Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Szkoła - a dzieci dyslektyczne

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1483 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

O specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu - czyli o dysleksji rozwojowej- mówimy tylko wówczas, gdy dziecko mieści się w normie intelektualnej, a mimo to w pewnych sferach nauki nie dorównuje rówieśnikom.

Trudności te mają bardzo różny charakter. Dlatego tak trudno jest zdefiniować dysleksję. Mówi się, że jest tyle rodzajów kłopotów dyslektycznych, ile jest osób mających te kłopoty i nie ma też jednego na nie lekarstwa. Każdy przypadek jest indywidualny i wymaga specyficznej pracy .Szkoła jednakże siłą rzeczy unifikuje uczniów, stara się ich "sprowadzić do wspólnego mianownika". Wskazane byłoby jednak uszanować indywidualność uczniów, zaakceptować ich wraz z ich specyficznymi trudnościami.

Wymagania jakie stawia w procesie dydaktycznym i wychowawczym szkoła, powinny być możliwe do zrealizowania przez dziecko przy odpowiednim wysiłku z jego strony (gotowość szkolna - M.Bogdanowicz). Spełnianie wymagań dostatecznie trudnych daje satysfakcję i poczucie siły. Wymagania zbyt wygórowane powodują, że dziecko czuje się niezdolne, nie nadające się do niczego, a niepowodzenia wywołują u niego poczucie mniejszej wartości i klęski osobistej. Jest to szczególnie niekorzystne, gdy powtarza się w doświadczeniu dziecka przez dłuższy czas. Powtarzające się niepowodzenia rodzą bowiem tendencję do wycofywania się, unikania zadań i bierności. W ten sposób powstają i utrwalają się właściwości obniżające zdolność pokonywania trudności i odporność psychiczną dziecka.

Ocena wykonania zadań powinna odnosić się do wyniku, ale i do przebiegu działania. A zatem uwzględniać wysiłek włożony przez dziecko w wykonanie zadania. Nie należy stosować nadmiaru kar i innych środków represyjnych, bo powodują one tendencje do unikania sytuacji, w których spotyka dziecko kara - a więc do unikania wszelkiej aktywności. Stosowanie negatywnych form oddziaływań, izolowanie i poniżanie słabych uczniów, pomijanie ich przez nauczyciela w pracy z klasą, wpływa również negatywnie na stosunek rówieśników do dzieci z kłopotami szkolnymi. A przecież życzliwa atmosfera wychowawcza stworzona przez nauczyciela może przezwyciężyć zahamowania emocjonalne dziecka (M.Tyszkowa: Problemy...).

Motywacja stanowi ważny element aktywizujący dziecko do pracy .We wczesnym wieku szkolnym, gdy dziecko jeszcze buduje obraz samego siebie na opiniach osób ważnych, element nagrody stosowany przez nauczyciela pomaga uczniowi uwierzyć, że coś potrafi, w czymś jest mocny, a tym samym poprawić własną samoocenę i wiarę w swoje możliwości. Stanowi ona podstawę do kierowania samym sobą i skłania do działań będących wynikiem postrzegania samego siebie jako podmiotu panującego nad wydarzeniami (B.L.McCombs, J.E.Pope).

Kłopoty dzieci dyslektycznych nie ograniczają się do jednego przedmiotu, jakim jest język polski czy obcy. Dotyczą one wszystkich przedmiotów, z którymi uczeń styka się w szkole. Uczniowie dyslektyczni pomimo prawidłowego myślenia matematycznego mogą mieć trudności z opanowaniem tabliczki mnożenia, poprawnym zapisem liczb i działań, mogą mylić znaki matematyczne, niepoprawnie zapisywać liczby. Trudności sprawia im tworzenie figur geometrycznych. Mała sprawność rąk powoduje problemy z pisaniem, kształtem pisma, jego czytelnością i wreszcie z szybkością pisania, co jest szczególnie ważne w klasach starszych. Dzieci z dysleksją rozwojową niechętnie rysują, ich prace są uproszczone i niekształtne. Mają trudności z orientacją w terenie, gubią się na mapie, słabo zapamiętują nazwiska, fakty historyczne, mylą informacje, gubią się w czasie i przestrzeni (I.Kowalska).

Wszystko to wpływa na cały szereg niepowodzeń szkolnych. Uczeń pozbawiony pomocy zniechęca się, co prowadzi do wtórnych zaburzeń emocjonalnych i motywacyjnych. Dlatego też zawsze uczniów dyslektycznych należy zaliczyć do grupy dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, tzn. takich, które w procesie edukacyjnym wymagają szczególnych warunków do uczenia się, czyli:
- Specjalistycznych metod nauczania i opieki nauczycieli,
- Zróżnicowanego tempa uczenia,
- Dostosowania wymagań do możliwości i potrzeb.

Bibliografia:
1. Bogdanowicz Marta: Ryzyko dysleksji. Problem i diagnozowanie. Gdańsk 2002
2. Kowalska Irena: Zaburzenia dyslektyczne u dzieci i młodzieży oraz ich wpływ na osiąganie sukcesów szkolnych http://dodn.wroc.pl/legpub/Praca Numer 0175.htm
3. McCombs Barbara L., Pope James E.: Uczeń trudny. Jak skłonić go do nauki. Warszawa 1997
4. Tyszkowa Maria: Problemy psychicznej odporności dzieci i młodzieży. Warszawa 1972

Barbara Hoffman-Rękoś
Gimnazjum nr 19 we Wrocławiu

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie