiem dokąd płynie Nil i Ren.
Lecz, gdy mam dość nad książką godzin
chcę, aby życie było snem.
17. UCZEŃ: Chcę poprzelewać, z pustego w próżne,
chcę znaleźć igłę, gdzie siana stóg,
chcę wiatru w polu poszukać później
by przewodnikiem moim być mógł,
chcę by trójkątne były kwadraty
chcę od Sezamu otworzyć drzwi,
chcę zawsze lekcje umieć poza tym-
i to najtrudniej wykonać mi.
18. UCZENNICA: Niezmierny mój dług wdzięczności
więc strof mi potrzeba, jak w słońcu grająca kapela,
żeby po całym kraju rozsławił się, rozgłosił
wysiłek nauczyciela.
Jakże nie pisać wiersza, jakże nie płonąć w podzięce
za światło, co się rozszerza, za dar najpiękniejszy,
za wiedzę!
Nasz świat jest słonecznym światem, nasz świat na
wiedzy stoi- i dlatego dziś wieńczę oświatę
o przyjaciele moi!
19. UCZENNICA: Na tradycjach przeszłości budujemy przyszłość.
Z najgłębszych warstw miłości do
ojczystego kraju wyrastają myśli i słowa
ludzi dorosłych, dążących do tego co lepsze
i piękniejsze, ludzi, którzy wytrwałym,
pedagogicznym trudem pomnażają dorobek
tej szkoły, wpływają na coraz to wyższy
poziom wykształcenia i wychowania młodzieży.
20. Piosenka zespołu „Źródełko”
21.UCZNIOWIE ( na zmianę): Za pracę nad nami i dla nas!
Za wiedzę zakąście nas obdarowali!
Za otwieranie nam oczu na piękno życia i świata!
Za miłość, jaką nas darzycie! Za to , że po prostu
jesteście!
Chcemy być dla was jak kwiaty na łące!
Jak śpiew skowronka!
Przyjmijcie hołd naszych serc!
Naszych gorących, dziecięcych serc!
22.Piosenka zespołu „Źródełko”
23. UCZENNICE: Czyj to piórnik? Czyj to zeszyt?
Czyja to jest teczka?
Z odpowiedzią chcąc pośpieszyć,
Zajrzę do środeczka.
Oto zeszyt już otwarty…
Ale cóż to znaczy?
W środku same puste karty
Można w nim zobaczyć
Na początku-
„Lekcja pierwsza”
Zaraz obok daty, trochę niżej- tytuł wiersza-
No i koniec na tym!
Ktoś czerwoną, grubą kredką wymalował dwóję.
Czyj to zeszyt, kto odpowie?
Kto nie wie- niech słucha:
- Mądrej głowie dość dwie słowie…
Wszyscy razem: To zeszyt leniucha!
Już zaglądam do piórnika-
Aha- takie buty?
Wieczko w nim się nie domyka,
Zamek też zepsuty.
A w piórniku, jak w sklepiku,
Wszystko do wyboru….
Pełno śrubek i patyków różnego koloru.
I spinaczy, i gwoździków od laski skuwka.
Czyj to piórnik- powiem jasno-
Kto nie wie, niech zważa:
- łatwo zgadnąć, że to własność
Jest……
Wszyscy razem: bałaganiarza…..
Pozostała jeszcze teczka….
Z teczką nowy dramat-
Bowiem wstępu do środeczka
Broni….
czarna plama
W teczce brulion zabrudzony
Czarnym atramentem,
Trzy wyrwane z czegoś strony,
Tłuste i pomięte.
Obok książka bez okładki
Pochlapana tłuszczem….
Cztery bułki niedojadki,
Dwa ogryzki gruszek.
Czyja teczka- kto odpowie?
Wszyscy razem: Wie już cała klasa!
Mądrej głowie dość dwie słowie:
Wszyscy razem: To teczka brudasa!
Uff ! Ależ to był kwiatek!
Ten „ chwast” w szkolnym ogródku już został wytępiony,
Od września już nie zakwitnie w ż adnej z naszych klas.
Wszyscy razem: Przepraszamy! Przyrzekamy!
Musimy teraz dobrze się rozpatrzyć, aby się znowu nie natchnąć na
jakiś chwast.
To mają być przecież kwiaty dla naszych wychowawców.
Wszyscy razem: My jesteśmy najzwyklejsze dzieci. Mowa!
Aniołkami nas nie nazwą.
Uczniowie na przemian: Zdarza nam się bić,
przeskadzać,
ś miecić.
Wszyscy razem: I po prostu robić Pani na złość.
Uczniowie na przemian: Zdarza nam się lekcji nie odrobić.
Brudne łapy mieć i kleks w zeszycie
Pani wie , że nic się nie da zrobić.
Wszyscy razem: Inni nie będziemy. Takie jest życie!
Uczniowie na przemian: Więc się- dla porządku- trochę zżyma,
Głos podnosi, nieraz dwóję wlepi-
Ale długo w gniewie nie wytrzyma:
Znowu się uśmiecha.
Już jest lepiej!
Jak jest zła, to człowiek też boczy
Dobra to jest gotów wleżć na głowę.
No i tak się nasze życie toczy,
Czasem szare, czasem kolorowe.
Wszyscy razem: Ale nie jest tajemnicą dla niej,
Uczniowie na przemian: Ani dla nas- że choć się czubimy
To w gruncie rzeczy my i nasza Pani
Co tu gadać,
Wszyscy razem: Bardzo się lubimy.
24. Piosenka w wykonaniu klasy III:
„Słowa dla naszej Pani”( sł. Czesław Janczarski, muzyka Jerzy Kraszewski)
Wiele pięknych kwiatów znamy My dla naszej Pani mamy
-tulipanów, róż i bzów. najpiękniejsze kwiaty słów.
Ref. Słowo miłość za Jej troski,
słowo wdzięczność za Jej trud.
Dar to skromny, dar uczniowski
wyśpiewamy z serc jak z nut.
Wiele gwiazd na niebie błyszczy
i srebrzysty płonie nów.
Dziś dla Pani mamy wszyscy
najpiękniejsze gwiazdki słów
Ref. Słowo miłość…..
Niech nam Pani dziś wybaczy,
żeśmy byli czasem źli,
i z uśmiechem niech popatrzy, bo, co złego- to nie my!
Ref. Słowo miłość…..
25. Występ Samorządu Uczniowskiego.
W scenariuszu wykorzystano wiersze: B. Ostromskiego „Szkoła”, „Tarcza.”.
Cz.Janczarskiego „Wiatr chodzi po niebie”, T. Kubiaka „Laurka dla naszej Pani”,
J. Babicza „ Nauczyciel”, W. Ścisłówskiego „Trójkątne kwadraty”, K.I. Gałczyńskiego „Wiersz o wielkiej wdzięczności”.
Scenariusz opracowała: Bożena Lewandowska
