Scenariusz na uroczystość
Święta Patrona Szkoły - Ignacego Krasickiego - dla klas I - III
Cele:
-
Utrwalenie postaci Ignacego Krasickiego jako patrona szkoły;
-
Poznanie zakresu działalności oraz twórczości literackiej I. Krasickiego;
-
Przedstawienie bajki jako gatunku literackiego oraz jej najważniejszych cech;
-
Kształtowanie zrozumienia zmienności języka polskiego na przestrzeni wieków;
-
Budzenie dumy i szacunku dla postaci patrona szkoły oraz symboliki szkoły.
(W inscenizacji bierze udział sześcioro dzieci prowadzących rozmowę o Ignacym Krasickim oraz dzieci recytujące utwory Krasickiego)
Dziecko 1:
Dziś święto patrona naszej szkoły. Wszyscy wiemy, że jest nim...
Wszyscy:
Ignacy Krasicki!
Dziecko 1:
Ale kim był Ignacy Krasicki, że jego właśnie imię nosi nasza szkoła?
Dziecko 2:
Ja wiem! Ignacy Krasicki był wielkim poetą. Zmarł 200 lat temu. Żył dawno, przez 66 lat. W swoich czasach nazywany był „księciem poetów”.
Dziecko 3:
Naprawdę był księciem?
Dziecko 2:
Nie był księciem z urodzenia. Naprawdę pochodził ze szlacheckiej, ale ubogiej rodziny. Rodzice jego postanowili, że zostanie księdzem. On sam zresztą tego chciał.
Dziecko 3:
Ksiądz – poeta?!
Dziecko 4:
A dlaczego nie? Ksiądz nie tylko odmawia pacierze. Tak jak ty z pasją grasz w "pokemony", tak Ignacy Krasicki z pasją urządzał ogrody, kolekcjonował obrazy i rzeźby. Ale przede wszystkim pisał.
Dziecko 3:
A co pisał?
Dziecko 4:
Oj! Pisał wiele. Między innymi bajki, ale nie takie o Jasiu i Małgosi, czy o Czerwonym Kapturku. Jego bajki czytali przede wszystkim dorośli. Były to bajki satyryczne tzn. takie, które – ogólnie mówiąc – ośmieszały ludzkie wady. Ale, że były bardzo pouczające czytano je też dzieciom. Bohaterami bajek były często zwierzęta, ale nie tylko.
Dziecko 3:
To znaczy, że pisał bajki o zwierzętach?
Dziecko 5:
Oj, Stasiu! To nie tak! On tylko pod postaciami zwierząt przedstawiał ludzi. Taki lis na przykład, wiadomo – spryciarz i przebiegła bestia, każdego przechytrzy. Są i ludzie o cechach lisa. Ale są i ludzie o cechach owcy czy zająca – naiwni i tchórzliwi. Naiwny był także kruk. Posłuchajcie.
Bajka "Kruk i lis"
Bywa często zwiedzionym,
Kto lubi być chwalonym.
Kruk miał w pysku, ser ogromny,
Lis, niby skromny,
Przyszedł do niego i rzekł: "Miły bracie,
Nie mogę się nacieszyć, kiedy patrzę na cię!
Cóż to za oczy!
Ich blask aż mroczy!
Czyż można dostać
Takową postać?
A pióra jakie!
Szklniące, jednakie.
A jeśli, nie jestem w błędzie.
Pewnie i głos śliczny będzie."
Więc kruk u kantaty; skoro pysk rozdziawił.
Ser wypadł lis go porwał i kruka zostawił.
Dziecko 6:
Kruk dał się nabrać sprytnemu lisowi. Uważaj Stasiu, żeby ciebie ktoś tak nie nabrał. Każdy z nas ma swoje doświadczenia. Im człowiek starszy, tym wie więcej. O wolności rozmawiały ptaki.
"Ptaszki w klatce"
"Czegóż płaczesz? - staremu mówił - czyżyk młody -
Masz teraz lepsze w klatce niż w polu wygody."
"Tyś w niej zrodzon - rzekł stary - przeto ci wybaczę;
Jam był wolny; dziś w klatce - i dlatego płaczę."
Dziecko 5:
Na pewno lepiej żyć na wolności niż w niewoli. A jeszcze lepiej być całkiem niezależnym.
"Żółw i mysz"
Że zamknięty w skorupie niewygodnie siedział
Żałowała mysz żółwia; żółw jej odpowiedział:
"Miej ty sobie pałace, ja mój domek ciasny;
Prawda, nie jest wspaniały - szczupły - ale własny. „
Dziecko 2:
A słyszeliście o tych urwisach bawiących się nad jeziorem?
"Dzieci i żaby"
Koło jeziora
Z wieczora
Chłopcy wkoło biegały
I na żaby czuwały:
Skoro która wypływała,
Kamieniem u łeb dostawała.
Jedna z nich, śmielszej natury,
Wystawiwszy łeb do góry,
Rzekła: "Chłopcy, przestańcie, bo się źle bawicie!
Dla was to jest igraszką, nam idzie o życie."
Dziecko 3:
Ci chłopcy nie zastanawiali się nad swoją zabawą, oni bawili się świetnie kosztem cudzego życia.
Dziecko 6:
To smutne. Nie bierzcie z nich przykładu. A w ogóle - to trzeba zawsze zachować rozsądek, by nie skończyć jak ci dwaj z innej bajki Krasickiego.
Bajka "Kulawy i ślepy"
Niósł ślepy kulawego, dobrze im się działo;
Ale że to ślepemu nieznośną się zdało
Iż musiał, zawżdy słuchać co kulawy prawi,
Wziął kij w rękę: "Ten - rzecze - z szwanku nas wybawi. "
Idą; a wtem kulawy krzyknie: ''Umnij u lewo!"
Ślepy wprost i choć z kijem, uderzył łbem u drzewo.
Idą dalej; kulawy przestrzega od wody;
Ślepy w bród; sakwy zmaczał, nie wyszli bez szkody.
Na koniec, przestrzeżony, gdy nie mijał dołu,
I ślepy, i kulawy zginęli pospołu.
I ten winien, co kijem bezpieczeństwo mierzył,
I ten, co bezpieczeństwa, głupiemu, pomierzył.
Dziecko 5:
Ludzie są próżni; wolą to co ładniejsze, niż to co prawdziwe. Posłuchajmy bajki o dwóch malarzach, którzy z tego korzystali.
"Malarze"
Dwaj portretów malarze słynęli przed laty:
Piotr dobry, a ubogi, Jan zły, a bogaty.
Piotr malował wybornie, a głód go uciskał,
Jan mało i źle robił, więcej jednak zyskał.
Dlaczegoż los tak różny mieli ci malarze?
Piotr malował podobne, Jan piękniejsze twarze.
Dziecko 6:
Są też tacy, którym się wydaje, że wszystko wiedzą najlepiej, innych mając za nic.
„Pan i pies”
Pies szczekał na złodzieja, całą noc się trudził;
Obili go nazajutrz, że pana obudził.
Spał smaczne drugiej nocy, złodzieja nie czekał;
Ten dom skradł; psa obili za to, że nie szczekał.
Dziecko 1:
Z takich, i innych wad, z ludzkich słabostek, żartował Krasicki po to, by ludzie trochę się zastanowili i może spróbowali się zmienić. Nikogo jednak nie krytykował, bo to dobrze, że każdy z nas jest inny.
Dziecko 3:
Teraz sobie przypominam! Kiedyś te bajki czytałem, ale niewiele zrozumiałem, bo słowa przekręcałem.
Dziecko 2:
Temu się nie dziwię. Rzeczywiście, język jakim są napisane różni się trochę od obecnego. Minęło przecież przeszło 200 lat! Język trochę się zmienił, ale dzięki temu wiemy jak mówiono kiedyś. Za 200 lat, też ktoś może nie rozumieć dzisiejszego słowa „spoko”. Kapujesz?
Dziecko 4:
Słowa się zmieniają, ale nauka, jaka wypływa z bajek Krasickiego wciąż taka sama. Każdy, no - prawie każdy, rozumie żart i przestrogi pisarza.
Dziecko 1:
Ale Ignacy Krasicki nie tylko pisał bajki. Pisał bardzo wiele. Napisał także wiersz patriotyczny rozpoczynający się od słów „Święta miłości kochanej Ojczyzny, czują cię tylko umysły poczciwe...”
Dziecko 3:
Znam te słowa! To słowa hymnu naszej szkoły!
Dziecko 5:
Zgadza się. Ich autorem jest właśnie Ignacy Krasicki. Utworzono do nich muzykę. W jego czasach pieśń ta była hymnem Szkoły Rycerskiej. Dziś jest hymnem naszej szkoły. Jako pieśń patriotyczną śpiewano ją w historii naszego państwa wiele razy. To trudna pieśń, najpierw posłuchajmy.
Pieśń „Święta miłości kochanej ojczyzny”
Dziecko 4:
Wszyscy znamy hymn naszej szkoły. Zaśpiewajmy go razem tak, jak kiedyś rycerze; dumnie i godnie. | 
