Zwyczaje i obrzędy towarzyszą nam już od wielu wieków, są ciągle żywe i potrzebne ludziom. Związane są najczęściej z rytmem zmian w przyrodzie, świętami chrześcijańskimi oraz polską tradycją kulturową.
Jednym z takich obrzędów jest zwyczaj topienia Marzanny symbolizującej pożegnanie zimy czyli oznakę zwycięstwa życia - wiosny nad śmiercią - zimą.
Wśród uczniów utarło się przekonanie iż dzień ten jest „dniem wagarowicza”. Aby go spędzić przyjemnie w szkole, a nie poza jej murami warto czymś uczniów zachęcić. Taką alternatywą dla wagarów może być wspólna impreza szkolna. Ważne jest, aby była ona atrakcyjna, humorystyczna, zabawna, angażująca uczniów. W tym celu opracowałyśmy scenariusz uroczystości powitania wiosny.
SCENARIUSZ PRZEDSTAWIENIA NA POWITANIE WIOSNY
PT.: „ WIOSNA TUŻ , TUŻ”
Cele:
- integrowanie społeczności szkolnej we wspólnym przeżywaniu i zabawie;
- rozbudzanie wrażliwości na piękno przyrody;
- angażowanie uczniów do aktywnego udziału w uroczystościach szkolnych;
- wdrażanie do kulturalnego zachowania podczas uroczystości.
Miejsce przedstawienia: sala gimnastyczna
Scenografia: na parawanie wymodelowany z kolorowego papieru krajobraz
wczesnej wiosny (bezlistne drzewa, wschodząca trawa i kwiatki,
przebijające się przez chmury słońce), ekran telewizora wykonany
z kartonu, niebieski materiał imitujący wodę, gawra wykonana
z szarego papieru)
Rekwizyty: mikrofony, Marzanna, ilustracje wiosennych kwiatów, nazwy
wiosennych kwiatów napisane na opaskach, konewka, koszyczek,
fotele
Postacie: dwoje dzieci i mama, spiker – prowadzący, spiker – Wojtek,
spiker – Kasia, spiker – Radek, dzieci przebrane za wiosenne
kwiaty, grupa wokalna, jaskółka, skowronki, bociany, niedźwiedź
Przebieg:
SCENA I
(Dwoje dzieci i mama wchodzą na scenę. Dzieci rozglądają się i wołają)
Dzieci razem: Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!
Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!
Dziecko 1: Czy jesteś za lasami?
Dziecko 2: Czy jesteś za górami?
Dzieci razem: Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!
(Dzieci zwracają się do mamy)
Dziecko 1: Gdzie ta wiosna, mamusiu miła?
Mama: Nie wiem, córeczko, gdzie się ukryła.
Może jest jeszcze gdzieś za morzami,
może leśnymi wędruje drogami?
A może jest już nad naszym jeziorem
i ujrzysz ją dziś wieczorem?
Dziecko 2: A w jaki sposób ta wiosna do nas zawita?
Mama: O, moje dziecko, to tajemnica przyrody ukryta.
Może wiatr dywan jej uplecie,
a może z jaskółką przyleci na grzbiecie?
A może jej powóz pociągną motyle,
może statkiem przypłynie, na morzu ich tyle.
Dziecko 2: To ja rozejrzę się jeszcze w koło.
Mama: Wracajmy do domu, bo jeszcze słonko słabo przygrzewa.
Dziecko 1: O! Śnieżek prószy! Zimny wiatr mrozi uszy.
(Dzieci idą, w tle muzyka A. Vivaldiego „Cztery pory roku. Zima” – „Wesoła szkoła”kl.II, kaseta 2)
SCENA II
(Muzyka cichnie, dzieci wchodzą do domu, rozbierają się, siadają w fotelach, włączają telewizor, spiker zapowiada program)
Spiker – prowadzący:
Wita Państwa telewizja Szkoły Podstawowej nr 5 w Ełku.
Podajemy Państwu najświeższe wiadomości,
od 21 marca wiosna u nas gości. W związku z tym zapraszamy Państwa na program przyrodniczy, który odpowie na pytanie:
„I cóż na to powiecie, że wiosna jest na świecie?”
Grupa wokalna: piosenka pt.: „Wkrótce wiosna”(„Wesoła szkoła” kl.I, kaseta 3)
Spiker – prowadzący:
Nasi reporterzy ruszyli na różne szlaki,
żeby odnaleźć wiosenne oznaki.
Koleżanka Kasia jest przy trawniku w samym centrum miasta
zaraz nam powie, czy trawa wyrasta.
Halo Kasiu!
Spiker – Kasia:
Z tą wiosną, proszę państwa,
to jednak mała draka:
niby trawka tu-ówdzie wyprysła,
przysłała na zwiady ptaka,
no tak, niby to przyszła,
ale na razie
byle jaka.
Bo czy to wiosna, pytam,
czy przedwiośnie słotne,
jeśli gałązka ruda
kiwa się markotnie?
Spiker – prowadzący:
Dziękuję Kasi za relację
a teraz czekamy na następne rewelacje.
Nasz kolejny reporter odwiedził różne zakątki i sprawdził,
czy już ptaki wróciły na pola i łąki.
Halo Wojtku!
Spiker – Wojtek:
(w tle słychać głosy jaskółek)
Już wróciła zza morza jaskółka,
ponad głowami różne kreśli kółka.
Jeszcze inne ptaki do nas powracają.
(w tle słychać głos skowronka)
Przyleciały skowroneczki
z radosną nowiną,
zaśpiewały, zawołały
ponad ozimin.
Skowronki(dzieci przebrane za ptaki):
Idzie wiosna! Wiosna idzie!
Śniegi w polu giną!
Spiker – Wojtek:
(w tle słychać głosy bocianów)
Przyleciały bocianiska
w bielutkich kapotach,
Klekotały, ogłaszały
na wysokich płotach.
Bociany:
Idzie wiosna! Wiosna idzie!
Po łąkowych błotach!
(Wchodzą dzieci z ilustracjami kwiatów i napisami na głowach, tańczą do melodii P. Czajkowskiego „Walc kwiatów” – „Wesoła szkoła”kl.II, kaseta 1, ptaki odlatują ze sceny)
(Muzyka cichnie, ilustracje kwiatów dzieci układają w różnych miejscach sali )
Spiker – prowadzący:
Wiosna nadchodząc wysyła swe czaty
na zwiady najpierw wypuszcza kwiaty.
Dla widzów teraz zagadka – dobierz nazwę do kwiatka.
(Wybrane dzieci z widowni dobierają ilustracje do dziecka z napisem danego kwiatu)
Żeby wiosennych kwiatów zachwycały wonie
nie zapominajcie o ich ochronie.
Opiekujcie się kwiatami jak ta ogrodniczka mała,
która o kwiatki bardzo dobrze dbała.
(Jedno dziecko z grupy wokalnej przebrane za ogrodniczkę śpiewa zwrotkę piosenki „Kwiatki – bratki”, grupa refren)
Spiker – prowadzący:
A teraz zupełna rewelacja,
tylko u nas taka atrakcja!
Nasz reporter dotarł do niedźwiedziej jamy,
misia po zimowym spaniu przywitamy.
Halo Radek!
Spiker – Radek:
Jestem! Stary niedźwiedź na razie chrapie,
ale już widzimy pierwsze oznaki budzenia się.
Niedźwiedź ziewnął! Przeciąga się!
Już, już wstaje, wychodzi z gawry...
Jest! Obudził się! Co za piękny widok!
Aaale niedźwiedziu! Co ty... ja tylko... Do widzenia państwuuuuuuuuuu!
(Reporter ucieka)
Spiker – prowadzący:
Trawa i kwiaty wspaniale rosną
zwierzęta się budzą, ptaki śpiewają wiosną.
Trzeba złą zimę dzisiaj wyrzucić.
Pannę Marzannę, symbol wstrętnej zimy,
jak każe tradycja, zaraz przegonimy.
(Na scenę wchodzą wszystkie dzieci biorące udział w przedstawieniu, niosą
Marzannę i śpiewają piosenkę pt.: „Marzanna” na melodię krakowiaka)
„Marzanna”
1.Ruszamy gromadą, wesołym pochodem,
niesiemy Marzannę nad zieloną wodę.
Radują się drzewa, weselą się domy,
niesiemy Marzannę – chochoła ze słomy.
2.Wrzucamy do wody niedobrą boginię,
niech prędko do morza zła zima popłynie.
Płyń sobie Marzanno szumiącym potokiem,
na morze szerokie, na morze głębokie.
3.Zgiń, przepadnij zimo i nie wracaj więcej do nas –
na przyjęcie wiosny otwórzmy ramiona.
A teraz gdy zima poszła już daleko –
zatańcz z nami wiosno nad zieloną rzeką.
Opracowanie:
Ewa Cwalina
Maria Wąsikiewicz
nauczycielki Szkoły Podstawowej nr 5 w Ełku,
woj. warmińsko - mazurskie
Bibliografia:
1. Pr. zb. pod red. Iwony Fechner-Sędzickiej „Szkolne teatrzyki na cztery pory
roku”, wyd. AKER, Toruń 1999
2. Ryszard Przymus „Inscenizacje pełne radości’, wyd. JUKA, Łódź 1995
3. Iwona Kołodziejska „Teatrzyk dla klas młodszych”, wyd. Korepetytor,
Płock 1997
