Każde dziecko jest pełnowartościowym człowiekim, w tym również dziecko przejawiające cechy agresywne, reagujące na zachowania rówieśników przemocą, agresją, brutalnością. Jest ono trudniejszym wychowankiem niż inne dzieci i wymaga większych wysiłków ze strony nauczyciela. Warto mu jednak poświęcić więcej czasu, ponieważ systematyczność i konsekwencja daje efekty. Późniejsze zachowania, w których jest coraz mniej agresji i przemocy to powód do dumy dla nauczyciela i ogromna satysfakcja. W przedszkolu często mam do czynienia z dziećmi agresywnymi, a zatem moja praca powinna obejmować również zadania eliminujące zachowania agresywne. Dlatego też wiele zajęć dydaktycznych podporządkowanych jest łagodzeniu agresji wśród dzieci. Cele, formy, metody i środki dydaktyczne dobierane są tak, aby osiągnąć cel główny - stworzyć z dziecka agresywnego pełnowartościowego człowieka.
Sytuacja edukacyjna z zakresu mowy Temat : " Odwiedzamy Krainę Radości " Grupa wiekowa : 5- latki Blok integralny : Nasze uczucia Cele operacyjne :
- odczuwanie radości z działań podejmowanych samodzielnie i z innymi dziećmi,
- odtwarzanie wzoru za pomocą różnych technik,
- orientowanie się w przestrzeni oraz stronach własnego ciała, nazywanie i odróżnianie uczuć : złość i radość,
- wyrażanie swoich uczuć ruchem, gestem, mimiką, przy użyciu muzyki, plastyki, słowa,
- powtarzanie podanego przez nauczycielkę rytmu za pomocą instrumentów perkusyjnych,
- dostrzeganie potrzeb swoich i kolegów z grupy,
- powitanie we właściwy sposób kolegów z grupy,
- kreślenie koła w różnych kierunkach oraz linii poziomych i pionowych,
- wzięcie udziału w zabawie interakcyjnej " Bez złości mamy więcej radości".
Metody : słowna- rozmowa kierowana oglądowa- pokaz czynna- aktywny udział dzieci w zajęciu zadań stawianych do wykonania Formy : zajęcie całą grupą Środki dydaktyczne : znaczki dla każdego dziecka przedstawiające " radość" figury geometryczne z kartonu : koła, prostokąty, trójkąty, krążki, grzechotki na rękę, miotełki, plansza ze wzorem graficznym [znak opracowanej piosenki] dla każdego dziecka taki sam znak graficzny narysowany na kartonie, tacki z manną, duży arkusz szarego papieru, kartka z narysowanym wzorem, kartka z bloku format a4, kalka techniczna, kreda, farba plakatowa, pisak, opaski. PRZEBIEG ZAJĘCIA
- Zajęcie wprowadzające
- Swobodny marsz w rytm muzyki, witanie się między sobą, podanie swoich imion, podanie ręki, machanie ręką i inne.
- Zabawa " Goofy" - dzieci zasłaniają oczy opaskami, tak aby nic nie widziały. Nauczycielka objaśnia : " Chodzimy sobie po sali z wyciągniętymi przed siebie rękami, kiedy dotkniemy kogoś, złapiemy, muśniemy ręką, witamy się wołając " Goofy". Nie wolno nam podglądać czy zdejmować opasek, po powitaniu z nieznajomą osobą, idziemy dalej witać się z innymi słowem " Goofy".
- Zabawa " Iskierka uśmiechu "- dzieci siadają w kole, podają sobie ręce. Zabawę rozpoczyna nauczycielka mówiąc : Wysyłam iskierkę uśmiechu do mojego sąsiada z prawej strony, kiedy wróci do mnie sprawi, że radość zagości na mojej twarzy. Dzieci przekazują sobie po kolei iskierkę uśmiechu, która wraca do nauczycielki rozpoczynającej zabawę.
- Zabawa " Witaj..."- dzieci nadal siedzą w kole, nauczycielka śpiewa piosenkę witającą wszystkich uczestników zajęcia. Piosenka jest na znaną melodię "Panie Janie" :
Witaj...witaj...
jak się masz, jak się masz,
wszyscy cię witamy, wszyscy cię kochamy,
bądź wśród nas, bądź wśród nas.
- Zabawa " Radosne imiona" - dzieci ustawione w kole, zadaniem każdego z nich jest wymówienie swojego imienia i towarzyszącemu mu uczucia radości. Pozostałe dzieci powtarzają imię kolegi / koleżanki i towarzyszące temu gesty. Zabawa kończy się, gdy wszystkie dzieci przedstawią swoje " radosne imiona ."
- Zabawa rytmiczno - ruchowa do piosenki " Tu mam ręce" - dzieci śpiewają piosenkę i jednocześnie pokazują poszczególne części ciała :
Tu mam ręce, tu mam nogi,
a po środku brzuszek,
tu mam głowę, a na głowie
z obu stron mam uszy.
ref. Moje rączki klaszczą ładnie -klaś...klaś
nogi tańczą raz i dwa tupu tup,
w głowie mam pomysłów mnóstwo ho...ho...
buzia śpiewa tralala...tralala.
Tu mam brodę, a tu nosek,
Tu jest moje czoło,
Jak zobaczę się w lusterku,
Śmieję się wesoło.
Ref. Moje rączki klaszczą ładnie – klaś...klaś....
Patrzę blisko i daleko,
W dół też albo w górę.
Jak uśmiechnę się radośnie,
Będzie nam wesoło.
Ref. Moje rączki klaszczą ładnie- klaś ...klaś...
- Zabawa dotykowa „ Misiu, misiu”- dzieci stoją w kolei powtarzają za nauczycielką :
Misiu, misiu, kręć się w koło,
Misiu, misiu, tańcz wesoło,
Misiu, misiu, książkę czytaj,
Misiu, misiu, stóp dotykaj,
Misiu, misiu, światło zgaś,
Misiu, misiu i chodź spać.
- Słuchanie z płyty CD piosenki pt. „ Uśmiechnięte buzie”. Po wysłuchaniu sprawdzenie zrozumienia treści
- Co to jest buzia ?
- Co się znajduje na buzi ?
- Jak dorośli nazywają buzię ?
- Co przypominają nam swym kształtem : usta, oczy, uszy ?
- Nauczycielka podaje każdemu dziecku lusterko. Spójrzcie w lusterko i powiedzcie mi, jak wygląda wasza buzia ? Spróbujcie teraz pokazać, że wasze buzie są radosne, wesołe, zadowolone. Jakie uczucia mogą jeszcze wyrażać buzie ?
- Dzieci siedzą w kole i próbują ułożyć z figur geometrycznych swoje radosne buzie. Po ułożeniu nazywają swoje układanki używając swoich imion i przymiotników np. radosna Klaudia, zadowolony Maciek, wesoły Dominik...
- Zajęcie właściwe
- Zabawa interakcyjna „ Bez złości mamy więcej radości” – jest to zabawa łagodząca zachowania agresywne wśród dzieci. Przy pomocy fantazyjnej opowieści, dzieci mogą nauczyć się przejmować pożyteczne instrukcje w przypadku narastającej agresji, uczy się odczuwania radości z relacji interpersonalnych z innymi dziećmi, nie tłumi w sobie swoich uczuć, a odczucia radosne przenosi na inne sytuacje z życia przedszkolnego. Nauczycielka stwarza rozluźnioną atmosferę, a potem wydaje polecenia : Dzisiaj polecisz w podróż samolotem marzeń i odwiedzisz nieznaną ci planetę. Teraz wtulasz się w miękki fotel, słuchasz odgłosów startującej maszyny... Warczenie silników jest coraz głośniejsze... Samolot odrywa się od Ziemi... Po chwili dostrzegasz w oddali nowe planety... błyszczą się one i migoczą na czarnym niebie... Ziemia pozostaje w tyle... coraz mniejsza i mniejsza... czujesz się lekko, radośnie, jesteś już w kosmosie. Postanawiasz wylądować na następnej planecie, jesteś ciekawy, co tam się znajduje, co tam przeżyjesz, czy są tam dzieci takie jak ty. Im bardziej zbliżasz się do tej planety tym jest ona coraz piękniejsza... przyciąga oczy radosnymi i przyjaznymikolorami. Są tam domy okrągłe i ciepłe, pomiędzy kolorowymi kwiatami i zielonymi trawami. Wszystko jest spokojne i przyjazne. Odczuwasz coraz większą radość z wizyty na tej planecie. Twój samolot ląduje łagodnie na planecie... wysiadasz... biegniesz po miękkim, ciepłym podłożu... Ostrożnie podchodzisz do okna, zaglądasz... nikt cię nie zauważa... W tym domu jest grupa dzieci. Słyszysz, jak jedno mówi do drugiego, ale nie rozumiesz wypowiadanych słów. Musiało to być coś nieprzyjemnego, bo widzisz, że dziecko, do którego były skierowane te słowa, jest coraz bardziej rozwścieczone... oddycha gwałtownie... zaciska dłonie w pięści... Ale spójrz, co się dzieje? Dziecko to nagle zastyga w bezruchu. Zaczyna spokojnie oddychać, głęboko nabiera powietrza w płuca i wydmuchuje je stopniowo: wdech, wydech... I zaczyna mówić, najpierw bardzo cicho, potem coraz głośniej i pewniej : Bez złości mamy więcej radości . A za każdym razem staje się coraz spokojniejsze i bardziej przyjazne dla innych, pojawia się uśmiech radości na jego twarzy, który przekazuje drugiemu dziecku, a i to drugie uspokaja się... Widzisz... oboje się odprężają, zaczynają radośnie się uśmiechać, rozmawiają ze sobą, są spokojni i uprzejmi dla siebie... wszystko jest w porządku.
Nikt cię nie widział zaglądającego przez okno. Pochylasz się i skradasz z powrotem do samolotu. Mówisz do siebie: to był naprawdę świetny pomysł – bez złości mamy więcej radości- zapamiętam to sobie. Potem powtarzasz to zdanie wielokrotnie, po cichu... i jeszcze kilka razy... Wsiadasz do samolotu i lecisz z powrotem na Ziemię. Staje się ona coraz większa i piękniejsza. Znowu jesteś tutaj. Po cichu wypowiadasz zapamiętane słowa : Bez złości mamy więcej radości... bez złości mamy więcej radości...
Po zakończeniu uczestnicy mają chwilę na możliwość zastanowienia się i porozmawiania o uczuciach, które przeżyli w trakcie zabawy interakcyjnej.
- Zabawa „ Niedokończone zdania”- dzieci siedzą w kole i ich zadaniem jest dokończyć zdania proponowane przez nauczycielkę:
- Radość to....
- Jestem radosny, kiedy....
- Lubię sprawiać radość innym poprzez.....
- Mój kolega jest radosny, gdy ja...
- Ćwiczenia ruchowo- słuchowe- dzieci przechodzą i siadają do stolików- wystukują rytm śpiewanej piosenki w pozycji siedzącej na leżących na stole wałeczkach. Wystukują:
- wewnętrzną stroną dłoni
- brzegiem dłoni
- jednym palcem
- pięściami
- Ćwiczenia ruchowo- słuchowo- wzrokowe
- nauczycielka demonstruje wzór jako znak graficzny piosenki, omówienie wzoru przez dzieci, demonstracja nauczycielki w jaki sposób wykonać ćwiczeni- wodzenie palcem po wzorze.
- Wodzenie palcem dziecka po wzorze z jednoczesny śpiewaniem, samodzielne wodzenie palcem po wzorze ze śpiewaniem piosenki kolejno przez kilkoro dzieci, wykonanie tego ćwiczenia przez wszystkie dzieci na mniejszych kartonach ze wzorem
- Odtwarzanie wzoru innymi technikami z jednoczesnym śpiewaniem, ręką w powietrzu przed tablicą, nogą na podłodze przed tablicą, w pamięci po odwróceniu tablicy, odtwarzanie nogą z pamięci, odtwarzanie na powierzchni stołu, na tacy z kaszą manną, na arkuszu papieru z użyciem kredy, odtwarzanie wzoru pędzlem i farbą plakatową na kartkach A4, omówienie prac wykonanych przez dzieci , kopiowanie ołówkiem przez kalkę techniczną.
- Zajęcie końcowe
- Zabawa rytmiczna do piosenki „ Poleczka”
Gdy brzmi piosnka tańczyć chcę,
Daj mi rączki obydwie,
Tańczysz ty, tańczę ja,
Dookoła raz i dwa,
Tańczysz ty, tańczę ja,
Dookoła raz i dwa.
Jaś do tańca porwał mnie,
Klaszcze w ręce tańczyć chce,
Tańczysz ty, tańczę ja
Dookoła raz i dwa
Tańczysz ty, tańczę ja,
Dookoła raz i dwa.
Na zakończenie każde dziecko mówi, jak się czuło podczas zajęcia, pokazuje piękny uśmiech i otrzymuje „ MEDAL RADOŚCI”. Do grupy 5- latków, noszącej nazwę "Smerfy" uczęszczają dzieci, które są w tej grupie trzeci rok. Znam je bardzo dobrze, wiem jakie mają potrzeby, zainteresowania, możliwości edukacyjne. Pomogła mi w tym wnikliwa i szczegółowa obserwacja. Jednak rodzice nie bardzo orientują się w zadaniach, jakie ma przedszkole wobec ich dziecka. Ciekawość rodziców kończy się na tym, co dziecko jadło w przedszkolu i czy było na świeżym powietrzu. Z tego względu często organizuję zajęcia otwarte dla rodziców, aby wiedzieli, co robią dzieci, jaką tematykę przerabiam na zajęciach dydaktycznych. Staram się uświadomić rodzicom, że pobyt dziecka w przedszkolu nie opiera się tylko na zabawie, ale też na zdobywaniu wiedzy, doświadczeń i umiejętności oraz uspołecznianiu ich do życia w grupie rówieśniczej. Zajęcie otwarte dla rodziców Termin realizacji: marzec 2006r. Grupa: 5- latki Prowadzący: Anna Przedwolska Sprawdzamy, czy wiosna jest z nami- zabawy słowno- muzyczno- ruchowe Cele operacyjne (dziecko potrafi):
- rozumie sens poznanego przysłowia;
- potrafi określić pogodę i zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla marcowej pogody;
- poprawnie rozwiązuje zagadki słowne;
- zachowuje kolejność przeliczania 1-5;
- umiejętnie komunikuje się i współdziała z rówieśnikami podczas wspólnej zabawy oraz w zespołach.
Formy: zajęcie z całą grupą, indywidualne. Metody: słowna: rozmowa kierowana, opowiadanie oglądowa: pokaz czynna: aktywny udział dzieci w zajęciu, zadań stawianych do wykonania. Środki dydaktyczne: zagadki słowne, emblematy, sylweta pani Wiosny, ilustracje przedstawiające zjawiska atmosferyczne ( charakterystyczne dla marcowej pogody), piosenki o tematyce wiosennej, kaseta z muzyką relaksacyjną, karty pracy indywidualnej, list od bałwanka, kolorowy deszcz, koperty z buziami ( smutne i wesołe). Przebieg zajęcia
- Wejście i powitanie piosenką "Witaj mamo, witaj tato".
- Powitanie dzieci przez nauczycielkę: Witam dzieci, które mają:
- kolorowe bluzki
- jasne włosy
- ciemne włosy
- wesołe buzie
Jak myślicie, dlaczego jesteście kolorowo ubrani? -swobodne wypowiedzi.
- Zabawa "Lista atrybutów"- nauczycielka rzuca po kolei piłką do dzieci, dzieci odpowiadają " Lubię kolor żółty, bo ...
- Odczytanie listu od bałwanka - Nasz bałwanek zostawił list, posłuchajcie: "Żegnajcie dzieci. Bałwanek topnieje. Słońce pięknie świeci. Na dworze jest coraz cieplej, są coraz mniejsze przymrozki. Wkrótce odwiedzi Was pani Wiosna w zielonej sukience z kolorowymi kwiatami. W ogrodach pojawią się pierwsze przebiśniegi i krokusy. Na wierzbach pojawią się bazie i słychać będzie za oknem jak śpiewają ptaki.
Do zobaczenia za rok: Wasz bałwanek.
- Ozdabianie sylwety pani Wiosny
Spójrzcie na naszą tablicę, jest tam pani Wiosna, ale bardzo smutna. Czegoś jej brakuje, a czego, dowiecie się odgadując moje zagadki.
- Jaka to złocista, świetlna kula
kiedy wcześnir wstaje- dzień nastaje.
Kiedy zaś zachodzi- to noc do nas przychodzi.
Gdy się chowa w chmury, świat się staje ponury
a weselej na świecie, kiedy śmiej się z góry.
- Jaka to pierzynka biała, nie z pierza,
ale z wody powstała?
Płynie po niebie, znasz ją i wiesz,
że gdy jest ciemna będzie z niej padał deszcz.
- Szarzeje i niknie w jesieni,
a wiosną na łące się zieleni.
- Przez śnieg się odważnie przebijam,
mróz nawet mnie nie powstrzyma,
mam listki zielone, tak jak wiosna
a dzwonek bielutki jak zima.
- Młody juhas w górach, chwycił się za głowę,
gdy zobaczył w śniegu kwiaty fioletowe.
- "Burza mózgów" na temat "W marcu jak w garncu"- próby wyjaśnienia przez dzieci znanego polskiego przysłowia.
- Zabawa dźwiękonaśladowcza "Marcowa pogoda"- nauczycielka demonstruje obrazki- emblematy charakterystyczne dla marcowej pogody, każdy obrazek ma swój odpowiednik w postaci sylab:
- krople deszczu- kap kap
- kałuże- plum plum
- chmury- puch puch
- śnieg- ho ho
- wiatr- fiu fiu
- Zabawa ruchowa "Kolorowy deszcz"-dzici wybierają swój ulubiony kolor, nauczycielka wymienia nazwy kolorów, jeśli dziecko usłyszy nazwę swojego koloru, wstaje i tańczy według własnego pomysłu.
- Przeliczanie w zakresie 5: "Na łące pani wiosna chciała sprawdzić, ile przyleciało ptaków, ile rozkwitło kwiatów. Poprosiła więc dzieci, aby pomogły jej liczyć.
- Ile było krokusów?
- Ile było przebiśniegów?
- Ile przyleciało skowronków?
Pani Wiosna schowała w trawie figury geometryczne, kto je odnajdzie i nazwie?
- Zabawa "Zdrobnienia":
chmura- chmurka
deszcz- deszczyk
trawa- trawka
kwiat- kwiatek
- Praca przy stolikach- dzieci wykonują zadania przygotowane przez nauczycielkę do pracy indywidualnej.
- Ewaluacja- dzieci wyjmują z przygotowanych kopert buzie wesołe i smutne, mają wrzucić do koszyczka buzię wesołą lub smutną, które mają symbolizować odczucia dzieci podczas zajęć. Potem następuje liczenie buź i podsumowanie zajęcia.
- Zakończenie, pożegnanie gości piosenką "Pierwiosnek"
|
