Scenariusz montażu słowno-muzycznego poświęconego rocznicy odzyskania niepodległóści przez Polskę pt. "Ta co nie zginęła".
SCENARIUCZ APELU POŚWIĘCONEGO ROCZNICY ODZYSKANIU NIEPODLEGŁOŚCI – 11 LISTOPAD
„Ta, co nie zginęła”
Narrator
Przeszło tysiącletnia historia państwa polskiego obfitowała w wiele wydarzeń natury politycznej, społecznej i gospodarczej. Były okresy wzlotów i upadków, lecz najbardziej tragiczny okazał się koniec osiemnastego wieku. Trzej potężni sąsiedzi Polski – Rosja, Prusy i Austria, korzystając z osłabienia naszego kraju, podzielili jego ziemie pomiędzy siebie i wprowadzali własne rządy. Katastrofa rozbiorów i utrata państwowości nie załamały jednak narodu polskiego. Jego wola przetrwania i uparte dążenie do niepodległości stały się podstawą do odrodzenia wolnej Ojczyzny.
Uczeń : ( J. Mączka „Starym szlakiem”)
Starym Ojców naszym szlakiem,
przez krew idziemy ku wolności
Z dawną pieśnią, dawnym znakiem,
my żołnierze sercem prości,
silni wiarą i nadzieją,
że tam kiedyś świty dnieją!
Uczeń : ( K. Przerwa- Tetmajer _ „ Polska „)
A teraz nam się znowu jęła marzyć
Polska, co sobą będzie gospodarzyć
i siać i zbierać do własnego gumna...
A teraz nam się znów śni polskie państwo
Co mu za pieczęć już nie będzie trumna,
lecz wielkie w świecie słowiańskim hetmaństwo.
I przykładamy ucho do Ojczyzny
do ziemi czarnej pragnący namiętności.
Śpią cicho krwawe jej głębokie blizny,
ale w niej serce jako wulkan tętni.
I powstaje od badaczów dzieła.
Z krzykiem szalonym: „Jeszcze nie zginęła”.
Narrator
Naród pozbawiony własnego państwa, rozdarty przez zaborców
i intensywnie wynarodowiony, zachował mimo tych działań jedność i tożsamość. Polaków zarówno zamieszkujących ziemie etnicznie polskie, jak i tych, którzy żyli na terenach narodowo mieszanych, łączył wspólny język, świadomość narodowa oraz pragnienie utrzymania tradycji i starych obyczajów. Daremne jednak były próby wyzwolenia Ojczyzny – powstania zbrojne kończyły się przegraną z przeważającymi siłami wroga. Ten ciężki okres niewoli trwał ponad 120 lat.
Uczeń : „ Wstań Polsko moja”
Wstań Polsko moja!
Uderz w czyn!
I znów przebojem w bój szalony!
Już płonie lont podziemnych muzz –
Krwawą godzinę biły dzwony -
Zerwane peta - uderz w czyn!
Wstań Polsko moja!
Strząśnij proch.
Żałosne marzeń ucisz łkania!
Za tobą świty zmartwychwstania!
Z anielskich skrzydeł strząśnij proch!
Wstań Polsko moja.
W ogniach zórz.
Nowe się szlaki krwawią tobie!
O lżej będzie w gromach burz.
Wstań Polsko moja, w blaskach zórz.
Piosenka: „ Marsz, marsz Polonia „
Narrator
Kiedy 1 sierpnia 1914 r. Wybuchła wojna pomiędzy Rosja a Niemcami i Austrią, w sercach Polaków zapłonęła nadzieja, że nadchodzi godzina wyzwolenia. Trzy państwa zaborcze rozpoczęły ze sobą wojnę. Polacy musieli walczyć w szeregach wrogich armii. Ci, którzy żyli w zaborze rosyjskim, walczyli po stronie rosyjskiej, ci z zaborów niemieckiego i austriackiego – po stronie przeciwnej! Polacy odziani w mundury wrogich armii zmuszeni byli strzelać wzajemnie do siebie. Tę tragedię naszego narodu, walkę bratobójczą ukazał w wierszu jeden z ówczesnych poetów :
Uczeń „Ta co nie zginęła”
Rozdzielił nas, mój bracie,
Zły los i trzyma straż –
W dwóch wrogich sobie szańcach
patrzymy śmierci w twarz.
W okopach pełnych jęków
wsłuchani w armat huk,
stoimy na wprost siebie –
ja – wróg twój, ty – mój wróg.
Los płace, ziemia płacze.
Świat cały w ogniu drży...
W dwóch wrogich sobie szańcach
Stoimy ja i ty.
Uczeń:
Zaledwie wczesnym rankiem
armaty zaczną grać,
ty świstem kul morderczych
o sobie dajesz znać.
Na nasze niskie szańce
rzucasz grad
i wołasz mnie i mówisz
- To ja, twój brat... twój brat!
Uczeń:
Nie myśl o mnie, bracie,
w śmiertelny idę bój
i w ogniu moich strzałów
jak rycerz mężnie stój.
A gdy mnie z dala ujrzysz,
od razu bierz na cel
i do polskiego serca
moskiewską kulą strzel.
Bo wciąż na jawie widzę
i co noc mi się śni,
że ta co nie zginęła,
wyrośnie z naszej krwi.
Narrator
Walczyli i ginęli Polacy w obcych armiach z wiarą, że walka ta przyniesie Polsce niepodległość.
Uczeń:
Synkowie moi, poszedłem w bój,
Jako wasz dziadek, a ojciec mój,
Jak ojca ojciec i ojca dziad,
Co z Legionami przemierzył świat,
szukając drogi przez krew i blizny
do naszej wolnej Ojczyzny!
Synkowie moi, da nam to Bóg,
że spadną wreszcie kajdany z nóg,
i nim się stanie, co dziadek śnił,
szczęście zakwitnie ,żyzny łan
naszej wolnej Ojczyzny!
Synkowie moi ,lecz gdyby Bóg
nie dał wejść zorzy z krwi naszych ran,
to jeszcze w waszej piersi jest krew
na nowy świętej wolności śpiew,
i czy pójdziecie pomni spuścizny
na bój dla naszej Ojczyzny!
Narrator
I szli na wojnę wierząc, że spełnią się ich marzenia.
Piosenka „ My pierwsza brygada”
Narrator
Te piosenkę śpiewali legioniści Józefa Piłsudskiego z trzeciego pułku piechoty.
Piosenka : „ Przybyli ulani ...”
Mimo radosnego nastroju, w jakim utrzymana jest piosenka, nikomu w tym czasie nie było wesoło. Wojna pochłaniała coraz więcej ofiar, lecz wiara w niepodległość podtrzymywała ducha.
Uczeń : ( E. Słoński „ Do mego syna „)
Gdy dym pożarów słońce gasi
i coraz krwawszy huczy bój,
ty mnie nie pytaj, czy to nasi,
czy to nie nasi synu mój.
Ty mnie nie pytaj, kto zwycięża,
Czyj tryumfalny słychać śpiew –
Naszego nie masz tam oręża,
chociaż się leje nasza krew.
O synu mój, na wszystkich frontach
od płowej Wisły aż po Ren
przy zapalonych stojąc lontach
my swój o Polsce śnimy sen...
Uczeń:
Wiosna! Wiosna! Czy słyszycie bracia moi,
zmartwychwstania dzwon błękitny w niebo buja.
Czy czujecie serce ziemi w lodów zbroi:
Alleluja, trwożnie bije, alleluja!
Na rozdrożu uskrzydlona wolność stoi.
Piosenka : „Piechota”
Narrator
I oto spełnił się . Zmagania wojenne trwały ponad cztery lata i zakończyły się klęską Niemiec, Austrii oraz rewolucją w Rosji. Unieważniono umowy o rozbiorach Polski przez Rosję, Prusy i Austrię. Dzięki tym wydarzeniom tym oraz poparciu naszych spraw przez Stany Zjednoczone, Francję i Anglię powstało w listopadzie 1918 r niepodległe Państwo Polskie. Polska po 120 latach niewoli pojawiła się znowu na mapach świata.
Uczeń:
Pioruny biły na dziejów zegarze
godzinę twoją, o Polsko szczęśliwa-
pioruny biły w twych kajdan ogniwa
że się rozpękły w płomiennym ich żarze...
Taką nam Ciebie wróżyli pieśniarze,
których Duch ogniem w wyżyny porywa,
że przyjdziesz ze krwi zrodzona – krwią żywa -
w szczęku oręża i w armat rozgwarze.
Taką nam byłaś w ojców obietnicy,
kleconej w długie zimowe wieczory.
Uczeń: ( Kasprowicz : „ Rzadko na moich wargach „)
Rzadko na moich wargach –
Niech dziś to warga ma wyzna –
Jawi się krwią przepojona,
Najdroższy wyraz: Ojczyzna
Widziałem jak na rynkach
gromadzą się kupczykowie,
Licytujący się nawzajem,
kto ją najgłośniej wypowie.
Widziałem rozliczne tłumu z pustą, leniwą duszą,
Jak dźwiękiem orkiestry świątecznej,
resztki sumienia głuszą.
Więc się nie dziwcie – ktoś może
Choć milczkiem słuszność mi przyzna –
Że na mych wargach tak rzadko
Jawi się wyraz: Ojczyzna.
Piosenka: „ Rozkwitają pąki białych róż”
Opracowała
Justyna Jamroży
|
