www.szkolnictwo.pl

SCENARIUSZ – 1 r. śm. Jana Pawła II


Pośród niesnasków Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon.
Dla Słowiańskiego oto Papieża
Otwarty tron.
Ten przed mieczami tak nie uciecze
Jako ten Włoch,
On śmiało, jak Bóg, pójdzie na miecze,
Świat mu - to proch!
Twarz jego słońcem rozpromieniona,
Lampą dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud –
Jeśli rozkaże, to słońce stanie,
Bo moc - to cud.
On się już zbliża - rozdawca nowy
Globowych sił;
Cofnie się w żyłach pod jego słowy
Krew naszych żył;
W sercach się zacznie światłości Bożej
Strumienny ruch,
Co myśl pomyśli przezeń, to stworzy,
Bo moc - to duch.
A trzebaż mocy, byśmy ten Pański
Dźwignęli Świat;
Więc oto idzie Papież Słowiański
Ludowy brat.


Najpierw był dom rodzinny. Ciepło, życzliwość i miłość. Ojciec – był człowiekiem niezwykle sumiennym, wymagającym wobec siebie i podwładnych. Matka – była łagodna, dobra i troskliwa. Kiedy Karol miał był jeszcze małym chłopcem często powtarzała: On będzie wielkim człowiekiem. Sam Karol w wieku 7 lat mówi o sobie i swych pierwszych pragnieniach:

Kim chciałbyś zostać?
Będę lotnikiem.
A dlaczego nie księdzem?
Bo Polak może być wielkim i sławnym lotnikiem, ale nie może zostać papieżem.

Wielokrotnie dziecięce , a potem młodzieńcze marzenia ulegały zmianom.


• Wadowice moje miasto


• „... tu w tym mieście wszystko się zaczęło ... że jestem tu oczekiwany jak w rodzinnym domu”.. /frg./

Ludzie garnęli się do Niego zanim jeszcze został papieżem. Zwłaszcza studenci, którzy szukali z Nim kontaktu nawet na wycieczkach, z których każda była lekcją miłości życia i radości wiary. On rzeczywiście kochał świat, na który patrzył przez pryzmat Stwórcy.
U Karola Wojtyły szukali rady zarówno ludzie prości jak również intelektualiści. Przychodzili wtedy, gdy był zwykłym kapłanem, gdy był wykładowcą i profesorem. Nie zaprzestali przychodzić kiedy został biskupem. Dla wszystkich zawsze miał otwarte serce i umiał znaleźć czas.
Był rok 1978. Dzień 16 pażdziernika. Minęła godzina 18-ta.:

• Habemus papam /frg./

I. Przychodzę do was z daleka
Zostawiam Wysokie Tatry
I katedrę wawelską
We mnie wiele umarło,
Odpłynęło,
Abym mógł być tu gdzie Piotr
Razem z Wami.

II. Czy nie żal ci stoków Wawelu?
Podhala, co we mgle ginie?
Nad Tybrem zapyta cię wielu
Jak Piotra: Quo vadis, Domine?
Odpowiesz, jak król nasz spod Wiednia,
Idę kruszyć krzywd okowy
Spełnia się Piastów przepowiednia,
o triumfie z Częstochowy.
Tyś uwieńczeniem naszych marzeń
Jakie twa biała postać budzi
W potoku coraz nowych zdarzeń
Jesteś nadzieją wszystkich ludzi.

Niedługo potem papież napisał te słowa:

"Drodzy Rodacy!
Niełatwo jest zrezygnować z powrotu do Ojczyzny. Ale skoro taka jest wola Chrystusa, trzeba ją przyjąć. Więc przyjmuję. Proszę was tylko, aby to odejście jeszcze bardziej nas połączyło i zjednoczyło. Nie zapominajcie o mnie w modlitwie w całej naszej Ojczyźnie."

• Barka

• /frg./ papież o Barce

Jan Paweł II to jedyny papież, który nie zrezygnował ze swoich sportowych pasji. Jeździł na nartach, grał w siatkówkę. Nie zrezygnował z długich przechadzek, zwłaszcza po górskich szlakach. Jego miłością pozostały Tatry, które niegdyś przemierzył wzdłuż i wszerz.

Świat poznał i zaakceptował oryginalność papieża wyrażającą prostotę i po ludzku człowieczą serdeczność. Wciąż uśmiechnięty i życzliwy spotykał się z ludźmi. Pokazał nam nie tylko jak żyć, ale także jak się modlić, jak śpiewać, jak żartować.


Miłość mi wszystko wyjaśniła,
miłość wszystko rozwiązała –
dlatego uwielbiam tę Miłość,
gdziekolwiek by przebywała.

Jan Paweł II był 264 papieżem Kościoła powszechnego. W ciągu 27 lat odbył blisko 200 podróży apostolskich. Pozostawił po sobie 85 tysięcy stron różnego rodzaju przemówień, homilii, encyklik i innych dokumentów. Jako przykład do naśladowania dał nam blisko pięciuset świętych i ponad 1200-tu błogosławionych.


Jan Paweł II jako pierwszy papież przekroczył próg świątyni ewangelickiej oraz nawiedził synagogę

Jako pierwszy zorganizował Światowy Dzień Modlitw o Pokój w Asyżu

Po raz pierwszy od czasów reformacji modlił się z biskupami luterańskimi

Przygotował o poprowadził Światowe Dni Młodzieży

Przeprosił za grzechy chrześcijan i brak świadectwa miłości bliźniego w ciągu wieków

Jako pierwszy papież ogłosił list apostolski poświęcony kobietom, a następnie napisał „List do dzieci”


Kluczem dla całego pontyfikatu Jana Pawła II są słowa z homilii podczas mszy świętej inaugurującej jego posługę, w której zawarł swój program pasterski.. Jan Paweł II powiedział wtedy:

„Bracia i Siostry! Nie lękajcie się przygarnąć Chrystusa i przyjąć Jego władzy! Pomóżcie Papieżowi i wszystkim, którzy pragną służyć Chrystusowi... Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! ...Nie lękajcie się! Chrystus wie, co kryje się we wnętrzu człowieka, Jedynie On to wie!”


Po 16 latach od tej homilii wspomniał: „Kiedy 22 października 1978 roku wypowiadałem słowa: Nie lękajcie się!, nie mogłem w całej pełni zdawać sobie sprawy z tego, jak daleko mnie i cały Kościół te słowa poprowadzą.”

• /frg./ Abba Pater – teledysk
/ w tle można odczytać polskie tłumaczenie:
„Tyś Synem moim Ja Ciebie dziś zrodziłem. Ja będę mu Ojcem, a On będzie mi Synem. Są to prorocze słowa: Mówią o Bogu, który jest Ojcem w najwyższym i najprawdziwszym znaczeniu tego słowa. Izajasz mówi: A jednak Panie, Tyś naszym Ojcem. Myśmy gliną, a Ty naszym Twórcą. Dziełem rąk Twoich jesteśmy my wszyscy. Mówił Syjon: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał. Czy może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu? A nawet gdyby ona zapomniała Ja nie zapomnę o tobie. Znamiennym jest, że fragmenty proroctwa Izajasza dotyczące ojcostwa Boga, wypełnione są obrazami inspirowanymi macierzyństwem. Jezus, powołując się na liczne fragmenty Starego Testamentu, niejednokrotnie odnosi się do Boga, jako Ojca całej ludzkości. Dla Jezusa, Bóg jest nie tylko Ojcem Izraela i ludzkości, ale również Jego i moim Ojcem”/

Takiego jeszcze nie było
Utrudzonego Pielgrzyma,
Że Go choroby nie zmogły,
Nie odstraszały chłód i zima.
Szedł zmęczony po świecie
Bogu nas wszystkich powierzał,
Jeszcze na świecie nie było
Tak żarliwego Papieża.
Cały oddany Maryi.
Ona pragnienie wszczepiła,
Aby nie ustał w pielgrzymce,
Co dzień wzmacniał Go w siłach.
Tak szedł Pielgrzym Pokoju po świecie,
Na biedę, krzywdę otwarty,
By przed zagładą świat bronić
I panoszącym się czartem.


Okrzyknięto Go Człowiekiem Stulecia. Papieżem Przełomów.

Jan Paweł II to Papież – Pielgrzym,. Papież – Poeta, Pocieszyciel chorych, Papież – Mąż Stanu, Papież – Budowniczy Pokoju. Papież uczący nas na nowy rozumieć sens przebaczenia. Papież – Przewodnik młodzieży, symbol nadziei, animator drogi do świętości, Papież – Orędownik miłości. Papież – Człowiek modlitwy i cierpienia.

• Ojcze nasz -Trim

Przyszedł do nas od Boga,
Przyniósł nadzieję, miłość i wiarę,
Rozbudził w nas to, co najszlachetniejsze,
Dodał sił w trwaniu niezłomnym.
Łagodził niepokoje,
Uciszał rozterki,
Wskazał drogę.
Przypomniał dzieje,
Tłumaczył zdarzenia
Wspierał w zwątpieniu.
Uczył na grzech odróżniać od dobra,
Uczył jak słuchać, co mówi Bóg,
On walczył słowem, oddalał od zła,
Był drogowskazem wśród krętych dróg.
Nauczył nas, jak trzeba kochać,
A wszystko to po to, by człowiek dla człowieka był bratem.

Podczas pielgrzymek do Ojczyzny papież wielokrotnie napominał nas, zwracał uwagę na niebezpieczeństwa, pocieszał, dodawał otuchy. Często zaskakiwał niekonwencjonalnością. Jedno jest pewne - wypowiedziane na ojczystej ziemi słowa Jana Pawła II zmieniły naszą rzeczywistość:
• „Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi.”/frg./

Spleciona palce,
Dłonie złączone,
Usta zamknięte, spuszczona głowa.
Tak ojciec Święty modlił się co dzień.
Modlił się za nas, by nas Bóg zachował.



Jan Paweł II był orędownikiem pokoju i sumienia świata! Nie mówił ludziom tego, co chcieliby usłyszeć, ale niezmiennie głosił stałe prawdy Boże. Nieustannie przekazywał naukę Kościoła, uczył modlitwy, bronił życia, zabiegał o zjednoczenie wierzących w Boga. Nikt tak jak On nie potrafił zgromadzić ludzi, aby czuli się wspólnotą wierzących. Każde Jego słowo, gest, uśmiech wzbudzał ogromny entuzjazm. Ludzie kochali Go, bo był autentyczny, bezkompromisowy, ale rozumiejący każdego człowieka. Żył tak, jak nauczał.. Całym sobą ukazywał Chrystusa. Pracował ponad siły. Największa siła Jego apostolstwa tkwiła w nieustannej modlitwie.

Modlę się Boże żarliwie,
Modlę się Boże serdecznie:
Za krzywdę upokorzonych,
Za smutek niezrozumianych,
Za obrażonych, wyśmianych,
Za głupich, złych i maluczkich,
Za tych, co wracają
Z bijącym sercem do domu,
Za słabych, bitych, gnębionych,
Za tych, co usnąć nie mogą,
Za tych, co śmierci się boją,
Za czekających w aptekach,
I za spóźnionych w pociągach,
ZA WSZYSTKICH MIESZKAŃCÓW ŚWIATA


Pewnego razu Jan Paweł II zadzwonił do Szwajcarii, gdzie kurował się jego ciężko chory przyjaciel biskup Andrzej Deskur. Telefonistka zanim połączyła go z pokojem Deskura chciała wiedzieć kto mówi.
• Papież – padła odpowiedź.
Po drugiej stronie zapadła cisza. Po chwili słuchawka z trzaskiem opadła na widełki. Ale wcześniej Jan Paweł II zdołał usłyszeć:
Z pana taki papież, jak ze mnie chińska cesarzowa.


Dopóki mogłeś
jechałeś wszędzie
gdzie ktoś potrzebował
ojcowskiej troski
pouczenia
pocieszenia
Gdy umierałeś
Twoje dzieci
stanęły u wezgłowia
by Cię otulić modlitwą
Na placu
prawie stutysięczny tłum
szeptał słowa Różańca
modliły się kościoły
cerkwie meczety synagogi
rozgłośnie radiowe i telewizje
gazety i ulice
kibice i piłkarze na stadionie
po przerwanym meczu
Najdalsi ludzie
zobaczyli nagle
jak byłeś im bliski
Ojcze Świata

• Liczę na ciebie, Ojcze

Jan Paweł II dotarł do milionów serc. Przynosił słowo pocieszenia, troskę o sprawiedliwość. Spieszył do każdego bez względu na rasę, wyznanie, kolor skóry czy pochodzenie.. Zmartwionych pocieszał, błądzącym pokazywał drogę, wątpiących wspierał radą. Umacniał, a kiedy trzeba wymagał i upominał.


„ Jesteście tyle warci, ile warte jest wasze serce.
Cała historia ludzkości
jest historią potrzeby dawania i brania miłości.
Kochać – to wydawać siebie innym.
Aby móc naprawdę miłować, trzeba się oderwać od wielu rzeczy,
a zwłaszcza od samego siebie,
trzeba dawać bezinteresownie i kochać aż do końca.
Jest to pracą na długą metę - czymś trudnym,
ale zarazem i podnoszącym.
Jest źródłem równowagi
I jest tajemnicą szczęścia”


Świat wstrzymał oddech. Ten , który był słabł z dnia na dzień. Umierał. 2 kwietnia 2005 roku, po 27 latach pontyfikatu serce Jana Pawła II zatrzymało się na zawsze. Ludzie wszystkich ras i religii modlitwą, żalem, łzami – jak kto umiał – żegnali Wielkiego Papieża.


Na Twym pogrzebie modlił się z nami
nawet wiatr
wciąż z ewangelią kartki przewracał
szukał słów pięknych
ważnych dla Ciebie
modlił się szeptem – modlił i płakał
jak każda siostra i każdy brat
targał flagami i w serca wnikał
swoim powiewem ocierał łzy
a potem ucichł
i księgi więcej już nie otwierał
i już nie czytał
wierząc że teraz o wiele częściej
będziemy do niej
zaglądać my
potem wiatr wtulił się w polskie flagi
i zaczął tęsknić
do polskich pieśni... i polskiej mowy
ale... nie słyszał jej teraz tu
a więc po cichu zaszumiał znowu
jakby chciał jeszcze
zajrzeć w Twe serce
i do kazania
dorzucić choćby... dwa proste zdania
i kilka ważnych dla Ciebie słów
Dzięki Ci Polsko za Twego Syna
Jego przyjaciół
i Jego dom
Dzięki za wszystko co tak ukochał
i w testamencie swoim wspominał
zanim podążył
przed Boga tron
Kochany Ojcze
mówiłeś kiedyś – tu u nas w Polsce
że oto „rzucasz słowa na wiatr”
wiatr je wysłuchał...
i poniósł dalej
i dobrze zasiał...
bo obrodziły one wspaniale
dlatego klęka przed Tobą dzisiaj
nie tylko Polska
lecz cały świat

• Abba, Ojcze

Dlaczego, dopiero słuchamy Cię teraz ?
gdy drzwi zamknięte
gdy plecy zgarbione schowane za cieniem
gdy już nie wrócisz
gdy już nic nie powiesz
Dlaczego...?
Dlaczego, dopiero teraz ten głos taki głośny ?
gdy szept ostatni zabrzmiał jak krzyk
gdy słów już nie będzie i nie będzie radości
gdy oddech uśpiony
gdy cisza z Twych ust
Dlaczego...?
Dlaczego dopiero teraz uczymy się słów ?
gdy zapisane po brzeg pamiętniki
gdy wypowiedziane do ostatniego wszystkie
gdy ksiąg karty i pamięć tylko źródłem
gdy uczenie ich teraz jest tak trudne
Dlaczego...?

• Lolek – Magda Anioł

Ks. Wojciech Dzioboń,
Katecheta ZPO, Rybna

Czas trwania ok. 60 minut
Wykorzystano frg. przemówień Jana Pawła II /CD/, teledysk „Abba Pater”, wiersze Słowackiego, Szweja, Jana Pawła II. /niestety nie udało mi się znaleźć wszystkich autorów/.