Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Kształtowanie zainteresowań plastycznych

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 6776 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 


ROLA NAUCZYCIELA W KSZTAŁTOWANIU ZAINTERESOWAŃ PLASTYCZNYCH

     "Dziecko jest osobą o specyficznych właściwościach i specyficznych potrzebach, jest kimś, kto stale sie zmienia i kto stale potrzebuje obecności mądrego dorosłego." Istnieje jednak problem w sprecyzowaniu roli jaką ma spełnić ów mądry dorosły. Dzieci są niezwykle chłonne- należy je jedynie inspirować wspaniałymi pomysłami, tematami, rozwiązaniami. Do każdego z nich trzeba umieć dotrzeć, nieraz indywidualnie, w sposób niezwykle delikatny i subtelny. Wówczas odkrywają w sobie to, co w nich drzemie: marzenia, pragnienie, tęsknoty, radości. Zachęcone będą rozwijały i wzbogacały twórczą ekspresję. V. Lowenfeld pisze: " Dzieci pragną, by nauczyciel był kimś, kto pozwala im nawet czegoś nie wiedzieć, lecz kto poważnie traktuje to, co myślą, kto uznaje ważne dla dziecka wartości. Takie cechy nauczyciela przedmiotów artystycznych umożliwiłyby im odgrywanie ważnej roli w rozwoju osobowości człowieka".
      Nauczyciel powinien kształtować język plastyczny dziecka, a także wzmacniać jego wiedzę warsztatową oraz środki wypowiedzi plastycznej. Na nauczycielach plastyki, już z racji charakteru przedmiotu i bogatych możliwości jego oddziaływania, spoczywa szczególna odpowiedzialność za wyniki kształcenia i rozwijania osobowości dziecka. Twórcy "Nowego Wychowania" wysuwali, jako naczelne hasło, swobodny rozwój dziecka w możliwie naturalnych warunkach. Jedną z metod tak prowadzonych zajęć jest pobudzenie spontanicznej aktywości dziecka. Wartości dziecięcej ekspresji artystycznej nie należy szukać w wytworach, lecz w samym procesie twórczym. Proces ten powoduje ożywienie sfery emocjonalnej i wyobraźni, uaktywnienie poznania, samodzielności wyboru środków artysycznych, rozbudzenia zainteresowania procesem twórczym i sztuką.
      Wychowawca ogranicza się do dostarczenia dziecku materiałów potrzebnych do jego pracy twórczej i usunięcia tego, co może spowodować atmosferę rozproszenia. Twórcy i propagatorzy szkoły C. Freineta uważają, że można rozwijać własne zainteresowania dzieci i ich aktywną twórczość poprzez organizowanie kontaktu z otoczeniem i poprzez zrozumienie przez wychowawcę naturalnych potrzeb psychicznych dziecka.
      Nauczyciel w szkole freinetowskiej stara się wyzwalać twórcze siły uczniów, stwarzając odpowiednie warunki do szczerej wypowiedzi, okazując szacunek każdemu wytworowi dziecka, nawet mniej udanemu. Wszystko zaczyna się od klimatu wzajemnego zaufania i życzliwości. Nauczyciel jest wciąż obecny przy małych twórcach wysłuchując ich komentarza, by zachęcić, albo pomóc w wyborze poszukiwanej barwy, czy też pospieszyć na ratunek komuś, kto rozlał farbę.
      Twórczości dziecięcej towarzyszą wielkie wystawy w amfiteatrach, holach, klatkach schodowych, na scianach sal szkolnych, a często nawet na zewnętrznych murach szkoły.
      Innym przykładem nauczania przez zintegrowane wychowanie artystyczne jest koncepcja wychowania przez sztukę H. Reada. Jego zdaniem, najważniejsze elementy sztuki- forma i ekspresja- działają na wyobraźnię, na zrozumienioe i odbiór dzieła sztuki.
      Poprzez emocjonalne przeżywanie dzieł sztuki można poznać jej swoisty język, pogłębić postawę uczuciową dziecka. Jedną z form preferowanych przez Reada jest swobodna ekspresja artystyczna muzyczno- plastyczna. Nauczyciel może wykorzystać różne formy zajęć muzyczno- plastycznych. Należą do nich:
  • percepcja utworu muzycznego i ekspresja plastyczna wywołana tym utworem
  • ekspresja muzyczna i plastyczna rodząca się pod wpływem jednego przeżycia.
      Rozwój wyobraźni dzieci na zajęciach integracji muzyczno- plastycznej zależy przede wszystkim od sposobów prowadzenia zajęć przez nauczyciela, doboru prezentowanych utworów muzycznych i rodzaju narzędzi jakimi dziecko się posługuje podczas tworzenia. Do zainspirowania wyobraźni można posłużyć się również literaturą, filmem, przyrodą. M. Dunin- Wasowicz mówi, że "... w krainie dziecięcej wyobraźni, my dorośli, możemy jedynie występować w roli nieśmiałych gości, korzystających z zaproszenia i zaufania naszych najmłodszych. W świecie rzeczywistym przysługuje nam z" rangi urzędu" rola przewodników i znawców przedmiotu".
      Zadaniem nauczyciela jest więc stworzenie życzliwej i przyjemnej atmosfery na zajęciach plastycznych, zapewnienie potrzebnych materiałów, umiejętne rozbudzenie wyobraźni i zainteresowań. Bardzo ważnym elementem motywującym działanie plastyczne i inspirującym dziecko jest temat. Aby spełniał swoją rolę musi być dla dziecka atrakcyjny, jasny, zrozumiały i bliski
      Rozwojowi dziecka sprzyja nie tylko jego własna twórczość plastyczna, ale również obcowanie z każdą wartościową sztuką. Uwrażliwia to dziecko na piękno i brzydotę świata, wzbogaca przeżycia. Sztuka jest czynnikiem uspołecznienia i uniwersalności. Dzieło sztuki zaspokaja u dzieka ciekawość świata, sprzyja rozwojowi osobowości i wzmacnia proces tworzenia. Poprzez ów kontakt uczymy je odczuwania piękna nie tylko w dziele sztuki, ale i w życiu. Pobudza pamięć i wyobraźnię, wzbogaca wiedzę, powduje u dziecka potrzebę tworzenia.
      Rolą nauczyciela jest umożliwienia kontaktu dziecka z dziełem sztuki poprzez prezentacje reprodukcji na zajęciach, jak również poprzez nawiązanie kontaktu z muzeum. Pytania i komentarze , które zostaną wywołane tą prezentacją, czy wizytą, są najlepszą metodą zrozumienia dzieła sztuki.
      Po zakończeniu takiej wizyty w muzeum, czy zwiedzeniu wystawy plastycznej należy poprzez pocztówki, przeźrocza skontrolować, co uczniowie zapamiętali, co zobaczyli. Ważne jest, by pokazać dziecku nowe możliwości twórcze i sposoby ekspresji.
"Pestalozzi dowodzi, że nauczyciel winien być ogrodnikiem, a nie garncarzem, a więc nie tym, kto formuje, lecz tym, kto pielęgnuje. Nauczyciel pełni rolę pośrednika między dzieckiem, a sztuką. Jest człowiekiem o szerokich zainteresowaniach, posiadającym umiejętność transponowania trudnych, często zawiłych zjawisk na język dziecka. W stosunku do wychowanków jest inspiratorem zaciekawień i zainteresowań otaczającym światłem, pobudzającym do ciekawej jego interpretacji. To psycholog posiadający znajomość praw rozwojowych dziecka, to znawca sztuki i pedagog umiejący zainteresować i podtrzymać motywację do twórczych działań plastycznych dzieci i młodzieży. Przede wszystkim jednak, to człowiek życzliwy i otwarty na wszelkie sprawy.
      Nauczyciel musi liczyć się z możliwościami ekspresyjno- percepcyjnymi uczniów, z poziomem ich rozwoju, ze specyfiką zajęć plastycznych.
      Na zajęciach plastycznych należy rozwijać zdolności poznawcze: spostrzeżenia, uwagę, pamięć i wyobraźnię. Należy przede wszystkim rozwijać zdolności twórcze, zainteresowania sztuką i zamiłowania plastyczne. Róznorodność technik stosowanych na zajęciach plastycznych uatrakcyjnia zajęcia i wzbogacają możliwości ekspresyjne dziecka. Powinny być one dostosowane do możliwości uczniów.
      Ekspresja plastyczna jest dla dziecka naturalnym sposobem wypowiadania się. Dla nauczyciela prace uczniów są żródłem informacji o samym dziecku. Dziecko nie potrafi ukrywać, udawać, nie kłamie, maluje tak, jak czuje. Rozpoznanie uzdolnień i zainteresowań plastycznych w młodszym wieku szkolnym nie jest sprawą prostą. Nauczyciel nie dysponuje żadnym narzędziem badawczym, może jedynie obserwować dziecko w procesie twórczym oraz w percepcji dzieł sztuki.

Literatura:
  • A. Gurycka, Rozwój i kształcenie zainteresowań, W-wa 1978 r.
  • A. Brzezińska, Psychologiczne postawy oddziaływań wychowawczych na dziecko w wieku przedszkolnym, Instytut Kształcenia Nauczycieli im. W. Spasowskiego- Oddział Doskonalenia Nauczycieli w Poznaniu, Poznań 1986r.,
  • V. Lowenfeld,W. L. Brittain, Twórczość a rozwój umysłowy dziecka. W- wa 1977r.
  • K. Michajda- Kowalska, Czy kolor różowy może być smutny, W- wa 1987r.,
  • H. Read, Wychowanie przez sztukę, Wrocław 1977r.
  • M. Wilczakowa, Wspólnie odkrywamy świat, W- wa 1979r.,
Bogdan Turek

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie