|
SCENARIUSZ
W HOŁDZIE OJCU ŚWIĘTEMU - JANOWI PAWŁOWI II
Cel:
-oddać hołd Papieżowi w dniu Jego imienin,
-przybliżyć postać Ojca Świętego Jana Pawła II, Jego bogaty pontyfikat,
-kształtować postawę wdzięczności Bogu za dar Ojca Św.
Scenografia:
na żółtym tle portret Ojca Świętego, herb papieski, flaga polska i watykańska, duży bukiet kwiatów i napis: „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi!”
Środki i pomoce:
Pismo Święte, magnetofon.
Chłopiec (czyta):
Z Ewangelii świętego Jana: „(…)rzekł Jezus do Szymona Piotra: -Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś baranki Moje.
I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? Odparł Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś owce Moje.
Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce Moje.” (J 21, 15-17)
Recytator:
Rozkołysał się dzwon Zygmuntowy
sercem mocnym wezwał wszystkie dzwony
A na zew tych dźwięków spiżowych
rozdrgały serc ludzkich miliony.
Ziemio polska – oto syn twój rodzony
Na stolicę piotrową wyniesiony
Mały punkcik na ogromnym globie
urósł nagle w rozmiar niepojęty
do najwyższej rangi dzięki Tobie
podniesiona Polska – Ojcze Święty
A Tyś przyjął tę godność w pokorze,
jako święte rozkazanie Boże
Śpiew:
Oto jest dzień, oto jest dzień,
który dał nam Pan,
który dał nam Pan.
Weselmy się, weselmy się
i radujmy się nim
i radujmy się nim.
Narrator:
Tak cieszył się świat, tak cieszyła się cała Polska 16. października 1978 roku. Polak-kardynał Karol Wojtyła, mocą Ducha Świętego, został wybrany namiestnikiem Chrystusowym i zasiadł na Stolicy Piotrowej.
• Kim jest ten Polak z dalekiego kraju?
• Czy będzie potrafił poprowadzić Kościół w tak trudnych czasach?
• Czy wzbudzi zaufanie?
• Czy przyjmą go życzliwie?
Zadawano wówczas mnóstwo pytań.
Recytator:
Miłość mi to wszystko wyjaśniła,
Miłość wszystko rozwiązała,
Dlatego uwielbiam tę Miłość
Gdziekolwiek by przebywała.
( K. Wojtyła)
Narrator:
Któż mógł pomyśleć, że mały Karolek - Lolek, jak go nazywali koledzy-zwyczajny chłopiec, nie stroniący od zabaw i sportu, czasem zaczytany i zamyślony, a czasem dowcipny, radosny, dusza towarzystwa-zostanie kiedyś największym, najbardziej podziwianym człowiekiem na świecie? Wcale nie chodził „w chmurach”, nie miał aureoli nad głową, na początku nie myślał nawet, że zostanie księdzem, a jednak Pan Bóg miał wobec niego swoje plany i te plany wypełnił.
Śpiew:
Pan jest Pasterzem Moim
Niczego mi nie braknie
Na niwach zielonych pasie mnie
Nad wody spokojne prowadzi mnie
Dwie osoby mówią na przemian:
>Nazywano Go- papieżem pokoju,
bo wszędzie wzywał do dialogu, stawał w obronie najsłabszych, dążył do pojednania.
Za wojnę są odpowiedzialni nie tylko ci, którzy ją bezpośrednio wywołują, ale również ci, którzy nie czynią wszystkiego, co leży w ich mocy, aby jej przeszkodzić.
> Nazywano Go - papieżem modlitwy,
gdyż potrafił zatopić się w głęboką modlitwę, wyciszyć w tłumie i poddać medytacji.
Nie może być autentycznego świadectwa chrześcijańskiego bez modlitwy.
> Nazywano Go – papieżem chorych,
bo błogosławił i pochylał się nad człowiekiem cierpiącym, niepełnosprawnym. Sam wiedział co to choroba i pełen pokory zgadzał się z wolą Bożą. Jego osobisty lekarz stwierdził, że był to wizerunek Jezusa ukrzyżowanego.
Chrystus jest wśród nas poprzez tych, którzy cierpią.
> Nazywano Go - papieżem młodych,
bo, tak jak nikt, potrafił nawiązać doskonały kontakt z młodzieżą. Całe zastępy młodzieży pojawiały się tam, gdzie można było Go spotkać choć przez chwilę.
Szukałem was, a teraz wy przyszliście do mnie.
>Nazywano Go – papieżem nadziei,
bo gdzie przybywał, przynosił chrześcijańską nadzieję i wołanie: ,,nie lękajcie się!”
> Nazywano Go – papieżem dzieci,
gdyż wiedział, jak ważne jest dziecko w oczach Pana Jezusa. „Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego.” (Mt 18, 3)
> Nazywano Go – papieżem zawierzenia,
gdyż cały oddał się Matce Najświętszej i przez Nią wypraszał łaski dla Kościoła Powszechnego. Jej też nieustannie dziękował za ocalenie w czasie majowego zamachu.
O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo, przyjmij naszą ufność, umocnij ją
w naszych sercach i złóż przed obliczem Boga w Trójcy Świętej Jedynego.
Śpiew:
Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo…
Recytator:
Nie widzą Ciebie moje oczy
Nie słyszą Ciebie moje uszy
A jesteś światłem w mej pomroczy
A jesteś światłem w mojej duszy
( L. Staff)
Narrator:
Ojciec Święty Jan Paweł II był - jest światłem dla naszej przyszłości, a dusze nasze odczuwają Jego obecność. On nie tylko szedł do tych, którzy przyjmowali Go z entuzjazmem. Do wszystkich wyciągał ręce, szukał pojedynczego człowieka, potrafił go słuchać. Nigdy nie zapomniał o swojej ojczyźnie. Rozsławiał imię Polski po całym świecie. Zawsze przyjmował Rodaków i z najwyższą troską interesował się naszymi sprawami. Jego pielgrzymki do Polski ożywiały w nas wiarę i podnosiły na duchu. Po prostu – dodawały nam skrzydeł.
Śpiew:
Ofiaruję Tobie Panie mój
Całe życie me, cały jestem Twój, aż na wieki.
Oto moje serce przecież wiesz
Tyś Miłością mą jedyną jest.
Narrator:
Pontyfikat Ojca Świętego Jana Pawła II był niezwykły i bardzo bogaty. Jego obfitość nie mieści się w ramach żadnych scenariuszy ani publikacji. Papież wydał 14 encyklik. Dużo ważnych dla Kościoła dokumentów, nieustannie spotykał się z wiernymi na audiencjach, poszerzał stosunki dyplomatyczne, ogłaszał nowych świętych i błogosławionych, pielgrzymował, rozmawiał z wyznawcami innych religii, troszczył się o kraje trzeciego świata, nawoływał do pokojowych rozwiązań wszelkich konfliktów. Wołał: ,,Otwórzcie się na Prawdę, jaką jest Chrystus, by nieść Prawdę i chrześcijańską nadzieję światu”.(Szczecin-1987)
Śpiew:
Uwielbiajcie Pana, ludzkich serc bijące dzwony,
Padnij na kolana przed Nim ludu utrudzony.
On osuszy twoje łzy, On ratunkiem będzie ci.
Tu do Jego stóp padnie wróg, bo On Bóg niezwyciężony.
Niepojęty w swej mądrości, święty, święty Bóg miłości.
Śpiewaj Panu ziemio, chwalcie wszystkie świata strony.
Uczeń:
,, Krzyż przypomina nam cenę naszego zbawienia. Mówi o tym, jak wielką wartość ma
w oczach Bożych człowiek – każdy człowiek” (Skoczów – 1995)
Narrator:
Krzyż Jana Pawła II był wielki. Przyjmował Go z wielką pokorą. Ostatnie Jego dni życia, tu na ziemi, pokazały światu jak odchodzi Boży człowiek, człowiek, który zaufał Panu do końca.
Recytator:
O jakże pragnie zasnąć moja ręka drżąca
Włosy jak szczyty pobielane
Mój bok przez obcą kulę rozszarpany
O jakże pragną zasnąć wszystkie moje rany
Jakże już pragnę zasnąć Panie
W wieczór piątkowy z palcem w Twym boku
Wierząc, że o świcie dnia trzeciego
Wstanę na odgłos Twych kroków
(P. Mazur, 2005r.)
Recytator:
Noc Jana Pawła II
I
Widziałem napis
Tej nocy
Chrystus
Szeroko otworzy
Drzwi papieżowi
Patrzyłem
Jak niósł na sobie
Ciężar Kościoła
Każdego dnia
Zmagał się
o duszę świata
oparty o klęcznik
z różańcem w ręku
zdobywał to
coraz bliżej Boga
II
Tego wieczoru
Czuwała nad Tobą
Matka
W tajemnicy fatimskiej
Początek i kres
Totus Tuus
21.37 wstępowałeś w niebo
By spotkać się
Z Bogatym w Miłosierdzie
Na twarzy świata
Pojawiły się łzy
Zapadła cisza
Wigilia Święta Miłosierdzia
Krew i woda
Jezu ufam Tobie
,,amen” (ks. L. Smoliński)
Wszyscy:
Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj Mu świeci na wieki wieków. Amen.
Narrator:
Odszedł człowiek wielkiego formatu – święty, wielki, nasz Rodak. Był i jest wielkim darem Kościoła, Polski i świata. Najbardziej zdumiał się świat przy Jego trumnie.
Dwie osoby na zmianę:
Umiłowany Ojcze Święty!
Dziękujemy Ci:
• Za Twoją wiarę, dzięki której miałeś odwagę wyjść do nas uzbrojony w Słowo Boże,
• Za Twoją nadzieję, która potrafiła nam dowieść, że choć zło nie zna granic, to i dobro jest nieograniczone, a zwycięstwo przychodzi przez Maryję,
• Za Twoją miłość, z którą – za przykładem Chrystusa Dobrego Pasterza – szukałeś nas, idąc śladami naszego roztargnienia i zagubienia,
• Za Twój pontyfikat, będący w całości orędziem prawdy o człowieku i jego godności,
• Za Twoje pielgrzymowanie do świata, które uczyło nas, że zmienić świat może tylko współpraca z Bogiem,
• Za Twoje niezwykłe świadectwo cierpienia,
• Za wielki cud, którego dokonałeś w ostatnich dniach swego życia, a który pokazał nam, że idą nowe czasy, a przed nami stoją nowe zadania
Dziękujemy Ci Ojcze Święty!
Śpiew:
Barka
Recytator:
A On już w Domu Ojca,
Na niebieskich pastwiskach,
U boku Dobrego Pasterza.
Wędruje po najwyższych szczytach łaski,
Po przestronnych alejach ogrodu miłosierdzia.
Odpoczywa w krynicy Wody Życia.
I śpiewa. Śpiewa ,,Salve Regina”.
Raduj się, duszo moja
Alleluja.
(s. U. Michalak)
Opracowanie: mgr Jolanta Maksym, nauczyciel religii w Publicznym Gimnazjum nr 26 im. M. Reja w Łodzi
|
