Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Z ekologią na Ty!

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 3732 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Co dzieci w wieku przedszkolnym mogą zrobić w kierunku ochrony środowiska? Pierwszą rzeczą, którą może wykonać każde z nich jest oszczędność w zużywaniu zasobów naturalnych. Racjonalne i oszczędne dysponowanie zasobami ziemi to też ochrona środowiska. Warto zwrócić uwagę zwłaszcza na oszczędność wody i papieru w bliższym i dalszym otoczeniu dziecka, zastanowić się, czy w naszych działaniach wykorzystujemy wiedzę związaną z ochroną środowiska.

WSTĘP

Już u progu edukacji dziecka pojawia się pilna potrzeba rozwijania wrażliwości ekologicznej rozumianej jako zdolność dostrzegania i reagowania na potrzeby środowiska. W programach edukacji przedszkolnej zagadnienia dotyczące ochrony środowiska to między innymi: opiekowanie się zwierzętami, przestrzeganie zasad ochrony przyrody, zaznajomienie z przepisami, znaczenie bogactw naturalnych, obserwowanie zjawisk z zakresu przyrody nieożywionej, czy też propagowanie „zdrowego” stylu życia. Dziecko w wieku przedszkolnym jest istotą ciekawą świata i z dużą łatwością przyswaja sobie umiejętności i wiedzę, której niewyczerpanym źródłem jest przyroda. Dostarcza ona bowiem radosnych, ciekawych przeżyć, wielu doznań zmysłowych, pozytywnych emocji, prawdziwej wiedzy o wzajemnych, harmonijnych współzależnościach oraz pozytywnych i negatywnych skutkach ingerencji człowieka w jej świat.
CO DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM MOGĄ ZROBIĆ W KIERUNKU OCHRONY ŚRODOWISKA?
Pierwszą rzeczą, którą może wykonać każde z nich jest oszczędność w zużywaniu zasobów naturalnych. Racjonalne i oszczędne dysponowanie zasobami ziemi to też ochrona środowiska. Warto zwrócić uwagę zwłaszcza na oszczędność wody i papieru w bliższym i dalszym otoczeniu dziecka, zastanowić się, czy w naszych działaniach wykorzystujemy wiedzę związaną z ochroną środowiska. Nie na wszystko mamy wpływ, ale zmieniając własne zachowania, możemy tak postępować, by dbać o środowisko w naszym domu czy mieszkaniu. Polska posiada deficyt wody, oszczędzanie jej zaszczepione w dzieciństwie na pewno zaprocentuje w przyszłości. Oprócz bezmyślnego braku oszczędności drugim takim problemem jest wytwarzanie zbyt dużej ilości odpadów. W obecnych czasach producenci różnych towarów prześcigają się w przyciągnięciu klientów kolorowymi, oryginalnymi opakowaniami, szczególnie są na to podatne dzieci i młodzież. Co dzieje się później z tymi opakowaniami, gdzie one trafiają? Większość ludzi się nad tym nie zastanawia. Powszechne jest przekonanie, że za zły stan środowiska odpowiadają wielkie zakłady przemysłowe. Wiele osób nie widzi nic złego w wyrzuceniu papierka na ulicę lub pustej butelki czy puszki w krzaki. Niewiele osób umie też lub chce segregować odpady.Miłość do przyrody i wszelkie związane z nią zajęcia mają ogromne znaczenie w rozwoju i kształtowaniu osobowości dziecka. W ostatnich latach coraz głośniej mówi się o konieczności wychowania i kształcenia młodego pokolenia producentów i konsumentów w duchu poszanowania praw natury, praw przyrody. Znajduje to odzwierciedlenie w zaleceniach programowych dla przedszkoli. Dzieci mogą być pełnowartościowymi partnerami dorosłych w walce o ochronę środowiska. Są one bowiem bacznymi obserwatorami tego wszystkiego, co się wokół nich dzieje. Należy dać im tylko szansę, a wyrośnie z nich pokolenie, które umiejętnie będzie korzystało z darów Ziemi i rozwijającej się cywilizacji.
1. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU
Ideą tego programu jest ukształtowanie w dzieciach takiego myślenia o świecie oraz takich postaw ekologiczno -zdrowotnych, które są konieczne dla zapewnienia, z pełną odpowiedzialnością, bezpiecznej i zdrowej przyszłości dla nich samych i dla ich otoczenia. Ma on być zaczynem działań proekologicznych i prozdrowotnych młodych ludzi przekonanych o słuszności takich zachowań. Główny nacisk w tym programie jest położony na konkretne działania dzieci, gdyż edukacja ekologiczna w przedszkolu to stwarzanie dzieciom takich sytuacji, aby samodzielnie dochodziły do określonych prawd i zasad, a co za tym idzie, aby umiały perspektywicznie myśleć. Dzieci nie mają jeszcze wykształconych stereotypów, dlatego stosując odpowiednie formy i metody pracy można skutecznie i efektywnie kształtować ich postawę zgodną z etyką ekologiczną.Program ten pozwala na kształtowanie umiejętności i postaw z uwzględnieniem ich aktywności. Umożliwia dzieciom poznawanie świata, wspomaga ich samodzielność, inspiruje do wyrażania własnych myśli i przeżyć, rozbudza ich ciekawość poznawczą oraz motywację do dalszej edukacji.Treści zawarte w programie mogą być realizowane w dowolnej kolejności i modyfikowane przez nauczycieli, którzy mogą wnosić własne pomysły i uwzględniać specyfikę swojego środowiska lokalnego oraz potrzeby i możliwości dzieci. Program łączy w sobie treści z różnych dziedzin edukacji: umysłowo - werbalnej, muzyczno – ruchowej, plastycznej, fizycznej, matematycznej. Zawiera materiały pomocnicze takie jak: karty pracy, przykładowe scenariusze zajęć, papier czerpany, zdjęcia z pokazu mody ekologicznej, kwestionariusz ankiety „Co zrobisz, gdy...”, grę planszową „Oszczędzam wodę”, wiersze, opowiadania, piosenki, zagadki i rebusy związane z tematem. Powyższe materiały posłużyć mogą jako propozycje do wykorzystania przez nauczycieli zajmujących się edukacją ekologiczną dzieci.

2. UŻYTKOWNICY PROGRAMU

Program skierowany jest do nauczycieli pracującymi z dziećmi w wieku 5 – 6 lat

3. CELE OGÓLNE PROGRAMU

· Kształtowanie poczucia odpowiedzialności za otaczające środowisko.
· Uzmysławianie dzieciom, iż same mogą przyczynić się do zmniejszenia dewastacji środowiska.
· Stymulowanie dziecięcej aktywności w kierunku poznawania i rozumienia otaczającej przyrody.
· Wdrażanie do badania zjawisk zachodzących wokół nas i przekonywanie, że zjawiska zachodzące w przyrodzie są bardzo ciekawe, znajdują wykorzystanie w praktyce i dlatego są warte poznania.
· Aktywne uczenie się poprzez działanie.

4. CELE SZCZEGÓŁOWE

· Wyrobienie nawyków dbałości o otoczenie.
· Rozpowszechnianie problemów ekologicznych.
· Zdobywanie wiedzy o przyrodzie.
· Umiejętność upiększania najbliższego otoczenia,
· Wskazywanie pozytywnych i negatywnych zachowań ludzi w kontaktach z przyrodą,
· Umiejętność obserwacji środowiska naturalnego i samodzielnego wnioskowania,
· Umiejętność praktycznego wykorzystania zdobytej wiedzy,
· Wdrażanie do samodzielnego formułowanie wniosków wynikających z doświadczeń,
· Współdziałanie w grupie,
· Wspomaganie aktywności dziecka w różnych dziedzinach życia,
· Wyrabianie poczucie własnej wartości i przydatności dla środowiska

5. FORMY I METODY REALIZACJI PROGRAMU

Zajęcia z edukacji ekologicznej będą prowadzone systematycznie w taki sposób, aby pobudzały aktywność, zainteresowania, spontaniczność wychowanków oraz stymulowały motywację wewnętrzną. Przebieg zajęć uwzględnia wiek dziecka oraz przewiduje realizację większości problemów w formie zabawy, ponieważ jest ona najskuteczniejsza w pracy z małymi dziećmi. Realizacja tego programu jest możliwa dzięki korelacji wszystkich działów programowych. Propozycje te, to nie tylko sposób na zdrowe środowisko ale także sposób na pożyteczne spędzanie czasu a także rozwijanie poczucia własnej wartości i własnych możliwości.
METODY PODAJĄCE: WIERSZE, OPOWIADANIA, ROZMOWY, OBJAŚNIENIA, SPOTKANIA, POGADANKI.
METODY PROBLEMOWE: INSCENIZACJE, TEATRZYKI, GRY I ZABAWY BADAWCZE, GRY DYDAKTYCZNE, DRAMA, PSYCHOZABAWY.
METODY AKTYWIZUJĄCE: OBSERWACJA SPONTANICZNA I KIEROWANA, POKAZY, FILMY, SPACERY, WYCIECZKI, ZAJĘCIA TERENOWE, RAJDY PIESZE, PROGRAMY KOMPUTEROWE, EKSPOZYCJA OKAZÓW PRZYRODNICZYCH.
METODY PRAKTYCZNE: DOŚWIADCZENIA I EKSPERYMENTY Z WODĄ I PAPIEREM, WYKONANIE PRAC PLASTYCZNYCH Z UŻYCIEM WODY I RÓŻNEGO RODZAJU MAKULATURY.

6. TREŚCI PROGRAMOWEUJĘTE ZOSTAŁY W DWÓCH DZIAŁACH

WODA

Woda stanowi jeden z podstawowych elementów kształtujących środowisko życia człowieka. Jest ona zarówno artykułem pierwszej potrzeby, jak i środkiem utrzymania higieny, surowcem i środkiem produkcji przemysłowej oraz źródłem energii. Zabawy z wodą stanowią dla przedszkolaków swobodną, spontaniczną aktywność. Woda przelana z kubeczka do miseczki to jest ta sama woda, której przepływ dziecko może zaobserwować, patrząc jak cieknie.Woda może wydawać dźwięki, błyszczeć, może mieć różną temperaturę, stawiać opór, można śledzić ruch spadających kropel. Zabawa wodą pozwala na swobodne eksperymentowanie, ujawnianie badawczego nastawienia do rzeczywistości i prezentowania twórczej postawy, której efektem są ciekawe dziecięce pomysły.

PAPIER

Zbierając papier, który nadaje się do ponownego wykorzystania oszczędzamy środowisko i pieniądze.Odzysk papieru ratuje lasy, bo celuloza z makulatury może z powodzeniem zastąpić czystą celulozę uzyskiwaną ze ścinanych drzew. Na wysypisku i wokół nas jest mniej śmieci. Ratujemy drzewa, bo 1 tona papieru to 17 drzew, a jedna tona makulatury da nam 910 kg dobrej jakości papieru.Ponowne wykorzystanie surowców nie tylko pozwala oszczędzać pieniądze, chronić środowisko, może jeszcze pomóc rozwijać wyobraźnię.Tani, ekologiczny i wypróbowany sposób, aby dziecko przyjemnie spędzało czas, a przy tym nabywało sprawności manualnych, zdobywało ogólną sprawność ruchową, ćwiczyło umiejętności logopedyczne, poprawiało swoją zdolność wypowiedzi na określony temat, doskonaliło swoje talenty plastyczne... to zabawy z gazetami.
które z kolei podzielono na tematy:

- SKĄD SIĘ BIERZE WODA W KRANIE?
- OSZCZĘDZAMY WODĘ.
- BAWIMY SIĘ WODĄ.

- SKĄD SIĘ WZIĄŁ PAPIER?
- OSZCZĘDZAMY PAPIER.
- BAWIMY SIĘ PAPIEREM.

DZIAŁPROGRAMU: WODA

TEMATYKAZAJĘĆ: SKĄD SIĘ BIERZE WODA W KRANIE?

PROCEDURY OSIĄGANIACELÓW:

W POSZUKIWANIU WODY NA MAPIE I GLOBUSIE – oglądanie z dziećmi mapy i globusa – wyszukiwanie akwenów wodnych.
OD ŹRÓDŁA DO KRANU – historyjka obrazkowa.
SKĄD SIĘ BIERZE DESZCZ? – rozmowa przy ilustracjach ukazująca krążenie wody w przyrodzie.
PRZYGODY MAŁEJ KROPLI WODY – słuchanie wiersza Joanny Kulmowej.
KAP, KAP... – ćwiczenia ortofoniczne.
ROZWIĄZYWANIE ZAGADEK O WODZIE W RÓŻNYCH STANACH SKUPIENIA.
ROZWIĄZYWANIE REBUSÓW.
ŁAŃCUCH SKOJARZENIOWY – dokonywanie skojarzeń do podanego wyrazu, stopniowo oddalając się od niego, np. podróż – samolot – niebo – chmura – deszcz – woda, itp.
BRICOLAGE – wybieranie kilku słów i ułożenie historyjki zawierającej wszystkie słowa w określonej kolejności.
ROZUMOWANIE DEDUKCYJNE – wyciąganie wniosków na podstawie wystarczającego zestawu przesłanek np. CO BY BYŁO, GDYBY NA ŚWIECIE NIE BYŁO WODY?
UKŁADANIE WIERSZY I OPOWIADAŃ NA TEMAT OSZCZĘDNOŚCI WODY - Opowiedz, co było dalej? Co do rymu?
DRAMA – np. Jestem wodą...mam...lubię.
KROPELKA – PRZYGODY Z WODĄ – oglądanie serii filmów video OD KROPELKI DO MORZA WIEDZY w atrakcyjny sposób wyjaśniających zjawiska: parowania i zamarzania, powstawania chmur, zmiany pogody i klimatu.

UMIEJĘTNOŚCI OSIĄGANE PRZEZ DZIECKO:

Wie skąd się bierze woda w kranie.
Umiejętnie wypowiada się w zrozumiały sposób.
Kojarzy wzajemny ciąg zdarzeń.
Rozróżnia pojęcia: morze, jezioro, rzeka, strumień, źródło.
Zauważa, że woda to: oceany, rzeki, jeziora, zauważa także, że oceanów jest najwięcej.
Wie, że woda w oceanach nie nadaje się do celów spożywczych.
Układa i rozwiązuje zagadki, rebusy.
Wzbogaca słownictwo w miarę poznawania środowiska przyrodniczego.
Potrafi określić cechy wody za pomocą zmysłów.

DZIAŁ PROGRAMU: WODA

TEMATYKA ZAJĘĆ: OSZCZĘDZAMY WODĘ

PROCEDURY OSIĄGANIACELÓW:

HISTORIA JEDNEJ SREBRNEJ KROPLI – opowiadanie.
KAP, KAP, KAPIE WODA – swobodne wypowiedzi dzieci na temat komu i do czego potrzebna jest woda.
WRÓŻKA Z KRYSZTAŁOWEGO JEZIORA - opowiadanie o tym jak Maciuś i Krysia zostali strażnikami wody.
CHCEMY MIEĆ POWIETRZE CZYSTE, WODY W RZEKACH PRZEŹROCZYSTE …- historyjka obrazkowa.
WYKORZYSTANIE WODY JAKO POMOCY DO: ważenia, liczenia, operacji na zbiorach, mierzenia pojemności naczyń.
WYKONYWANIE PLAKATÓW, ULOTEK MÓWIĄCYCH O OSZCZĘDZANIU WODY.

UMIEJĘTNOŚCI OSIĄGANE PRZEZ DZIECKO:

Wie dlaczego woda odgrywa tak ważną rolę w życiu człowieka i świata przyrody.
Potrafi wymienić przynajmniej cztery wartości czy sposoby wykorzystania wody.
Rozumie potrzebę zakręcania wody i dokładnie zakręca kran po myciu.
Posiada nawyk oszczędnego korzystania z wody.
Uogólnia i tworzy definicje.
Rozwija umiejętność przekazywania komunikatów mimicznych.
Zna niektóre przyczyny zanieczyszczania wody.

DZIAŁPROGRAMU: WODA

TEMATYKAZAJĘĆ: BAWIMY SIĘ WODĄ

PROCEDURY OSIĄGANIACELÓW

LABORATORIUM POD CHMURKĄ (zabawy badawcze z wodą – poznanie różnych stanów wody, procesu zamiany płynu w ciało stałe lub gaz; topnienie lodu, skraplanie się pary).
ZABAWY Z WODĄ: rozdmuchiwanie farby przez słomkę; obserwowanie rozpuszczania się farby wkraplanej do pojemnika z wodą; zamrażanie kolorowej wody; pryskanie zabarwioną sokiem z buraka wodą na śnieg; malowanie mokre w mokrym; puszczanie baniek mydlanych.
WODNA MUZYKA - Wykorzystywanie wody do tworzenia muzyki (szum wody, przelewanie, chlupotanie) i konstrukcji prostych instrumentów muzycznych.
ĆWICZENIA SŁUCHOWE - odgadywanie źródła odgłosów.
ĆWICZENIA ODDECHOWE – np. Burza w szklance wody.

UMIEJĘTNOŚCI OSIĄGANE PRZEZ DZIECKO:

Obserwuje proste doświadczenia.
Bada właściwości wody za pomocą zmysłów wzroku, smaku, węchu dotyku i potrafi je opisać.Wyciąga wnioski z przeprowadzonych doświadczeń, wie i potrafi ogólnie określić, kiedy woda zmienia się w lód (bardzo zimno), a kiedy w parę (bardzo gorąco).
Poznaje siłę wydechu i jego efekty.
Rozwija słuch muzyczny.
Gra na instrumentach według określonego rytmu i tempa.
Potrafi realizować własne pomysły w zabawie.

DZIAŁ PROGRAMU: PAPIER

TEMATYKA ZAJĘĆ: SKĄD SIĘ WZIĄŁPAPIER?

PROCEDURY OSIĄGANIACELÓW

SKĄD SIĘ WZIĄŁ PAPIER? – opowiadanie Łukasza Klesyka.
JAK POWSTAŁ PAPIER? - historyjka obrazkowa.
DRAMA: np. jestem kartką papieru (bibułką, kartonem, gazetą itp.) .....mam.......lubię;WYCIECZKA AUTOKAROWA DO NADLEŚNICTWA MANOWO.
SPOTKANIE Z LEŚNICZYM.
ZWIEDZANIE ŚCIEŻKI EKOLOGICZNO- EDUKACYJNEJ.

UMIEJĘTNOŚCI OSIĄGANE PRZEZ DZIECKO:

Wie, jak powstaje papier.
Wie, dlaczego trzeba chronić lasy.
Rozwija myślenie przyczynowo - skutkowe.
Potrafi ułożyć obrazki według odpowiedniej kolejności.
Zadaje pytania.

DZIAŁPROGRAMU: PAPIER

TEMATYKAZAJĘĆ: OSZCZĘDZAMY PAPIER

PROCEDURY OSIĄGANIACELÓW

ZBIERAMY MAKULATURĘ ·
ROBIMY PAPIER CZERPANY.
WYSTAWA PRAC PLASTYCZNYCH ·
UKŁADANIE WIERSZY NA TEMAT OSZCZĘDNOŚCI PAPIERU.
WYKORZYSTANIE PAPIERU JAKO POMOCY DO: ważenia, liczenia, operacji na zbiorach, mierzenia, porównywania grubości, wyszukiwania materiałów o podobnych cechach.
WYKONYWANIE PLAKATÓW, ULOTEK MÓWIĄCYCH O OSZCZĘDZANIU PAPIERU.

UMIEJĘTNOŚCI OSIĄGANE PRZEZ DZIECKO:

Zna znaczenie słowa: makulatura, surowce wtórne.
Wie o możliwości ponownego wykorzystania niektórych odpadów.
Uczestniczy w segregacji zebranych odpadów.
Odczuwa potrzebę dbania o czystość środowiska przyrodniczego jako domu dla ludzi, zwierząt i roślin.

DZIAŁ PROGRAMU: PAPIER

TEMATYKA ZAJĘĆ: BAWIMY SIĘ PAPIEREM.

PROCEDURY OSIĄGANIACELÓW:
POZNAJEMY RÓŻNE RODZAJE PAPIERU·
ZABAWY: Papierowa wojna, Ciuciubabka, Gazeta, Wiatr·
POKAZ MODY EKOLOGICZNEJ.
WYKORZYSTANIE MAKULATURY W PRACACH PLASTYCZNYCH.
ZESTAWY ĆWICZEŃ GIMNASTYCZNYCH·
ĆWICZENIA ODDECHOWE·
ĆWICZENIA SŁUCHOWE·
WYKORZYSTANIE MAKULATURY do konstrukcji prostych instrumentów muzycznych;NAGRYWANIE ODGŁOSÓW wydawanych przez papier.

UMIEJĘTNOŚCI OSIĄGANE PRZEZ DZIECKO:

Wyzwala ekspresję i rozwija sprawność ruchową.
Nabywa wiary we własne siły.
Współdziała z partnerem.· Aktywizuje twórcze możliwości ruchowe.
Wie, że do ćwiczeń gimnastycznych można wykorzystać surowce wtórne (gazety).
Prawidłowo wykonuje ćwiczenia.
Posługuje się różnymi przyborami nietypowymi w ćwiczeniach, w grach i zabawach ruchowych.Potrafi bezpiecznie ćwiczyć.
Doskonali sprawność manualną.

DZIAŁPROGRAMU:PAPIER

TEMATYKAZAJĘĆ: BAWIMY SIĘ PAPIEREM

PROCEDURY OSIĄGANIACELÓW

KONKURSY EKOLOGICZNE, np. Makulaturowe drzewo, Gazetowe origami, Pokaz mody ekologicznej itp.
ĆWICZENIA ORTOFONICZNE – SZELEŚCIMY - szeleszcząca bibuła, szary papier, sztywny karton. (Dzieci powtarzają za nauczycielem tekst (zasada echa), przy wypowiadaniu wyrazu z literą „sz” mają klasnąć w dłonie).

UMIEJĘTNOŚCIOSIĄGANE PRZEZ DZIECI:

Zna właściwości oraz zastosowanie papieru dzięki doświadczeniom.
Określa cechy papieru rozpoznane dotykiem.
Poszerza doświadczenia plastyczno - konstrukcyjne.

7. ZAMIERZONE EFEKTY

Dzieci rozumieją istotę i rangę problemu. Wiedzą, że to, jak będą postępować może przyczynić się do dalszej dewastacji środowiska albo do poprawy jego stanu. Poczują się odpowiedzialne za oszczędność wody i papieru w swoim najbliższym otoczeniu i będą reagować na wszelkie przejawy niewłaściwego zachowania się innych.

8. EWALUACJA

Narzędziami sprawdzającymi i badającymi zmiany między osiągnięciami końcowymi a początkowymi są:
obserwacje zachowań dzieci w określonej sytuacji, ankieta „Co zrobisz, gdy.......”, karty pracy: Skąd się wziął papier?, Od źródła do kranu, Czego brakuje, Opowiedz, jak wyglądałoby życie bez wody?Gra planszowa „Oszczędzamy wodę”, prace praktyczne - proces tworzenia i jego efekt, konkursy, zagadki i rebusy.

8. LITERATURA

KSIĄŻKI I CZASOPISMA:
1. Bogdanowicz M.: W co się bawić z dziećmi? Piosenki i zabawy wspomagające rozwój dziecka, Wydawnictwo HARMONIA, Gdańsk 2004.
2. Borzyszkowska - Czechowska L.: Edukacja ekologiczna dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, Słupsk 1996.
3. Elbanowska S.: Jak zadziwić przedszkolaka tym, co świeci, pływa, lata, Medium, Warszawa 1987.
4. Elbanowska S.: Przyroda nieożywiona w wychowaniu przedszkolnym, Warszawa 1983.
5. Frątczakowie E.J.: Ekologiczne zagadki Agatki wybór Wydawnictwo „Arkanus” Bydgoszcz 1998.
6. Frątczakowie E. J.: Edukacja ekologiczna dzieci w wieku przedszkolnym, Kujawsko - Pomorskie Centrum Edukacyjne, Bydgoszcz 1996.
7. Janik E.: Przyroda przeżywana i obserwowana z dziećmi przedszkolnymi, Warszawa 1988.
8. Kawa G.: Edukacja ekologiczna dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, Piła 1995.
9. Komińska K.: Malowana muzyka, Grafikom, Poznań 2004.
10. Meryl Doney: I ty zostań zielonym, WSiP, Warszawa 1992.
11. Muchacka B.: Zabawy badawcze w edukacji przedszkolnej, Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków 2000.
12. Olechnowicz H.: Dobre chwile z naszym dzieckiem: zabawy sprzyjające rozwojowi charakteru, Warszawa 1997.
13. Smoczyńska – Nachtman U.: Muzyka dla dzieci, Umuzykalnienie według koncepcji Carla Orffa. WSiP, Warszawa 1992.
14. Sprawka R., Graban J.: Logopedyczne zabawy grupowe dla dzieci od 4 do 7 lat, Wydawnictwo HARMONIA, Gdańsk 2004.
15. Zieliczowie E.,S.: 356 zagadek, Oficyna Wydawnicza Delta W – Z, Warszawa 2005.
16. Wychowanie w przedszkolu: nr 4/1993; nr 8/1995; nr 1, 5, 9/2001r.; nr 4/2002r.; nr 1, 7, 8, 9/2003r
FILMY
1Kropelka – przygody z wodą. Od kropelki do morza wiedzy. HAGI Film i Video 2002.
STRONY INTERNETOWE
1. www.literka.pl
2. www.przedszkole.pl
3. www.kochamydzieci.pl
4. www.edussek.interklasa.pl
5. www.pani-kredka.blog.pl
6. www.recal.org.pl
7. www.carpe-diem.gd.pl
8. www.usmiech.pl/pomoc.html
9. www.profinet.px.pl

9. PROPOZYCJE ROZWIĄZAŃ METODYCZNYCH

1. Przykładowe scenariusze zajęć.
2. Wiersze i opowiadania.
3. Zagadki, rebusy.
4. Zabawy.
5. Zajęcia plastyczne
6. Karty pracy.
7. Papier czerpany wykonany przez dzieci.
8. Zdjęcia ilustrujące wybrane zagadnienia.
9. Ankieta „Co zrobisz, gdy...”.
10. Gra planszowa „Oszczędzam wodę”.


PROPOZYCJE ROZWIĄZAŃ METODYCZNYCH

SCENARIUSZ 1

CO BY BYŁO, GDYBY NA ZIEMI NIE BYŁO WODY?

CELE GŁÓWNE:

· Rozumienie roli i znaczenia wody w przyrodzie,
· Uświadomienie, że woda to skarb, bez którego nie mogłoby istnieć życie na ziemi,
· Zrozumienie współodpowiedzialności wszystkich ludzi za oszczędzanie wody.

CELE OPERACYJNE:

DZIECKO:

· Umiejętnie wypowiadanie się w zrozumiały sposób,
· Kojarzy wzajemny ciąg zdarzeń,
· Obserwuje proste doświadczenia,
· Poznaje siłę wydechu i jego efekty,
· Rozwija słuch muzyczny,
· Gra na instrumentach według określonego rytmu i tempa.

METODY:

· Zajęcie prowadzone metodami aktywnymi.

FORMY:

· indywidualna i zespołowa- małe grupki.

POMOCE:

· woda, pojemnik z podziałką, kubeczki jednorazowe, naczynia szklane i plastikowe, kwiaty doniczkowe, słomki

PRZEBIEG:

1. „CO BY BYŁO, GDYBY NA ZIEMI NIE BYŁO WODY?”
(wypowiedzi dzieci: - ludzie nie mieliby co pić – ryby nie mogłyby pływać – krokodyle nie mogłyby chodzić po wodzie – studnia byłaby pusta – naczynia byłyby brudne, bo nie można było ich umyć – dzieci nie mogłyby się myć – ptaki nie mogłyby się kąpać – nie byłoby żadnych roślin – Ziemia byłaby pustynią!)

2. ROZMOWA O KONIECZNOŚCI OSZCZĘDZANIA WODY.

3. ZABAWA BADAWCZA – ILE WODY NAKAPIE Z NIEDOKRĘCONEGO KRANU W CIĄGU JEDNEJ GODZINY?
(Obserwowanie kapiącej do pojemnika z podziałką wody – odczytywanie ilości wody)

4. UKŁADANIE WIERSZA O OSZCZĘDZANIU WODY.

PAWEŁ MYŁ RĘCE
I nie zakręcił wody w łazience.
Kapie, kapie woda,
Wody bardzo szkoda.
Nie można marnować wody,
Lepiej z niej zrobić lody.
Można nią podlać kwiatki,
Strzelać z wodnej armatki.
Napoić można pieska,
Wykąpie się Tereska.
Mama zrobi pranie,
Będzie czyste ubranie,
Wziąć prysznic dla ochłody,
Nie można marnować wody!

5. BURZA MÓZGÓW – jak można zaoszczędzoną wodę wykorzystać?

6. DOŚWIADCZENIE
Sprawdzanie:
· ile dzieci ugasi tą wodą pragnienie? (Gotowanie zaoszczędzonego w ciągu 1 godziny 1 litra wody, napełnianie kubeczków, picie);
· ile kwiatków można podlać 1 litrem zaoszczędzonej wody?

7. ZABAWA BURZA W SZKLANCE WODY – ćwiczenia oddechowe, obserwacja ruchów wody wywołanych dmuchaniem przez słomkę.

8. WODNA ORKIESTRA – napełnianie zaoszczędzoną wodą szklanych i plastikowych pojemników – wysłuchiwanie różnic w dźwięku w zależności od ilości wody i tworzywa, z którego wykonana jest butelka.

W naszym przedszkolu pełno muzyki jest,
Są instrumenty, o których mało wiesz.
Woda w butelce dźwięczy tak,
To jest muzyka, która cieszy nas.

SCENARIUSZ 2

WSZYSTKO O WODZIE

CELE GŁÓWNE:

· Poznawanie właściwości i stanów skupienia wody poprzez obserwacje, proste doświadczenia i wyciąganie wniosków .
· Uzmysłowienie dzieciom znaczenia wody dla roślin ludzi i zwierząt, oraz zrozumienie potrzeby jej oszczędzania.
· Rozwijanie ruchowej i słownej ekspresji twórczej .
· Stymulowanie umiejętności płynnego mówienie poprzez ćwiczenia oddechowe i dźwiękonaśladowcze.

CELE OPERACYJNE:

DZIECKO:

· bada właściwości wody za pomocą zmysłów wzroku, smaku, węchu dotyku i potrafi je opisać.
· Wyciąga wnioski z przeprowadzonych doświadczeń, wie i potrafi ogólnie określić, kiedy woda zmienia się w lód (bardzo zimno), a kiedy w parę (bardzo gorąco).
· Potrafi wymienić przynajmniej cztery wartości czy sposoby wykorzystania wody.
· Rozumie potrzebę zakręcania wody i dokładnie zakręca kran po myciu.
· Potrafi obrazować ruchem wskazane czynności.

METODY:

· Zajęcie prowadzone metodami aktywnymi.

FORMY:

· Indywidualna i zespołowa.

POMOCE:

· Przegotowana woda w przezroczystym naczyniu, kubek dla każdego dziecka, lód (kostki), gotująca woda w szklance, lusterko, szarfy, woda z mydłem, słomki dla każdego dziecka, nagranie magnetofonowe z muzyką marszową .

PRZEBIEG ZAJĘCIA :

1. ROZWIĄZYWANIE ZAGADEK O WODZIE.

Służy do mycia , służy do picia
Bez niej na Ziemi nie byłoby życia.
woda
Chłodzi nas, myje nas, poi ludzi, pole, las.
woda

Cieszy się gleba, gdy on spada z nieba.
deszcz

Konewki mu nie trzeba,
a podlewa kwiaty, warzywa i drzewa.
deszcz

Co tak wygląd zmieniać może:
gdy jej dużo - zwie się morzem,
a gdy ilość jest niewielka
- to jest kropla lub kropelka.
woda

Gdy jest ciepło wtedy płynie,
a na lód twardnieje w zimie.
woda

Spogląda z wysoka na kurki, na wannę,
gdy go używasz, udaje fontannę.
prysznic

2. BADANIE WODY.

· obserwacja wody (określanie koloru, wyglądu, stanu skupienia),
· wąchanie wody (określanie zapachu),
· próbowanie wody (określanie smaku).

3. CZY TO TEŻ WODA ?

· oglądanie kostek lodu (określanie temperatury, wyglądu, zmian zachodzących pod wpływem ciepła),
· obserwacja pary wodnej i jej skraplania (opisywanie wyglądu)

4. OD CZEGO ZALEŻY CZY WODA JEST CIECZĄ, PARĄ, CZY LODEM?
– wyciąganie wniosków z doświadczeń .

5. SCHOWAJ SIĘ PRZED DESZCZEM
- zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniami dźwiękonaśladowczymi .

Słońce świeci - marsz przy muzyce. Na przerwę w muzyce, oznaczającą deszcz dzieci chowają się w „domkach” (szarfy). Siedząc obserwują deszcz: siad skrzyżny i naśladowanie odgłosów deszczu za oknem.

· Kap, kap, kap – pukanie rozłożonymi dłońmi o uda.
· Puk, puk , puk – dłonie w piąstkę , stukanie kostkami palców o podłogę.
· Szu, szu, szu – pocieranie dłonią o dłoń.
· Chlup, chlup, chlup – klaskanie dłońmi nad głową (jak najwyżej).

6. ROZMOWA Z DZIEĆMI NA TEMAT ZNACZENIA WODY DLA LUDZI, ZWIERZĄT I ROŚLIN I O KONIECZNOŚCI JEJ OSZCZĘDZANIA.

7. RUCH TWÓRCZY
a. obrazowanie czynności przy których wykonywaniu potrzebna jest woda (np. myjemy ręce, zęby, pierzemy, pijemy wodę, pływamy, podlewamy kwiaty).

8. WESOŁE ZABAWY Z WODĄ.
a. puszczanie baniek mydlanych (ćwiczenie oddechowe)

9. PODSUMOWANIE w formie zabawy twórczej (dedukcja) - Co by było gdyby na całym świecie zabrakło wody?


SCENARIUSZ 3

SKĄD SIĘ WZIĄŁ PAPIER?


CELE GŁÓWNE:

· kształcenie postawy oraz utrwalenie norm zachowań w kontakcie z przyrodą.

CELE OPERACYJNE:

DZIECKO:

· wie, jak powstaje papier,
· zna właściwości oraz zastosowanie papieru dzięki doświadczeniom,
· rozwija myślenie przyczynowo- skutkowe.


METODY:

· słowna- opowiadanie,
· pokazowa- historyjka obrazkowa,
· czynna- zadań stawianych do wykonania.


FORMY:

· grupowa,
· indywidualna.


POMOCE:

· historyjka obrazkowa, makulatura.


PRZEBIEG:

1. POWITANIE. Wysłuchanie opowiadania „Skąd się wziął papier?” Łukasza
Klesyka.

Pierwszymi ,,notatkami” były skały i ściany jaskiń. Pisano na nich i rysowano kamieniami lub ostro zakończonymi kośćmi zwierząt. Potem ludzie wpadli na pomysł, że można pisać na kawałkach wysuszonej kory, na drewnianych tabliczkach, na liściach albo … skorupkach glinianych naczyń. Podobno jeden ze starożytnych uczonych rozbił wszystkie garnki, jakie miał w domu, bo nie mógł znaleźć żadnych innych glinianych skorup, które nadawałyby się do zapisywania…
Potem pisano na tablicach z drewna lub z metalu. Były one jednak ciężkie, a zapisanie jednej strony trwało bardzo długo. Wymyślono więc gliniane tabliczki. Gdy glina była miękka pisano na niej drewnianymi rylcami, a potem wypalano tabliczkę w ogniu, by była twardsza i bardziej trwała. Papirus wynaleźli starożytni Egipcjanie. Wyrabiali go z włókien rośliny, o tej samej nazwie. Papirus przypominał nasz papier, ale można było na nim pisać tylko z jednej strony. Był jednak bardzo sztywny, łatwo się łamał i kruszył. Nawijano więc papirusową książkę na dwie pałeczki, a podczas czytania odwijano. Na papirusie pisano atramentem z wody i sadzy, który łatwo dawał się zmywać a nawet … zlizywać językiem. Pergamin, który zastąpił papirus, to cieniutka i odpowiednio przygotowana skóra zwierzęca. Okazał się lepszy od papirusu, bo można było na nim pisać z dwóch stron. Można więc było z niego robić prawdziwe książki. Papier, wyrabiany z drewna, wynaleźli Chińczycy ok. 2000 lat temu. W 1000 lat później dotarł do Europy. Był tani, wygodny i produkowało się go szybko. Wkrótce stał się bardzo popularny.

2. ROZMOWA NA TEMAT OPOWIADANIA.

3. ZABAWA RUCHOWA Z MAKULATURĄ „BITWA KULKAMI”. Gniecenie papieru, robienie kul i rzucanie się nimi.

4. HISTORYJKA OBRAZKOWA SKĄD SIĘ WZIĄŁ PAPIER?

Dzieci opowiadają co się dzieje na obrazkach. Następnie obrazki są porozkładane nie po kolei. Zadaniem dzieci jest ułożenie ich według odpowiedniej kolejności.

5. ZABAWA DYDAKTYCZNA ,,CIUCIUBABKA”- umiejętność określenia cech przedmiotu (papieru) rozpoznanych dotykiem. Dzieci siedzą z zasłoniętymi oczami. Nauczycielka informuje, że przed każdym dzieckiem jest niespodzianka. Spróbujcie zobaczyć rączkami, co to jest, jakie to jest?

6. KLASYFIKACJA PAPIERÓW według kryteriów zaproponowanych przez dzieci.

7. ZAKOŃCZENIE. Zabawa ruchowa w formie opowieści ruchowej z wykorzystaniem papieru. Dzieci wybierają sobie do zabawy dowolny kawałek papieru lub gazety. Improwizacja ruchowa do tematu ,,Na wycieczce” ( dmuchanie w kawałki papieru, przeskoki przez papierowe przeszkody, swobodny taniec do muzyki, toczenie się, marsz pod parasolem itp.)


SCENARIUSZ 4

CO MOŻNA ZROBIĆ Z GAZETY?

CELE GŁÓWNE:

· Kształtowanie postawy twórczej,
· Integracja grupy.

CELE OPERACYJNE:

DZIECKO:
· rozwija myślenie twórcze,
· rozwija twórczą ekspresję ruchową,
· rozwija twórczą ekspresję plastyczną,
· rozumie pojęcie kula,
· posługuje się i rozumie określenie: lekki, ciężki,
· wie, co to makulatura i umie ją odpowiednio wykorzystać.

METODY:

· słowna- rozmowa,
· czynna- ćwiczeń praktycznych, gier i zabaw dydaktycznych i ruchowych,
· pokazowa.

FORMY:

· indywidualna i zespołowa- małe grupki.

POMOCE:

· gazety, taśma klejąca, spinacze, zszywacze, nożyczki.


PRZEBIEG:

Przed rozpoczęciem zajęcia w przedszkolu ogłoszono zbiórkę makulatury, którą można było wykorzystać na zajęciu. Wszystkie pomoce do zajęcia wcześniej przygotowano na stolikach.

1. POWITANIE:

Powitanie wszystkich tak, aby każdy czuł się indywidualnie powitany:
· witam wszystkich tych, którzy są dzisiaj w radosnym nastroju (machanie ręką),
· witam wszystkich, którzy są dzisiaj smutni i życzę, aby dzisiejszy dzień przyniósł im wiele radosnych wrażeń,
· witam wszystkie dziewczynki,
· witam wszystkich chłopców.

2. TWORZENIE LISTY ATRYBUTÓW GAZETY.

Utrwalenie wiadomości na temat makulatury. Każde dziecko otrzymuje gazetę. Nauczycielka mówi: ,,Weź do ręki gazetę. Obejrzyj ją tak, jakbyś ją widział po raz pierwszy w życiu. Dotknij ją. Oceń jej ciężar. Dokończ zdanie: „Gazeta jest….” Dzieci wymieniają przymiotniki określające gazetę, a nauczyciel je zapisuje.

3. ZABAWA RUCHOWA Z GAZETĄ:

· podrzucanie i łapanie,
· falowanie,
· formowanie kuli i toczenie jej ręką, a potem nogą,
· chodzenie w parach, trzymanie kuli między biodrami,
· inne pomysły dzieci.

4. EKSPRESJA PLASTYCZNA - WYKONYWANIE WYTWORÓW Z GAZET - STROJÓW.

Używając gazety, taśmy klejącej i innych przyborów dzieci wykonują:
· coś, co można założyć na rękę,
· coś, co można założyć na głowę,
· coś, co można nosić jako ubranie.

W ten sposób powstały stroje, które później z okazji DNIA KOBIET wykorzystano w EKOLOGICZNYM POKAZIE MODY.

5. WSPÓLNE DZIEŁO.

Pozostałe kawałki gazety dzieci przyklejają na duży arkusz papieru, dołączając swój kawałek do innych. Po wykonaniu kompozycji określają jej nazwę wykorzystując, np. ,,burzę mózgów”.


SCENARIUSZ 5

POKAZ MODY EKOLOGICZNEJ W PRZEDSZKOLU.

CELE OGÓLNE:

· poznawanie i rozumienie siebie i świata,
· nabywanie umiejętności poprzez działanie,
· odnajdywanie swojego miejsca w grupie rówieśniczej, wspólnocie.

CELE OPERACYJNE:

· budzenie zainteresowania sztuką poprzez wykonanie strojów i ich pokaz,
· poznanie własnego ciała, własnych możliwości poprzez występy i zaprezentowanie swojego stroju z makulatury,
· tworzenie warunków do podejmowania działalności twórczej.

METODY:

· czynna- samodzielnych doświadczeń,
· pokazowa.
· słowna- prezentacja.

FORMY:

· indywidualna , w parach i zespołowa.

POMOCE:

· stroje wykonane wcześniej z makulatury, magnetofon, kaseta magnetofonowa z dowolnie wybraną muzyką.

PRZEBIEG POKAZU MODY EKOLOGICZNEJ

Wcześniej wybrano komisję w składzie 3 osób, po jednej z każdej grupy wiekowej wychowawczynie grup na czele z dyrektorką do oceny I wyboru najładniejszego stroju.

1. POWITANIE WSZYSTKICH PRZEZ PROJEKTANTKĘ MODY.

- Witam wszystkich bardzo serdecznie na naszym niecodziennym pokazie mody. Niecodziennym ponieważ moda reprezentowana prze modelki I modele jest nieco inna niż w telewizji. Kochani, sami wiecie ile śmieci potrafi wyprodukować człowiek. Codziennie przynosimy ze sklepu po kilka reklamówek tzw. Jednorazówek, zwoje papieru, w których pakowany jest towar, do tego dochodzą różne opakowania.
My jednak nie zaprezentujemy mody z tych wszystkich odpadów, tylko stroje z jednego rodzaju.
Właśnie dzisiaj chciałam Wam zaprezentować najnowszy krzyk mody z makulatury. Oto moja ostatnia kolekcja z makulatury. Stroje są bardzo tanie, łatwe w wykonaniu, praktyczne I oryginalne. Mam nadzieję, że każdy znajdzie coś dla siebie.
- Zapraszam do oglądania naszych modelek I modeli.

2. POKAZ MODY EKOLOGICZNEJ

Strój codzienny, wizytowy, dyskotekowy, plażowy itp. (prezentacja i opis według pomysłów nauczycielek)

3. WSPÓLNA ZABAWA PRZY MUZYCE Z MAGNETOFONU.

W między czasie komisja debatuje nad oceną wykonanych I zaprezentowanych strojów.

4. OGŁOSZENIE WYNIKÓW POKAZU MODY PRZEZ KOMISJĘ- WRĘCZENIE UPOMINKÓW.



SCENARIUSZ 6

MALOWANIE NA PAPIERZE RĘCZNIE WYKONANYM - NA PULPIE.


CELE GŁÓWNE:

· Kształtowanie postawy twórczej,
· Kształtowanie umiejętności segregowania i wtórnego wykorzystania niektórych odpadów znajdujących się w najbliższym środowisku: domu, przedszkolu i podwórku- makulatury.

CELE OPERACYJNE:

DZIECKO:

· Rozwija twórczą ekspresję plastyczną,
· Rozwija myślenie twórcze,
· Rozwija twórczą ekspresję ruchową.

METODY:

· Słowna- rozmowa,
· Czynna- zadań stawianych do wykonania.
· Pokazowa.

FORMY:

· Indywidualna - samodzielnych doświadczeń.

POMOCE:

· Wcześniej przygotowany ręcznie papier z pulpy (makulatura -miękki papier: bibuła, ręcznik papierowy, serwetki, stare koperty i listy rozdrobnione i namoczone w wodzie), farby lub tusz do wyboru do malowania, pędzelki.

PRZEBIEG:

1. POWITANIE: zabawa rytmiczna - ,,Gili, gili”. Dzieci stoją w kręgu i rytmicznie skandują razem z prowadzącym:

Ta-ram-tam-tam (uderzają dłońmi w uda)
Ta-ram-tam-tam (uderzają dłońmi w uda)- bis
O-gili-gili-gili (łaskoczą partnerów)
Ta-ram-tam-tam (uderzają dłońmi w uda) –bis
O-jej! O-jej! (unoszą ręce do góry)
O-gili-gili-gili (łaskoczą partnerów)- bis
Ta-ram-tam-tam (uderzają dłońmi w uda).

Rozmowa na temat dzisiejszej pracy. Przypomnienie wiadomości na temat zbieranej wcześniej makulatury związanej z oszczędnością papieru. Przypomnienie sposobu ręcznie wykonanego papieru z pulpy.

2. PRACA PLASTYCZNA - malowanie na temat dowolny na papierze ręcznie wykonanym wcześniej. Do wyboru tusz lub farby akwarele. Pozostawienie prac do wyschnięcia.

3. ZABAWA RUCHOWA – „TANIEC Z GAZETAMI”.

Uczestnicy dobierają się parami i tańczą w rytm muzyki trzymając gazetę między wymienionymi częściami ciała: między dłońmi, brzuchem, łokciami, kolanami itp., ale bez pomocy rąk.

4. WYSTAWA PRAC. Wybranie najciekawszych prac na KONKURS PLASTYCZNY.

5. ZAKOŃCZENIE. Zaśpiewanie piosenki pt. „ŻYJ Z PRZYRODĄ W ZGODZIE”.




SCENARIUSZ 7

ZESTAW ĆWICZEŃ GIMNASTYCZNYCH Z ZASTOSOWANIEM ELEMENTÓW
TWÓRCZEJ METODY RUDOLFA LABANA I GAZET.

CELE:

POZNAWCZY:

● zapoznanie dzieci ze sposobem poprawnego wykonywania ćwiczeń,
● umiejętność wyczucia własnego ciała.

KSZTAŁCĄCY:

● kształcenie poczucia rytmu, reagowanie na umówione sygnały,
● doskonalenie piękna naturalnego ruchu, poruszanie się z gracją,
● wzmacnianie koncentracji uwagi na wykonywaniu czynności,
● rozwijanie inwencji twórczej.

WYCHOWAWCZY:

● zachęcanie do porozumiewania się za pomocą ruchu i dźwięku,
● wytwarzanie radosnej atmosfery, budzenie u dzieci wiary we własne siły,
● wdrażanie do zdyscyplinowania.

METODY:

● Czynna - ruch, zabawa, samodzielne doświadczenia dzieci,
● Słowna - instruktaż,
● Oglądowa - pokaz.

FORMY:

● zajęcia z całą grupą, ćwiczenia, zabawa.

POMOCE:

● magnetofon, kaseta, tamburyno, gazeta dla każdego dziecka.

PRZEBIEG:


1. ĆWICZENIAORGANIZACYJNE. Dzieci maszerują w koło Sali w rytm muzyki. W przerwie muzyki, dzieci podchodzą na paluszkach do środka koła i do prawej rączki biorą gazetę.
2. ĆWICZENIAORIENTACYJNO- PORZĄDKOWE. W rozsypce dowolny taniec w rytmie muzyki z wymachiwaniem gazetą. Gdy muzyka milknie dzieci wykonują siad i nakrywają się gazetą. Na wznowienie muzyki znowu dowolny taniec z wymachiwaniem gazet w lewej ręce.
3. ĆWICZENIAOBSZERNOŚCIRUCHÓW „Rysowanie” na podłodze gazetą koła, a następnie skakanie prawą nogą po obwodzie koła w prawo, potem lewą nogą w lewo i obunóż.
4. ĆWICZENIA WYCZUCIA WŁASNEGO CIAŁA. Zabawy w „powitanie”- stojąc na gazecie dotykanie jedną częścią ciała do drugiej np. czoło wita się z kolanem, palce prawej nogi witają kolano lewej nogi, łokieć lewej ręki wita piętę prawej nogi. W pozycji siedzącej chwyt gazety palcami lewej, potem prawej stopy.
5. ĆWICZENIA WYCZUCIA CZASU. „Niedźwiedź i pszczółki”- zabawa. Niedźwiadek skradł się powoli do ula po miód, ale pszczoły go zauważyły i rzuciły się na niego w obronie swego miodu. Szybko uciekł niedźwiadek wymachując gazetą w obronie przed pszczołami.
6. ĆWICZENIA WYCZUCIA PRZESTRZENI. „W piaskownicy”- zabawa polegająca na wyrzucaniu przed siebie oburącz gazety w pozycji klęku, a następnie przysuwanie jej do siebie.
7. ĆWICZENIA W PARACH . „Piłujemy drzewo”- dzieci ćwiczą parami. Siedzą dotykając się stopami, trzymając gazetę za końce, przeciągają ją raz w jedną, raz w drugą stronę.
8. ĆWICZENIAZ PARTNEREM. Taniec z gazetą w parach ( jedna gazeta na parę) między czołami, między biodrami, plecami, kolanami itp.
9. ĆWICZENIAW GRUPIE. Dzieci trzymając się za ręce tworzą koło i tańczą w rytm muzyki. Kiedy muzyka milknie robią przysiad i podskakują wysoko unosząc ręce z gazetą.
10. ĆWICZENIAUSPAKAJAJĄCE. „Wiatrak i wichura”- ćwiczenia oddechowe (dmuchanie w gazetę lekko i mocno).
11. ZAKOŃCZENIE. Rytmiczny marsz dookoła sali. Nauczycielka dziękuje dzieciom za staranne wykonywanie ćwiczeń.



SCENARIUSZ 8

SCENARIUSZ ZESTAWU ĆWICZEŃ GIMNASTYCZNYCH
Z WYKORZYSTANIEM GAZET

CELE:
· Rozwijanie sprawności motorycznej w zakresie szybkości, skoczności, zwinności i zręczności.
· Kształtowanie pomysłowości oraz inwencji twórczej.
· Wyrabianie umiejętności działania zespołowego.


METODY:
· Zadaniowa, naśladowcza, improwizacji ruchowej.


PRZYBORY:
· Gazety.


PRZEBIEG:

CZĘŚĆ WSTĘPNA.
1. Czynności organizacyjno – porządkowe. Dzieci wchodzą do sali i poruszają się w dowolny sposób, ostrożnie, między rozłożonymi gazetami. Na polecenie prowadzącej zatrzymują się i każde dziecko podnosi gazetę.
2. Zabawa ożywiająca. Bieg z wymijaniem i potrząsaniem gazetami trzymanymi oburącz w górze. Na mocne uderzenie w tamburyno i zapowiedź „burza” dzieci zatrzymują się i przyjmując dowolną pozycję – chronią się przed zmoknięciem wykorzystując gazetę.
3. Ćwiczenie zwinnościowe – podrzucanie rozłożonej gazety w górę i naśladowanie ciałem ruchu jej spadania.

CZĘŚĆ GŁÓWNA.

1. Stanie w rozkroku, trzymanie oburącz złożonej gazety – w skłonie w przód wymachy gazetą w tył i w przód. Po kilku ruchach wyprost i potrząsanie gazetą w górze.
2. Klęk podparty, dłonie na gazecie, skierowane palcami do wewnątrz – przy zgiętych w łokciach rękach opad tułowia w przód, dotknięcie gazety brodą i powrót do pozycji wyjściowej. Powtórzone ostatni raz ćwiczenie pozwoli przejść do leżenia przodem za przesuwaną gazetą.
3. W leżeniu przodem unieść gazetę trzymaną za końce oburącz (ręce zgięte w łokciach skierowane w bok), dmuchać na gazetę wprowadzając ją w ruch.
4. Usiąść na złożonej gazecie, odepchnąć się piętami i rękami, zakręcić wkoło („karuzela”), a następnie odpychając się rękami z boku, a piętami z przodu wszyscy poruszają się w dowolnych kierunkach (powtarzamy ćwiczenie łącznie 3 – 4 razy – „karuzelę” i poślizg).
5. Położyć gazetę na podłodze, zwinąć ją po przekątnej w rulon i przeskakiwać przez niego bokiem z jednej strony na drugą, od jednego do drugiego końca.
6. W staniu, rulonik trzymany za końce z przodu – przełożyć nogę przez rulonik, wytrzymać stanie jednonóż wykonując dowolne ruchy wzniesioną nogą, a następnie tą samą drogą przejść do pozycji wyjściowej (ćwiczenie wykonywać prawą i lewą nogą na zmianę).
7. Improwizacja ruchowa – dzieci, wykorzystując rulonik, naśladują różne ruchy – szermierza, oszczepnika, zamiatacza ulic i inne.
8. Odtwarzanie figur geometrycznych – dzieci biegają w różnych kierunkach, a na sygnał (jeden gwizdek) dobierają się trójkami i swoje ruloniki układają w ten sposób, żeby utworzył się trójkąt, następnie siadają skrzyżnie przed wierzchołkami trójkąta. Na inny sygnał (dwa gwizdki) łączą się w czwórki i układają kwadraty (zabawę należy powtórzyć kilka razy).
9. Ugnieść gazetę tak, aby powstała kula (piłeczka) – rzuty i chwyty kulki w miejscu, wchodzie, w biegu, rzuty i chwyty z dodatkowymi zadaniami, np.: przed chwytem klasnąć, dotknąć ręką podłogi, zakręcić „młynka” rękami, wykonać obrót itp.
10. W leżeniu przodem – przetaczanie kulki z ręki do ręki, podrzucanie kulki oburącz i jednorącz.
11. „Przesuwanka” – skacząc na jednej nodze przesuwanie kulki stopą w różnych kierunkach (ćwiczyć skacząc na prawej i lewej nodze).

CZĘŚĆ KOŃCOWA - ĆWICZENIA KOREKTYWNE I USPOKAJAJĄCE.

1. Marsz we wspięciu na palcach z kulką na głowie i przejście do siadu skrzyżnego.
2. W siadzie skrzyżnym – skręty głową w prawo w tył i w lewo w tył.
3. W siadzie podpartym, kolana rozchylone, kulki między stopami – podrzucanie kulki stopami, chwyty rękami.
4. W marszu, kulki na dłoni (prawej, lewej) – ćwiczenie oddechowe – wdech nosem i próba zdmuchnięcia kulki z dłoni.
5. Czynności porządkowe: odłożenie kulek na wyznaczone miejsce, omówienie zajęć, ocena aktywności i inicjatywy twórczej dzieci

WIERSZE I OPOWIADANIA

Mariusz Niemycki

WODA

Jest w sadzawce, w oceanie,
jest w sikawce, jest i w kranie.
Bez niej by nie było mycia,
bez niej by nie było picia.
Bez niej by nie było miło,
bo i życia by nie było.


Joanna Kulmowa

PRZYGODY MAŁEJ KROPLI WODY

Weszła kropla do strumienia, strumień płynie od niechcenia.
Do strumienia wpada struga, najpierw jedna, potem druga.
I już jako spora rzeczka strumień dotarł do miasteczka.
Płynie kropla niezbyt szybko, to za listkiem, to za rybką.
Aż tu nagle młode pstrągi mówią: - Kryj się, wodociągi!
Naszą kroplę coś chwyciło i wciągnęło z wielką siłą.
I już kropla płynie rurą, gdzie jest ciemno i ponuro.
Przerażoną i zemdloną kroplę w filtrach oczyszczono.
I po chwili szumi w wannie, w filtrowanym czystym stanie.
Z kranu wpadła wprost do pralki, gdzie się prały jakieś halki.
Prąd po pralce kroplę toczy, mydło kroplę gryzie w oczy.
Wreszcie bardzo wyczerpana, zaplątała się w falbanach.
Grzej mnie piecu jak najwięcej, żebym miała wolne ręce.
Gdy się znowu stanę parą, to ucieknę jakąś szparą.


Joanna Papuzińska:

CHORA RZEKA

Śniła się kotkowi rzeka, wielka rzeka, pełna mleka...
Tutaj płynie biała rzeka.
Jak tu pusto! Drzewo uschło...
Cicho tak - ani ptak, ani ważka, ani komar, ani bąk,
Ani gad, ani płaz, ani ślimak, ani żadna wodna roślina,
Ani leszcz, ani płoć, ani pstrąg,
Nikt już nie żyje tutaj, bo rzeka jest zatruta.
Sterczy napis: "zakaz kąpieli",
Mętny opar nad wodą się bieli.
Chora rzeka nie narzeka tylko czeka, czeka, czeka...


Tadeusz Chudy
DESZCZ
Łupu łup prask
O liść
O szkło
O dach
Od liścia drzewo
Od szyby okno
Od dachu dom
Coraz głośniejszy rozlega się szloch:
- mokro
- mokro
- mokro
- och!!!
A ja przeciwnie
Nie martwię się wcale
Ja podskakuję radośnie
Bo pod tym prysznicem
Czuję jak
Rosnę
Rosnę
ROSNĘ!!!
Jak fiołek na wiosnę.

Irena Wowk

DESZCZ

Każdy deszcz to beksa wielki,
Wciąż wylewa łez kropelki.
Wciąż się maże, popłakuje,
Siąpi, kapie, lamentuje,
Że aż szyba w oknie cała
Z żalu też się popłakała.

Irena Suchorzewska
ŚNIEG

Cicho sypie śnieżek biały.
Cały ogród zasypany...
Drzewa, krzaki, ziemia.
Cały świat się w bajkę zmienia
Przez ten deszcz zaczarowany.
Mróz go w chmurce zaczarował!
Dmuchnął:
Krople w płatki zmienił.
Teraz płatki – śnieżne gwiazdki –
Cicho sypią się na ziemię...


Ewa Żylińska

MUZYKA

Czy to śpiewanie czajnika
To też muzyka?
A mruczenie kota,
A granie na płotach?
A płacz dzieci?
A szelest śmieci?
Nie dowiesz się z wierszyka,
Gdzie się chowa muzyka...
Może w tobie jest właśnie?
Zanuć, zanim zaśniesz.

WRÓŻKA Z KRYSZTAŁOWEGO JEZIORA

Maciuś i Krysia bardzo lubili bawić się wodą. Odkręcali stojący przed domem hydrant i godzinami patrzyli jak woda kapie z niego i drąży ziemię tworząc coraz to głębszy dołek. Czasem budowali z piasku i gliny całe miasta, a potem puszczali na nie mocny strumień wody. Woda rozlewała się i tworzyła na ziemi małe rzeczki, które wpływały do większych rzek, jezior, stawów. Im bardziej odkręcali kurek, tym bardziej rzeki stawały się rwące, rozlewały się, a powódź zalewała ich budowle. Po takiej powodzi na podwórku robiło się bajorko, a oni ściągali buty i brodzili w wodzie i błocie po kostki.
Nie przeszkadzało im to, że się pobrudzą, gdyż bardzo lubili kąpiel w pianie. Wlewali do wanny pół butelki płynu do kąpieli i udawali, że pływają w spienionym morzu. Kiedy była brzydka pogoda i nie mogli wyjść na podwórko, całe dnie spędzali w łazience. Mocno namydlali swoje ręce, nakładali na nie pianę, a one zmieniały się w białe duchy o przedziwnych kształtach. Uwielbiali tę zabawę.
Pewnego razu mamusia zabroniła dzieciom bawić się wodą na podwórku i w łazience. Udając obrażonych Maciuś i Krysia wyruszyli w świat, aby poszukać nowego miejsca do zabawy. Szybko przeszli przez ogród, minęli łąkę, mały zagajnik i dotarli do podnóża pobliskich skał.
– W tych skałach na pewno musi być woda. Rzeki najczęściej mają swe źródła
w górach – powiedział Maciuś. I rzeczywiście, w miejscu, gdzie skały tworzyły coś na kształt groty, dzieci dostrzegły małą stróżkę wody. Było to dziwne zjawisko, bo stróżka to pojawiała się, to znów znikała.
– Popatrz, ona pokazuje nam drogę – powiedziała Krysia. – Chodźmy za nią.
Poszukiwacze wody weszli do ciemnej jaskini, wędrowali długim, wąskim tunelem. Po kilku minutach zobaczyli mały punkcik światła.
– Tam musi być wyjście na zewnątrz – powiedział Maciuś. – Widzę światło słoneczne. Bardzo szybko pokonali ostatni odcinek drogi i stanęli u wylotu tunelu. Oczom ich ukazał się przepiękny widok. Była to olbrzymia polana, otoczona lasem i skałami, a na środku polany – jezioro. Od jeziora biła jasność, jakiej jeszcze nigdy nie widzieli. Promienie słoneczne odbijały się od tafli wody jak od kryształowego zwierciadła. Rzucały wszystkie kolory tęczy na pobliskie skały, z których spływały, równie kryształowe jak samo jezioro, małe potoki.
– Maciusiu, – szepnęła Krysia – jesteśmy w bajce. Ledwie zdążyła wypowiedzieć te słowa, gdy na jeziorze zrobiły się lekkie fale i z głębi wynurzyła się piękna pani.
– Dzień dobry – odezwała się aksamitnym głosem. – Jestem wróżką z Kryształowego Jeziora. Proszę, pokrzepcie się wodą.
– Mamy napić się wody z jeziora? – zdziwił się Maciuś. – Przecież wodę można
pić dopiero po przegotowaniu. Woda z jezior i rzek nie nadaje się do picia. Po niej można zachorować. Wróżka nic nie odpowiedziała tylko wrzuciła do wody swoją kryształową różdżkę. Na wodzie, jak na ekranie w kinie, zaczęły ukazywać się obrazy. Dzieci zobaczyły piękną krainę porośniętą lasami i rzeki z wodą tak czystą,
przezroczystą, że bez trudu można było dostrzec pływające w nich ryby i najdrobniejsze kamyki leżące na dnie. Kobiety wiadrami czerpały wodę i nosiły do domów, aby ugotować posiłek. Strudzeni podróżni nabierali do garnuszków wody z
rzeki i pili, by ugasić pragnienie przed dalszą drogą.
– Jak to możliwe, że kiedyś ludzie mogli pić wodę prosto z rzeki? – zapytała
Krysia. – Co się stało?
– Posłuchaj – powiedziała piękna pani. – Kiedyś my, wróżki, przez długi czas
mieszkałyśmy w rzekach i jeziorach. Ale ludzie przestali szanować wodę. Zanieczyszczali ją odpadami i różnymi truciznami. Kiedy zanieczyszczeń było mało, woda w zbiornikach wodnych oczyszczała się sama. Kropelki przepływając przez małe kamyki i duże kamienie, przez piasek, zostawiały zanieczyszczenia. Dużo zanieczyszczeń pochłaniały też lasy. Ale z czasem ludzi na Ziemi było coraz więcej. Wycinali lasy, aby budować domy, wsie, miasta, drogi i autostrady. Potrzebowali coraz więcej wody do picia, mycia, prania i coraz więcej ją zanieczyszczali. Kiedy zanieczyszczeń w wodzie było już tak dużo, że woda przestała oczyszczać się sama, ludzie zaczęli uzdatniać wodę budując oczyszczalnie. Ale i tak zużywali jej więcej niż potrzebowali. Wtedy właśnie my, wróżki, musiałyśmy uciekać z rzek i jezior. Znalazłyśmy to krystalicznie czyste jezioro i zamieszkałyśmy w nim. Strzeżemy dostępu do niego i tylko nieliczni ludzie mogą go zobaczyć. Najczęściej są to dzieci, bo dzieci mają dobre serduszka i mogą nam pomóc.
– My?! – powiedzieli prawie równocześnie Maciuś i Krysia. – Ale co my może-
my zrobić. Wróżka znów nie odpowiedziała nic, tylko wrzuciła swą czarodziejską różdżkę do wody. Dzieci zobaczyły teraz siebie i swoje zabawy. Tyle zmarnowanych kropli wody. Tyle płynu niepotrzebnie wlanego do wanny. Tyle zużytego mydła. Tyle
zanieczyszczeń. Bardzo się zawstydziły. Chciały się wytłumaczyć, ale wróżka ode-
zwała się pierwsza.
– Jeżeli mieszkańcy naszej Ziemi dalej będą tak nieoszczędnie gospodarować
wodą, oczyszczalnie nie nadążą jej oczyszczać.
W przyszłości może zabraknąć dla ludzi wody zdatnej do picia – nawet po prze-gotowaniu. A co stanie się ze zwierzętami i roślinami, które będą piły zatrutą wodę? I oczom dzieci ukazał się nowy obraz. Zobaczyli rzeki, w których zamiast wody płynie piana z proszków do prania, płynów do mycia naczyń, płynów do kąpieli i mydła. Zobaczyli ludzi brudnych, z poczerniałymi twarzami, stojących na ulicach miast z kubkami w ręku, żebrzących o kroplę wody zdatnej do picia. Zobaczyli zwierzęta pokryte pryszczami, chorujące po wypiciu brudnej wody i drzewa, na których tylko gdzieniegdzie zielenił się listek. Zobaczyli szary, brudny świat. Po chwili milczenia wróżka odezwała się:
– Pytacie co możecie zrobić. Możecie zostać strażnikami wody. Czy chcecie?
– Tak. – Odpowiedziały równocześnie dzieci. – Ale czy to znaczy, że nie może-
my korzystać z wody, mydła i innych środków czystości?
– Możecie. Ale musicie to robić rozsądnie. Możecie brać ich tylko tyle, ile jest
konieczne do mycia, picia, prania, gotowania, sprzątania, podlewania. Dbać o to, aby kran zawsze był dokręcony, aby w waszym domu woda nie lała się niepotrzebnie. Pamiętajcie! Może jej zabraknąć. Podaruję wam czarodziejskie znaki. Zawieście je w swoim domu. Wróżka, żegnając się z dziećmi, podała im kryształową skrzyneczkę, którą oni schowali do plecaka i wyruszyli w powrotną drogę.
Od kilku dni mamusia zauważyła dziwną zmianę w zachowaniu dzieci. Krysia i
Maciuś nie rozlewali już wody po podwórku. Podczas kąpieli nie nalewali pełnej wanny, coraz częściej korzystali z prysznica, a i płynu do kąpieli starczało na dłużej. Na dodatek w łazience, w kuchni i przy hydrancie stojącym na podwórku pojawiły się dziwne znaki.


ZAGADKI


WODA

- Chłodzi nas, myje nas,
poi ludzi, pole, las.
WODA

- Co tak wygląd zmieniać może:
gdy jej dużo - zwie się morzem,
a gdy ilość jest niewielka
- to jest kropla lub kropelka.
Woda

- Gdy jest ciepło wtedy płynie,
a na lód twardnieje w zimie.
Woda

- Służy do picia, służy do mycia,
bez niej na Ziemi nie byłoby życia.
Woda

- Myję ręce i nogi,
myję kafle podłogi...
A w wyniku tego trudu,
ciągle mi przybywa brudu.
Woda

- Cieszy się gleba,
gdy on spada z nieba.
Deszcz

- Konewki mu nie trzeba,
a podlewa kwiaty, warzywa i drzewa.
Deszcz

- Mieszkam wysoko na niebie,
Ale na Ziemi, tam w dole,
Gdy tylko mnie zobaczą
Chwytają za parasole.
Chmura

- Ma na dnie piasek
albo kamienie.
Do morza spieszy
wciąż niestrudzenie.
Rzeka

- Spogląda z wysoka
na kurki, na wannę,
gdy go używasz,
udaje fontannę.
Prysznic

- Gdzie jest woda tak czysta i chłodna?
Wiadro po nią się spuszcza aż do dna.
Studnia

- Zleciał z góry nad ranem,
będzie dywanem dla sanek.
Będzie kapturem dla świerka
i najweselszym bałwanem.
Śnieg

- Biały jak mąka albo drobna kasza,
gdy zaściele ziemię, na narty zaprasza.
Śnieg

Rośnie głową w dół, zimą nie latem,
nie w polu, ale pod okapem.
Gdy słońce mocniej przygrzeje
to z żalu ciurkiem łzy leje.
Sopel lodowy

- Wprawdzie woda – lecz nie woda.
Przypnij łyżwy, rękę podaj!
Po tej wodzie – lecz nie wodzie,
będziemy się ślizgać co dzień
Lód

- Pokrywa rzekę, jezioro,
gdy mróz panuje – zimową porą.
Twardy jest jak skała,
która (rzecz dziwna), z wody powstała.
Lód

- Ma szklaną szyję i szklane ciało,
Tego, co kryje, zawsze za mało.
Butelka

- Mydła i wody pilnie unika.
Co weźmie do rąk wszystko poplami.
A jak takiego nazwać chłopczyka?
Ja wiem, nie powiem. Nazwijcie go sami.
Brudas

- Postawiona w kąt
chętnie łyka prąd.
A jak wody nabierze,
to bieliznę nam pierze.
Pralka

W twoim oknie czysta, przezroczysta.
Kiedy zmoknie płyną po niej łzy rzęsiste.
Szyba

- Na szybach w oknie zimą, nie wiosną,
Dziwne paprocie i kwiaty rosną.
Takie są gęste, srebrne, leciuchne.
Chcę świat zobaczyć, to na nie chuchnę.
Szron

- Co to za kula?
Wewnątrz rozżarzona,
Ze skał i z gleby
I z wody złożona.
Kula ziemska


PAPIER

- Z najwyższej nawet wieży spadam
bez szkody dla urody,
lecz do niczego się nie nadam,
gdy wrzucisz mnie do wody.
Papier

- Rzecz się zaczęła od pracy autora,
Następnie przyszła na drukarza pora.
Introligator spełnił swe zadanie –
Nam pozostało tylko jej czytania.
Książka

- Nie zapisana nic ci nie powie,
A z zapisanej czegoś się dowiesz.
Kartka

- Choć cienka jak listek
Wiele znieść potrafi,
Nawet najgorsze
Błędy w ortografii
Kartka

- Z niej w szkole i w domu
nauczysz się wiele.
Szanuj ją i kochaj,
Jest twym przyjacielem
Książka

- Kiedy z pracy wraca tato,
Zaraz czyta ją z ochotą.
I gdy mama obiad wnosi
on wciąż czyta wiadomości.
Gazeta

- Lubisz wiersze i bajeczki
To zaglądaj do ....
Książeczki


ZABAWY RUCHOWE

Wystarczy rozejrzeć się dookoła i spostrzec szereg przedmiotów życia codziennego, które idealnie nadają się do wykorzystania w ćwiczeniach i zabawach ruchowych. Przedmioty te należą do tak zwanej grupy przyborów nietypowych jak: gazeta, karton papierowy, małe pudełka, puste pudełka po zapałkach itp.
Dzięki ćwiczeniom z przyborem nietypowym dziecko ćwiczy intensywniej, dłużej utrzymuje koncentrację uwagi, wzmacnia różne grupy mięśniowe, doskonali cechy motoryczne. Nietypowy przybór to idealny przedmiot do ćwiczeń gimnastycznych prowadzonych metodami kreatywnymi, które są bardzo ważne w procesie kształcenia i wychowania dziecka. Wiedza i umiejętności zdobyte w wyniku samodzielnego rozwiązywania problemów są bardziej operatywne (niż podawanie prostych rozwiązań) i bardziej efektywne w kształtowaniu samodzielności myślenia i działania.
Zabawy z przyborem sprzyjają pobudzeniu inwencji twórczej, zmuszają dziecko do twórczych poszukiwań, do odkrywania nowych możliwości swojego ciała.

GAZETA

Dzieci dobierają się w pary, biorą do rąk gazety tak, aby każde trzymało jeden róg gazety. Jedno dziecko z pary prowadzi, wskazując przesunięciami gazety kierunek poruszania się; drugie dziecko, z zamkniętymi oczami, reaguje ruchem nawet na najmniejsze przesunięcie gazety w jakimkolwiek kierunku.

RYBAK

Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym na obwodzie koła. Zamykają oczy, nauczycielka wybiera „rybaka” i „strażnika jeziora”, reszta dzieci to rybki. Dzieci otwierają oczy i obserwują się wzajemnie w ciszy i skupieniu. „Rybak” łowi rybki mrugając jednym okiem, musi uważać na „strażnika”, gdy mrugnie do niego będzie złapany – „strażnik” musi złapać „rybaka” na gorącym uczynku krzycząc „mam cię”. Rybki, które złowi rybak mówią „jestem złowiona” i odwracają się plecami do środka koła. Wygrywa dziecko, które złowi największą ilość ryb.

WODA – LĄD
Na podłodze wyznaczamy dwa pola (wodę i ląd) oddzielone prostą linią. Uczestnicy stają na „lądzie”, na komendę „woda” przeskakują obunóż na pole „wody”, na komendę „ląd” wracają na „ląd” itd., kto się pomyli odpada. Ostatni wygrywa. Zabawa powinna być prowadzona dość szybko, a polecenia wydawane zdecydowanym głosem i sugestywnie.
WIATR
Dzieci ustawione luźno na sali, każde trzyma gazetę. Na hasło „Wiatr wieje” – dmuchają w gazety, aby poruszały się jak chorągiewki na wietrze. „Pada deszcz” – stukanie w gazetę cicho – słabo, mocno – głośno. „Parasol” – chowanie się przed deszczem pod parasol – gazetę. „Wieje wiatr” – huragan,


Grazyna Kobus, Maria Wasilewska -Przedszkole nr 21 w Koszalinie.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie