Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Umiejętność samooceny dzieci 6-letnich

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1577 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 Środowisko przedszkolne jest dla dziecka światem dostarczającym wielu bodźców, przeżyć i doświadczeń. Dziecko wkraczając w progi przedszkola często po raz pierwszy opuszcza na większą część dnia środowisko domowe, rozstając się z bliskimi osobami. Wiele zależy od nauczycielek - a przede wszystkim od tego, czy potrafią stworzyć atmosferę ciepła i serdeczności, a także akceptacji, aby nie osłabić ufności we własne siły i zdolności do pokonywania trudności. Przedszkole jako instytucja ma przecież za zadanie uzupełniać działania wychowawcze domu rodzinnego. Zadanie to jest bardzo odpowiedzialne i dotyczy trzech powiązanych ze sobą celów: rozwijania cech podstawowych, stymulowanie rozwoju do zdobywania konkretnej wiedzy i umiejętności. Spośród wymienionych celów edukacji na szczególną uwagę zasługuje pierwszy, który wymaga od nauczyciela koncentracji na każdym dziecku oraz doborze odpowiednich form i metod oddziaływań.
Jeśli chodzi o cechy podstawowe, to są to takie właściwości psychiczne jak: poczucie własnej wartości - czyli świadomość siebie; rozwój własnego "ja" - jako zespołu postaw i przekonań, które z kolei kształtują u dziecka samoocenę. Nauczyciel więc planuje, realizując program, kształtowanie samooceny.
Samoocena dokonuje się na podstawie informacji o sobie i steruje zachowaniem, wpływa na stosunek z otoczeniem. Małe dziecko jest bardzo podatne na oddziaływania wychowawcze dlatego poprzez obserwację zachowania osób w otoczeniu wybiera sobie pewien wzór osobowy. W przedszkolu takim wzorem jest przede wszystkim nauczycielka, ale może nim być również kolega czy koleżanka, a niejednokrotnie bywa nim bohater książkowy czy postać fikcyjna. Przenoszenie na siebie różnorodnych cech osób podpatrzonych zmusza dziecko do uświadomienia sobie swoich własnych cech oraz ich oceny.
Dzieci najczęściej naśladują osoby znaczące w zabawie. Wyobrażają sobie siebie w rolach osób doskonalszych od tych, którymi aktualnie są. Dzięki wcielaniu się w rolę, dziecko często wykonuje coraz trudniejsze zadania.
Nauczycielka organizując w przedszkolu proces dydaktyczny ma nieograniczone możliwości zachęcania dzieci do podejmowania takich właśnie działań, posługując się odpowiednimi formami i metodami pracy. Ma również możliwość doboru odpowiedniej literatury czy bohatera w celu wzmocnienia oddziaływań na dziecko. Oczywiście konieczne jest dostosowanie działań do wieku i możliwości dziecka.
Biorąc pod uwagę te właśnie czynniki, kształtowanie samooceny powinno przebiegać etapami.
I etap - planowego kształtowania samooceny, polega na kontakcie indywidualnym z dzieckiem. Daje to możliwość bliższego poznania dziecka i jego potrzeb. Uważne słuchanie, wyrażanie zainteresowania sprawami dziecka daje podstawę do tego, że dziecko ma poczucie własnej wartości. Jeżeli nauczycielka potrafi wzbudzić zufanie na tyle, że dziecko swobodnie i szczerze wyraża swoje uczucia - wtedy porozumiewanie się "dziecko-dorosły" jest dobre tzn. sprzyja nie tylko tworzeniu się pozytywnego obrazu samego siebie, ale także buduje własny styl dziecka w porozumiewaniu się z innymi.
II etap - pozwala na włączenie do samooceny kolegi, którego dziecko lubi i ma do niego zaufanie. Jest to wynik własnej aktywności dziecka, które na podstawie doświadczeń uznało, że lepiej mieć kolegę, który podziela jego zdanie. Nauczycielka w pewnych sytuacjach może samoocenę dziecka wzmocnić obecnością klolegi, co spowoduje wyrażenie pewnych sądów wartościujących. Dziecko będzie mogło dokanać samooceny porównując się z kolegą. Ponieważ ma do kolegi zaufanie, lubi go więc samoocena nawet jeśli jest zaniżona nie powoduje u dziecka większej frustracji - przeciwnie - mobilizuje do działania w celu podniesienia własnej samooceny.
III etap - kształtowanie samooceny przebiega w małej grupie lub małym zespole. Samoocena będzie tu stymulowała aktywność dziecka. Będzie motywowała do wykonania zadania jak najlepiej, motywacja ta będzie wypływała z osobistego zaangażowania. Dziecko w przedszkolu bawi się, wykonuje różne prace w gronie dobranych kolegów. Niezawsze wybór ten jest jednoznaczny, często zespół zmienia swój skład. Jednak w momencie wykonywania powieżonego zadania, dobór kolegów bywa na tyle odpowiedni, że dziecko jest w tym gronie aktywne, ochoczo pracuje, bawi się. A więc aktywność dziecka daje mu sznsę osiągnięcia sukcesu.
Nauczycielka poprzez baczne obserwowanie dzieci doskonale orientuje się w nastrojach panujących w takim zespole, więc może skutecznie kierować i inspirować dokonywanie samooceny. Poprzez zorganizowaną działalność zespołową dziecko uczy się patrzeć na siebie oczami całej grupy. Pozwala mu to dostrzec szereg cech, których dotychczas nie uświadamiało sobie.
IV etap - pozwala dziecku dokonywać samooceny na forum całej grupy. Etap ten poprzedza obserwacja i ocenianie osób z najbliższego otoczenia. Dotyczy ona przede wszystkim cech zewnętrznych, gdyż opiera się na porównywaniu swojego wyglądu lub zachowania się z wyglądem czy zachowaniem innych osób. Porównuje się też swoje wytwory pracy z wytworami kolegów (rysunki, budowle z klocków itp.), czy też własnych opinii z opiniami i uwagami osób z najbliższego otoczenia.
Na tym etapie kształtowania samooceny dużą rolę odgrywać będą poprawne, wzajemne kontakty z rówieśnikami. Kontakty te nauczycielka stymuluje poprzez systematycznie wprowadzane zalecenia i umowy regulujące każdą czynność i konsekwentnie ich przestrzega. Współpraca między dziećmi w tym zakresie będzie bodźcem do pewnych przemyśleń dotyczących swojego postępowania i może mieć wpływ na postępowanie innych członków grupy.
Praca nad rozwojem samooceny nie jest ani łatwa, ani prosta. Nauczycielka realizując proces kształtowania samooceny misu rozważyć, jakiego rodzaju zajęcia i aktywność dziecka dostarczają takich możliwości i dają pożądane efekty. Wybierając odpowiednie działania dziecka, nauczycielka musi znać cele, warunki, a także możliwości rozwojowe. Do tego potrzebne jest poznanie indywidualności dziecka poprzez kontakt osobisty, obserwację, zachowanie na tle grupy.
Aby móc dokonać tak dokładnej analizy, nauczycielka musi się wykazać dobrą znajomością zagadnienia, a także dużym taktem i autorytetem w grupie.

MAŁGORZATA DELA, MYSŁOWICE

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie