Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Aktywizujące metody pracy z dzieckiem.

 

Metoda nauczania to celowo i systematycznie stosowany sposób kierowania pracą uzniów w procesie dydaktycznym, użyty ze świadomością jego zastosowania. W dydaktyce ogólnej wyróżnia się kilka grup metod. Dziecko w procesie nauczania powinno być podmiotem, głównym uczestnikiem, a nie widzem biernie przyjmującym gotową wiedzę od nauczyciela lub z podręcznika. Wszystkim zajęciom powinno towarzyszyć przeżywanie, radość z odkrywania i pokonywania trudności, radość z działania i uzyskiwania osiągnięć, czasem atmosfera troski, wzruszenia, smutku.

Gabriela Bieszke

AKTYWIZUJĄCE METODY PRACY Z DZIECKIEM

Metoda nauczania to celowo i systematycznie stosowany sposób kierowania pracą uczniów w procesie dydaktycznym, użyty ze świadomością jego zastosowania.
W dydaktyce ogólnej wyróżnia się kilka grup metod:
1. metody oparte na obserwacji i pomiarze ( oglądowe );
2. metody oparte na słowie;
3. metody oparte na działalności praktycznej uczniów;
4. metody gier dydaktycznych.
Dziecko w procesie nauczania powinno być podmiotem, głównym uczestnikiem, a nie widzem biernie przyjmującym gotową wiedzę od nauczyciela lub z podręcznika.
W celu pobudzenia aktywności ziecka wysuwamy na czoło metody problemowego uczenia się, metody organizujące działanie dziecka, metody umożliwiające obserwację i odkrywanie.
Metody aktywizujące pobudzają do działania, rozwijają pamięć i myślenie, wyzwalają aktywność dzieci, przy czym aktywność dziecka musi być większa niż aktywność prowadzącego.
Jedną z aktywizujących metod pracy z dzieckiem jest pedagogika zabawy i jej techniki polegające na integracji grupy, ośmieleniu i pozytywnym wzmocnieniu emocjonalnym. Zabawy relaksują, przynoszą wiele zadowolenia wszystkim jej uczestnikom oraz pomagają w skupieniu i koncentracji uwagi.
Spośród wielu zabaw stosowanych w pedagogice zabawy można wyodrębnić kilka gup:
- zabawy związane z organizacją sytuacji początkowych;
- zabawy rozluźniające;
- zabawy nastawione na poznanie odczuć i doświadczeń poszczególnych członków grupy;
- zabawy zbliżone charakterem do gier dydaktycznych;
- gry dyskusyjne;
- zabawy pozwalające na bardzo szybkie uzyskanie informacji zwrotnej przez prowadzącego;
- zabawy polegające na odgrywaniu ról;
- zabawy ułatwiające samoocenę;
- zabawy fabularyzowane dla dużych grup.

Inną aktywizującą metodą pracy z dziećmi jest metoda projektów. Ma ona swoje korzenie w Nowym Jorku w „szkole laboratoryjnej” J. Dewey˘a. Była to szkoła, w której zmieniono zasady nauczania i uczenia się jako protest przeciwko szkołom tradycyjnym stworzonym przez Herberta. J. Dewey postawił na postęp dziecka, logikę rozwoju, interakcje jakie zachodzą pomiędzy uczniem a otaczającym światem. Bardzo silnie podkreśla rolę zespołu w badaniu rzeczywistości. Zespołowość jest ideą edukacyjną. Uczeń jest członkiem zespołu badawczego, nauczanie przebiega jako praca w małych zespołach. Bardzo ważną rzeczą podczas takich prac jest mowa eksploracyjna, która wyzwala się w sytuacjach badań, gdzie mówienie stymuluje myślenie. Mowa eksploracyjna to głośne wyrażanie myśli, mowa bardzo sytuacyjna, niedokończone zdania. Jest czynnikiem, podczas którego dziecko się uczy, jest próbą formułowania myśli.
Myśli twórcze przebiegają przez kilka etapów:
1. Uświadomienie sobie trudności intelektualnej ( problem).
2. Sformułowanie problemu - wyznaczenie jakiegoś kierunku myślenia.
3. Sformułowanie hipotezy ( przypuszczenia).
4. Weryfikacja hipotezy ( potwierdzenie lub falsyfikacja).
5. Teoria.
W tym momencie nasuwa się pytanie, jaką rolę w tym procesie pełni nauczyciel?
Nauczyciel ma wspomagać dziecko w jego wysiłkach, stwarzać takie warunki, aby nie hamować indywidualnego rozwoju dziecka. Nauczyciel pobudza rozwój dziecka przez właściwe ukierunkowanie jego aktywności, czyli stymulowanie rozwoju dziecka. Nauczyciel służy pomocą w budowaniu obrazu świata, podtrzymuje zapał poznawczy w zdobywaniu wiedzy o świecie. Nauczyciel nie rozwiązuje problemu za dzieci, nie daje gotowych odpowiedzi na pytania dzieci, ale w formie pytań pogłębia zaciekawienie tematem i powoduje, że wyzwala się u dzieci mowa eksploracyjna.
Nauczyciel musi być twórczy i aktywny na wielu płaszczyznach:
- inspiruje zabawy dzieci,
- poprzez stwarzanie odpowiednich warunków proponuje formy aktywności,
- systematycznie obserwuje zachowania dzieci w różnych sytuacjach, sytuacjach różnym stopniu trudności,
- pogłębia wiedzę o dziecku w celu lepszego zrozumienia uwarunkowań rozwoju,
- porozumiewa się z rodzicami dziecka w celu ujednolicenia oddziaływań,
- przekazuje niezbędne do działania informacje o świecie.
Metoda projektów opiera się na praktycznym działaniu dotyczącym realizacji pewnego zadania ( projektu), zaproponowanego i zaprojektowanego przez uczniów lub nauczyciela. Metoda projektu zakłada przeniesienie środka ciężkości kształcenia z wiedzy na umiejętności. Wiedza staje się nie celem samym w sobie, ale środkiem pomocniczym w kształtowaniu umiejętności. Praca metodą projektów polega na ukazaniu dzieciom współczesnego świata całościowo i zachęcanie do aktywnego uczestniczenia w nim.
Metoda pomaga w realizacji zadań podstawy programowej we wszystkich obszarach edukacyjnych, dzieci nabywają umiejętności przez działanie, odnajdują swoje miejsce w grupie rówieśniczej, budują swój system wartości.
Projekt możemy opracować na różne terminy realizacji: krótkotrwałe i długotrwałe. W scenariuszach do projektów nie możemy pominąć najważniejszej rzeczy: podziału zadań w grupie na zespoły, które pod czujnym okiem nauczyciela służącego radą próbują znaleźć odpowiedź na swój problem.
Drama również należy do jednej z aktywizujących metod pracy z dziećmi. Istotą tej metody jest odgrywanie przez dziecko różnych ról i rozwijanie w ten sposób wszystkich sfer osobowości. Improwizacja, inscenizacja, pomnik – rzeźba, stop klatka, żywe obrazy, ćwiczenia pantomimiczne – to przykłady technik dramowych.
Drama jest swoistym procesem badawczym, w którym biorący udział aktywizują zarówno umysł jak i emocje. Uczestnicy dramy myślą i czują jednocześnie. Drama powinna być zawsze skoncentrowana na dziecku, to znaczy, że wykorzystuje jego przeżycia, wyobraźnię, sposób mówienia, motywację i zainteresowania. Dziecko rozwiązuje problem dzięki uczestnictwu w akcji dramatycznej. Grając rolę, podświadomie znajduje rozwiązanie danego problemu, ukazując swoje wnętrze. Dzieci, czyli uczestnicydramy są jednocześnie aktorami ( wchodzą w role, angażują się emocjonalnie w fikcję dramatyczną) i widzami ( wychodzą z ról, oceniają zdarzenia fikcyjne, dyskutują na temat postawionych problemów ). To świetny sposób na kształtowanie rozwoju emocjonalnego.
W efekcie stosowania dramy dziecko powinno:
- rozwinąć świadomość samego siebie;
- rozwinąć umiejetność współpracy w grupie, integracji z grupą;
- rozwinąć poczucie odpowiedzialności;
- pogłębić doznania estetyczne;
- uzewnętrzniać własne uczucia;
- dążyć do zmiany w zachowaniu.
Programowani neurolingwistyczne, jest to metoda aktywizująca do racy idywidualnej oraz w małych zespołach ze zwróceniem szcególnej uwagi na problem dzieka i ukierunkowaniu jego procesów neurologicznych na budowanie pozytywnej motywacji i wiary we własne siły.
Nauczyciel powinien oddziaływać na swoich wychowanków polisensorycznie, jednak ustalenie preferowanego przez dziecko kanału poznania pozwala na pełną indywidualizację procesów uczenia. Zdiagnozowaniedzieci pod względem reprezentacji sensorycznej pozwoli nauczycielowi:
- odnaleźć optymalny sposób prowadzenia zajęć, aby nie tylko utrwalać preferencje dzieci, ale także rozwijać pozostałe obszary spostrzegania poprzez odpowiednie ćwiczenia;
- właściwie wykorzystać środki dydaktyczne;
- właściwie umeblować i wyposażyć salę;
- znaleźć optymalne miejsce dla słuchowca, wzrokowca, kinestetyka.
Dzieci w wieku przedszkolnym są jeszcze bardzo elastyczne, ale zaczynają już przejawiać pewne preferencje do wykorzystywania wybranych zmysłów. W tym momencie staje się ważne, aby zbadać preferencje sensoryczną dzieci w swojej grupie, co ułatwi nam pracę indywidualną i pomoże dotrzeć do dzieci z niepowodzeniami w procesie zdobywania wiedzy. Pozwoli to na doskonałą kounikację pomiędzy nauczycielem a dzieckiem, a także przydatna jest przy diagnozowaniu dzieci.
Metoda rytmicznego ruchu polega na dostarczeniu ze strony ciała odpowiednich bodźców, które stymulują pień mózgu, co wpływa na pobudzenie i integrację poszczególnych wyższych partii mózgu
- od móżdżka do nowej kory.
Ruchy, które dziecko wykonuje na początku swojego rozwoju, czyli przemieszczanie się, pełzanie, raczkowanie itp., pomagają w odpowiedniej stymulacji i integracji poszczególnych partii mózgu. Jeśli się zdaży, że ten naturalny rozwój ruchowy zostanie zahamowany ( np. przez wkładanie dziecka do chodzika ), wówczas zakłucimy proces integracji tego naturalnego ruchu.
Najwłaściwszym sposobem pobudzania tego poziomu rozwoju mózgu jest praca z integracją odruchów niemowlęcych. Ćwiczenia, które proponuje Harald Blomberg, pomagają połączyćniezintegrowane odruchy. Aby nauczyć się metod rytmicznego ruchui stosować ją w praktyce, należy ukończyć odpowiedni kurs. Jednak wiedza o rozwoju ruchowym i odruchach niemowlęcych powinna być znana wszystkim rodzicom.Wnikliwa obserwacja własnego dziecka pozwoliłaby wóczas na świadomą stymulację rozwoju ruchowego i w razie potrzeby zastosowanie ćwiczeń priopriocepcji ( prioprioceptory to receptory czuciowe monitorujace pozycję ciała w przestrzeni lub pozycję stawów i mięśni ).



BIBLIOGRAFIA:
1. „ Słownik pedagogiczny” W. Okoń
2. artykuły „ Edukacja w przedszkolu” z części A i F.
3. „ Edukacja przez dramę” K. Pankowska
4. „ Kreowanie rozwoju dziecka” I. Mańkowska
5. „ Podstawy dydaktyki ogólnej „ Cz. Kupisiewicz

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:41:10
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:41:10) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie