Prezentuję scenariusz uroczystości przygotowanej na spotkanie wigilijne. Realizowałam go z uczniami nauczania zintegrowanego, sądzę jednak, że może zostać wykorzystany przez nauczycieli uczących w starszych klasach.
Narrator:
Zatrzymajmy się na chwilę w gonitwie codziennych spraw.
Uciszmy nasze myśli.
Jeżeli uda nam się wsłuchać w ciszę swej duszy, to na pewno
Usłyszymy pukanie do drzwi.
To Bóg przynosi nam swego syna, abyśmy go przyjęli.
Zapalmy świecę, usiądźmy przy wigilijnym stole.
Słowo „Wigilia” oznacza oczekiwanie.
W tym szczególnym dniu oczekujemy przyjścia na świat Pana Jezusa.
Piosenka: „Grudniowa ballada”
Wiersz:
Święta dziś przyszły do wszystkich ludzi!
Święta w krainie jodły i sosny,
Święta wśród dzieci wesoło roześmianych,
Święta wśród ludzi siwych i cierpliwych,
I tam, gdzie pokój, jak gołąb biały
Zawisł nad ludźmi.
Święta dziś przyszły do wszystkich ludzi.
Wiersz:
Po zawiei, po śnieżycy
Białą drogą od lat
Wędrujemy kolędnicy,
Rozśpiewani, w cały świat.
Brzmi kolędy noc wesoła,
Raźno chrupie śniegu skrzyp.
Radość bije dookoła.
Pierwszej gwiazdy, pierwszy błysk.
A witajcie, dobrzy ludzie,
Otwierajcie ścieżaj drzwi!
Przynosimy wieść o cudzie,
Co po całej ziemi grzmi.
Bóg się rodzi moc truchleje –
Chodźcie z nami serca wznieść!
Przez śnieżycę, przez zawieję,
Przynosimy dobrą wieść.
Kolęda: „Dzisiaj w Betlejem”
Wiersz: „Gwiazda”
Jest taka tylko – jedna jedyna –
Co radosnym mrugnięciem Wigilię zaczyna.
A, kiedy wreszcie ta gwiazdka uśmiechnie się wesoło –
Zasiądziemy wszyscy do wspólnego stołu!
Wiersz: „W dzień Wigilii”
Dzień Wigilii to nie zwykły sobie dzień,
Jak co dzień!
W każdym sercu, wierzcie mi, życzliwość się rodzi.
I choć ludzie w dzień Wigilii tacy zagonieni,
Mają Uśmiech – i z kimś drugim pragną go wymienić!
Wiersz: „Wieczór wigilijny”
To właśnie tego wieczoru,
Gdy mróz lśni jak gwiazda na dworze,
Przy stołach są miejsca dla obcych,
Bo nikt być samotny nie może.
To właśnie tego wieczoru,
Gdy wiatr zimny śniegiem dmucha,
W serca złamane i smutne
Cicha wstępuje otucha.
To właśnie tego wieczoru
Od bardzo wielu wieków
Pod dachem tkliwej kolędy
Bóg się rodzi w człowieku.
Wszyscy:
Boże Narodzenie.
Bądź dobry pamiętaj!
Zajrzyj w swoje serce – nim powitasz Święta!
Narrator:
Trudno sobie dzisiaj wyobrazić Święta Bożego Narodzenia bez choinki ozdobionej bombkami, oświetlonej kolorowymi lampkami. A czy wiecie, że choinka przywędrowała do nas sto lat temu? W dawnej Polsce wieszano u sufitu gałąź jodły przybraną jabłkami, orzechami, ozdobami ze słomy i kolorowych opłatków. Gałąź jodłowa była symbolem życia i zdrowia. Wnosiła do domu pomyślność i szczęście.
Piosenka: „Stała pod śniegiem”
Wiersz:
Jak obrządek stary każe
Gospodyni siankiem stół zaściela,
Na pamiątkę żłobu Zbawiciela!
Pod serwetą wonna warstwa siana,
Na serwecie opłatków książeczka –
Znów cię widzę, chałupo kochana,
Chłopska chato, znana mi od dziecka.
Ze stodoły weź ojcze, snop żyta,
I tu w kącie, jak co roku postaw.
Niech zadzwoni, niech do nas zawita
Święta Wilia, po dawnemu prosta.
Narrator:
Pod obrusem, na pamiątkę żłóbka, w którym urodził się Pan Jezus, umieszcza się garść siana. Z jego długości i źdźbeł wróżono dawniej przyszłość. Kto wyciągnął zielone, zdrowe i długie źdźbło, miał być zdrowy i szczęśliwy.
Wiersz: „Opłatek”
Łamię się z Wami dziś opłatkiem białym.
Wy wszyscy moi dalecy i bliscy,
Wy, co za błędnej gwiazdy ideałem
Po świecie się rozproszyli całym.
Wiersz:
Gdy opłatkiem się łamiemy,
To życzymy bliskim,
Żeby pokój był na ziemi
I niósł radość wszystkim.
Żeby słonce nam świeciło
Zawsze naokoło,
Żeby ludziom tutaj było
Dobrze i wesoło.
Narrator:
Dzieląc się opłatkiem, wybaczamy sobie nawzajem wszystkie urazy, znika gniew
i wrogość, a pojawia się życzliwość.
Wiersz:
Pamiętaj, będą ludzie samotni, opuszczeni, niepotrzebni nikomu –
Z nimi słowa nie zamieni, nie zaprosi do swojego domu.
Weź do ręki biały opłatek, choćbyś nawet nie miał go z kim dzielić,
I życz szczęścia całemu światu: niech się wszystkie serca rozweselą.
Wiersz:
Biały obrus lśni na stole, pod obrusem siano.
Płoną świeczki na choince, co tu przyszła na noc.
Na talerzu kluski z makiem, karp jak księżyc srebrny
Zasiadają wokół stołu dziadek z babcią, krewni.
Już się z sobą podzielili opłatkiem rodzice,
Już złożyli wszyscy wszystkim moc serdecznych życzeń.
Kiedy mama się dzieliła ze mną tym opłatkiem,
Miała w oczach łzy, widziałem, otarła ukradkiem.
Nie wiem co też mama chciała szepnąć mi do ucha
Bym drzewach spodni nie darł, pani w szkole słuchał.
Niedojrzałych jabłek nie jadł, butów tak nie brudził...
Nagle słyszę mama szepcze: „Bądź dobry dal ludzi”
Narrator:
Wieczerza składa się z dwunastu potraw, to znaczy tylu, ilu było uczniów Pana Jezusa. Przy stole zasiadano według wieku, od najstarszego do najmłodszego. Zostawiano zawsze jedno wolne miejsce dla niespodziewanego gościa. Każdy, kto zawitał w tym dniu do domu, był sadzany przy stole i częstowany wieczerzą.
Wiersz:
Hej, kolęda, kolęda!
I wiadomo: już Święta!
Karp na stole i ciasto,
Grzyby, choinka, nastrój.
Tak, dziś dobrze jest w domu, takie dobre są słowa!
Wokół świerka – całego w kolorowych ozdobach.
Płynie zewsząd muzyka...
To sąsiedzi za ścianą zanucili kolędę. My zrobimy to samo.
Kolęda: „Wśród nocnej ciszy”
Wiersz:
Ta kolęda od opłatka się zaczyna,
Bo opłatkiem najpierw dzieli się rodzina.
Od opłatka i od życzeń naszej mamy,
Od tych słów nad opłatkiem wyszeptanych.
A ty, nasza kolędo domowa,
Słowa mamy w pamięci zachowaj!
I zaśpiewaj, zakolęduj nam, kolędo
Że najbliżsi zawsze blisko przy nas będą.
Że nikogo nie zabraknie przy tym stole,
Przy kolędzie najpiękniejszej z wszystkich kolęd!
Kolęda: „Cicha noc”
Wiersz:
Podobno ta noc jest pokoju nocą.
Zwierzęta ludzkim przemawiają głosem,
A ptaki w górze jak gwiazdy trzepocą,
Błyszczące piórka zrzucają na ziemię
I w chleb zmieniają się polne kamienie,
Dla głodnych ludzi, zwierząt i ptaków.
Narrator:
W tym szczególnym dniu ludzie i zwierzęta stanowią jedną, wspólną, wielką rodzinę. Gospodarze częstują zwierzęta potrawami z wigilijnego stołu. Podobno w noc wigilijną zwierzęta przemawiają ludzkim głosem. Nie należy jednak ich podsłuchiwać, bo to przynosi nieszczęście.
Wiersz:
Miasta, wioski zaśnieżone, wszystko białe dookoła.
Na pasterkę biją dzwony, zapraszają do kościoła.
Więc gdy tylko dzwon zawoła,
Pójdziemy z mamą i tatą blisko, do kościoła.
Zaśpiewamy tak pięknie Dzieciątku i Świętej Panience,
Że nas na pewno usłyszą w swojej dalekiej stajence.
Kolęda: „Pójdźmy wszyscy do stajenki”
Narrator:
Ten dzień, pełen dziwów i czarów, kończy się dla wielu pójściem na pasterkę.
Wiersz:
Taka już tradycja, że nucimy ją razem.
Płynie z serca i myśli, pełna wspomnień i marzeń.
Zaśpiewajmy więc kolędę dla małego Jezusa
Niech nas nuta świąteczna mocniej łączy i wzrusza.
Kolęda: „Mroźna zima świat okryła”
Wiersz:
Jak obyczaj każe stary, podług ojców naszych wiary
Pragniem złożyć Wam życzenia w dzień Bożego Narodzenia.
Niech ta Gwiazda Betlejemska, która świeci dziś o zmroku,
Doprowadzi Was do szczęścia w nadchodzącym Nowym Roku.
Barbara Sokół
|
