Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Wspomaganie młodzieży w okresie dojrzewania.

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1459 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Dziecko kształtowane jest przez rodziców, nauczycieli, środowisko ( kolegów). Dla prawidłowego rozwoju dziecka niezbędni są obydwoje rodziców. Powinniśmy troszczyć się o to, aby matka i ojciec mieli jednakowe wyobrażenie o tym, kogo wspólnie ze szkołą wychowują, a więc także wymagania wobec siebie. Doprowadzić do tego, aby kochając własne dziecko, być wyrozumiałym a jednocześnie wymagającym. Ogromną szkodę dzieciom wyrządza miłość przymilna ( rodzice zapatrzeni, zaślepieni w dziecko), miłość despotyczna ( traktowanie dzieci jak przedmioty), czy miłość przekupna.
Dziecko musi odróżniać dobro od zła. Szkoła i rodzina powinna akceptować ten sam styl wychowania i urzeczywistniać go. Jest ważne, aby między oddziaływaniem wychowawczym szkoły i rodziny nie było sprzeczności.
Jak uniknąć konfliktu i trudności przy przechodzeniu w wiek dojrzewania? Na zmiany, na rozwój psychiki, ogromny wpływ mają najbliżsi nam ludzie, nasze środowisko, warunki w jakich żyjemy, a nawet czas w jakim przyszło nam żyć. Psychika ulega ciągłym przeobrażeniom. Na zachowanie wpływ mają: m. in. zmiany biologiczne jak doskonaleni budowy anatomicznej czy rozwój układu nerwowego.
Nie wszyscy dojrzewają równocześnie. Ten mniejszy, mniej rozwinięty fizycznie będzie dojrzewał znacznie później, a każdy chce coś znaczyć, być kimś. Jeżeli któryś np. gra w piłkę, jest z tego dumny, gra dużo i dobrze, żyje tym sportem i na boisku czuje się najlepiej. Ale jeżeli nie przoduje w niczym, staje się błaznem. Przyjmuje rolę rozśmieszającego, wygłupiającego się, często aroganckiego stosunku do wszystkich dorosłych.
Zmienność i chwiejność nastroju jest bardzo częsta. Młodzież popada zupełnie bez powodu w wesoły nastrój wesoły lub grobowy.
Psychika kształtuje się na kontaktach z ludźmi, w buntach i w konkretnych życiowych sytuacjach np. trening sportowy – trenują bardzo intensywnie, rozwijają odpowiednie mięśnie, przygotowują swój organizm do wysiłku. Bardzo często muszą sobie odmawiać wypoczynku, wielu przyjemności, aby osiągnąć swój cel. Nie ma mowy o siedzeniu, lecz o działaniu, zaangażowanie i wysiłek w tym kierunku mają ogromne znaczenie dla rozwoju psychicznego.
Dorastająca młodzież staje się bardziej krytyczna, dzieci we wszystko wierzą, oni natomiast we wszystko wątpią. Młodzież buntuje się przeciw metodom wychowawczym, które charakteryzuje się niemal wszystkich rodziców. Władza rodzicielska kończy się nieuchronnie w wieku młodzieńczym. Teraz dziecko może postarać się o wiele nagród przez własne czynności ( szkoła, sport, przyjaciele, sukcesy). Zastanawia się nad uniknięciem kar nakładanych przez rodziców. Władza się wyczerpuje i rodzic nie ma już wpływu na zachowanie się swojego dziecka.
Człowieka kształtuje środowisko, w znacznym stopniu zależy od sposobu myślenia, reagowania, zależą horyzonty myślowe. Środowisko to także warunki techniczne, w jakich się rozwija. Wpływ techniki na psychikę jest ogromny. Inny jest stosunek emocjonalny do tych samych zjawisk. Warunki życia ulegają ustawicznym przemianom. To musi odbijać się na postawach i pogłębiać różnice między pokoleniami. Reagują gwałtownie, a to brak życiowego doświadczenia. Są niecierpliwi, wszystko dookoła chcą przerabiać, zmieniać, a przecież tolerancja i kultura osobista to niezbędne elementy w stosunkach między dojrzewającą młodzieżą a starszym pokoleniem.
Ta bezkompromisowość jest piękną cechą młodości, ale utrudnia porozumienie i współżycie pokoleń. Są uczniowie, którzy potrafią utrzymać dobre stosunki z nauczycielami, rodzicami. Wiele zależy od osób starszych. Dorośli w kształtowaniu wzajemnych stosunków mogą być bezkompromisowi i nietolerancyjni. Sytuacja starszego pokolenia jest trudna, gdy dziecko dotąd posłuszne, miłe, grzeczne staje się krnąbrne i przemądrzałe. Są ciekawi świata, biorą udział w licznych wycieczkach, w tym ucieczkach i wagarach. Należy im uświadomić, co czują rodzice podczas ich bezmyślnych ucieczek. Uwielbiają grać w piłkę, więc powinni to robić, to przecież działanie w zespole, w którym obowiązuje przyjaźń, lojalność, choć i konieczność podporządkowania się autorytetom. Odczuwają potrzebę przyjaźni, miłości, w tym czasie zawiązują się przyjaźnie bardzo trwałe i silne, trwające niekiedy przez długie lata. Odczuwają potrzebę związania się z paczką rówieśników. Zwykle łączą ich wspólne zainteresowania np. sport, muzyka, turystyka, informatyka. Bywa, że paczka schodzi na złą drogę i staje się środowiskiem aspołecznym czy przestępczym. W okresie dojrzewania są to z reguły „paczki jednopłciowe”.
Można zrezygnować z kary w procesie wychowawczym i bez posługiwania się „ bronią strachu” wychować zdyscyplinowanych, odpowiedzialnych ludzi. W rodzinie powinna panować atmosfera szacunku dla nauki, kultury, książki, drugiego człowieka. Staramy się kształtować u dziecka rozległe zainteresowania i potrzeby duchowe. Podsuwając im książki, organizując zajęcia sportowe wdrażamy do samowychowania, samodoskonalenia. Robimy wszystko, aby młody człowiek umiał korzystać z wolnego czasu. Dużo uwagi powinniśmy poświęcić dojrzałości społecznej. Podstawowym jej objawem jest praca młodzieży na rzecz rodziny. Niedopuszczalna jest sytuacja, gdzie do czasu ukończenia szkoły chłopcy i dziewczęta są tylko konsumentami dóbr materialnych. Każdy powinien brać udział w pracy i rzetelnie ją wykonywać.
Rodzice wierzą, że bunt i wrogość młodzieńcza wiąże się z okresem dojrzewania. W rzeczywistości młody człowiek jest bardziej w stanie sprzeciwiać się i buntować. Już nie ukierunkowują go nagrody rodziców, ponieważ ich nie potrzebuje, jest odporny na groźby kar, gdyż nie staną się one powodem cierpienia lub przykrych uczuć. On buntuje się przeciwko władzy rodziców. Trzeba częściej liczyć na metody bez użycia władzy. Należy wpływać na dziecko od najmłodszych lat, wtedy miałoby mniej powodów do podnoszenia buntu, gdy wchodzi w wiek młodzieńczy.
Proces w okresie dojrzewania przebiegają bardzo indywidualnie. Są tacy, którzy mają kłopoty, im jest źle i ludziom z mini też jest źle. Są tacy, którzy też przechodzą zmiany, ale dojrzewają spokojniej, mniej konfliktowo, łagodnie, harmonijnie.


BIBLIOGRAFIA:
1. T. GORDON – „ Wychowanie bez porażek”
2. M. KRÓL- FIJEWSKA – „Stanowczo, łagodnie bez lęku”
3. W.A. SUCHOMILSKI – „ Sto rad dla nauczyciela”
4. A. JACZEWSKI – „ O chłopcach i dla chłopców”
5. A. JACZEWSKI- „o dziewczętach i dla dziewcząt”


Opracowała: Hanna Rybciak

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie