Opracował:
Wiesław Cierkowski
nauczyciel wychowania fizycznego
w Szkole Podstawowej nr 3
w Działdowie.
Temat: Bawimy się piłką do koszykówki – doskonalenie posiadanych
umiejętności.
Umiejętności: 1. Podania i chwyty oburącz.
2. Doskonalenie celności rzutu.
3. „Żywy kosz”
Motoryczność: Kształtowanie szybkiej orientacji przestrzennej, koordynacja
ruchowa.
Wiadomości: Zasady gry „ Żywy kosz”. Współzawodnictwo.
Cele wychowawcze: Eksponowanie sukcesu osiągnięć uczniów w czasie gier
drużynowych.
Miejsce zajęć: sala gimnastyczna.
Liczba ćwiczących: 12 dziewcząt.
Pomoce: piłki do koszykówki
Tok zajęć:
1. Czynności organizacyjne: zbiórka, powitanie, zapoznanie z celami zajęć oraz sposobem ich realizacji;
2. Zabawa orientacyjno – porządkowa: „Piłka wzwyż” – na obwodzie koła ćwiczący trzymają się za ręce i jednocześnie posuwają się rytmicznie podskokami w prawo lub w lewo po obwodzie koła.
Prowadzący (współćwiczący) staje na środku koła z piłką i podrzuca ją do góry. Gdy piłka spadnie na podłogę, ćwiczący przerywają koło, przybierając z góry zapowiedzianą postawę, np. koszykarską, równoważną, na czworaka itp. Po chwili zabawa toczy się dalej.
3. Zabawa bieżna:
„Ucieczka” – na boisku zostaje wyznaczona linia startu i mety w odległości
50 – 60 kroków od siebie oraz linia półmetka między nimi w odległości około 15 kroków od linii startu. Ćwiczący ustawiają się na starcie trójkami, przy czym na linii znajdują się środkowi, a po obu stronach każdego z nich stają dwaj pozostali, trzymając go lekko za wyciągnięte ręce.
Na dany znak trójki wychodzą ze startu, posuwając się zwykłym marszem. Przed środkową linią środkowy nagle „urywa się” i szybko biegnie do mety.
Jeżeli osiągnie metę, zdobywa dla siebie punkty, jeżeli zostanie dotknięty przez któregoś ze swojej trójki, nie zdobywa punktu. Następnie w środku staje inny ćwiczący z trójki. W trójkach zwyciężają ci, którzy w kilku przedbiegach, np. w trzech, pięciu, uzyskali najwięcej punktów.
4. Zabawa rzutna:
„Piłka goni piłkę” – ćwiczący ustawiają się w dwa szeregi, naprzeciw siebie w odległości 5 – 7 kroków; miedzy uczestnikami odstęp 2 – 3 kroków; przed prawoskrzydłowymi leżą 2 piłki.
Prawoskrzydłowy każdego szeregu chwyta najpierw jedną piłkę i podaje rzutem sąsiadowi stojącemu z lewej strony, który przekazuje ją następnemu itd.
Wtedy prawoskrzydłowy jak najprędzej chwyta drugą piłkę i w podobny sposób przekazuje ją dalej. Piłki gonią więc jedna za drugą, przy czym kończą swą wędrówkę wtedy, gdy czołowi gracze znajdą się na swoim miejscu i otrzymają obydwie piłki, które układają u swych stóp. Wygrywa szereg, który szybciej wykona zadanie.
Uwaga: Kierunek podawania jest w obu szeregach ten sam, ale przeciwny ze względu na ustawienie szeregów.
5. Podania i chwyty:
Podania i chwyty w miejscu, w marszu i w biegu – dwójkowe, trójkowe, czwórkowe.
6. Rzuty:
„Sztafeta z piłką” – ćwiczący ustawiają się w dwa, trzy lub cztery rzędy, zależnie od liczby graczy; odległość między graczami kilka do kilkunastu kroków; końcowi w rzędach mają piłki; wszyscy są zwróceni twarzą do końcowych.
Na znak gracze mający piłki rzucają je do rąk kolegów najbliżej stojących, ci po schwytaniu zwracają się do następnych i rzucają je dalej. W ten sposób piłki, przechodząc z rąk do rąk, przedostają się do stojących na czele. Po otrzymaniu piłek czołowi wołają „gotów”. Sztafetę wygrywa rząd, którego piłka przedostała się najszybciej do rąk gracza czołowego. Inne rzędy uzyskują miejsca w kolejności przedostania się piłek do ich graczy czołowych.
Odmiana: Ustawienie takie samo, lecz przed rzuceniem piłki do swego kolegi należy wykonać jedno lub dwa kozłowania w ruchu, po czym podać piłkę ruchem przyjętym w koszykówce.
Uwaga: jeżeli piłka wypadnie ćwiczącemu z rąk, musi on podnieść ją i jak najszybciej rzucić z miejsca, które zajmował w trakcie sztafety. Oczywiście opóźnia to wyścig sztafetowy piłek. Jeżeli piłki wypadają nazbyt często z rąk ćwiczących, trzeba zmniejszyć odległość między nimi, zbliżone odległości ułatwiają rzuty i chwyty piłki. Podczas gry można ustalić sposób rzucania i chwytania piłek lub też pozwolić na chwyty i rzuty dowolne. Jest to przygotowanie do gry w koszykówkę.
7. Gra rzutna:
„Żywy kosz” – w grze uczestniczą dwie sześcioosobowe drużyny. Pięciu graczy jest w polu, jeden natomiast pełni rolę „żywego kosza”, który znajduje się w kole. Celem gry jest skuteczne podanie piłki do „żywego kosza” tak , aby gracz pełniący tę rolę, mógł ją złapać, nie wychodząc poza koło. Skuteczne podanie piłki – drużyna zdobywa 2 punkty.
8. Ćwiczenia uspokajające:
- marsz dookoła boiska z piłkami: co trzy, cztery kroki uniesienie piłki – wdech, opuszczenie piłki – wydech.
9. Zakończenie zajęć:
- omówienie dokładności wykonanych podań i chwytów;
- przypomnienie zasad gry „Żywy kosz”;
- pożegnanie.
|
