Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Stany lekowe wśród uczniów i walka z nimi

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1408 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Lęk jako nośnik ujemnych emocji, odczuwania nieprzyjemnego niepokoju jest reakcją na naruszenie integralnego obrazu osobowości każdego człowieka. Jest odpowiedzią na niezaspokojenie jego potrzeb, a szczególnie potrzeby bezpieczeństwa. We wszystkich swych odmianach znacznie utrudnia prawidłowe funkcjonowanie jednostki, a w efekcie większej społeczności. Tak dzieje się również w przypadku dziecka. W swojej pracy zawodowej nauczyciela obserwuję występowanie stanów lękowych wśród uczniów. Staram się wówczas dociec ich przyczyn i podejmuję działania, by je zmniejszyć lub usunąć.
     Z satysfakcją mogę stwierdzić, że większość obaw i niepokojów dzieci nie jest związana ze szkołą. Te spostrzeżenia potwierdziły się podczas pięcioletniej praktyki zawodowej. Podsumowując moje doświadczenia mogę stwierdzić, że szkoła wiąże się na ogół z pozytywnymi odczuciami uczniów, nie jest źródłem ich traumatycznych przeżyć. Stanowi to dla mnie cenną wskazówkę i motywację do kontynuowania w dalszej pracy wychowawczej i dydaktycznej sprawdzonych metod i form. Utwierdziło mnie to również w przekonaniu, że atmosfera i warunki nauczania i uczenia się w "mojej" szkole są sprzyjające harmonijnemu rozwojowi dziecka.
     U dzieci dominuje raczej poczucie strachu niż lęku. Niemniej znaczna część uczniów przyznaje, że czuje lęk przed ciemnością, duchami i potworami. Taki stan rzeczy wiązać można z bogactwem wyobraźni, fantazjowaniem oraz trudnościami w rozpoznawaniu zagrożeń rzeczywistych i nierealnych. Wiedza dzieci w młodszym wieku szkolnym o otaczającym świecie jest nadal ograniczona i niespójna. U znacznej części dzieci stwierdziłam potrzebę zapewnienia większego poczucia bezpieczeństwa płynącego z bliskości i obecności rodziców. Niepokojącym sygnałem wydaje się dość wysoki wskaźnik lęku przed samotnością i opuszczeniem. Praca zawodowa opiekunów, ich długa nieobecność stawia dziecko w obliczu samotnego rozwiązywania wielu istotnych dla niego problemów. Wskazanie domu rodzinnego jako najlepszej "przystani" spokoju i harmonii jest charakterystyczne dla realizacji podstawowej potrzeby człowieka - potrzeby bezpieczeństwa. Stąd też znaczna część dzieci deklaruje, że boi się zawieść oczekiwania rodziców swoimi niepowodzeniami np. szkolnymi. Rodzic jest nadal dla ich największym autorytetem, chociaż nie jedynym. Zwiększa się przecież rola opiniotwórcza rówieśników i ciągle działa charyzma nauczyciela.
     Niektóre dzieci boją się czegoś, czego nie rozumieją i raczej nie doświadczyły bezpośrednio np. śmierci, choroby, katastrof, spotkania z niebezpiecznymi zwierzętami, złodziejami. Znają to wszystko z "sensacyjnych" relacji dorosłych i z mediów.
     Co jest tylko "dreszczykiem" emocji dla dorosłego, urasta często do rozmiarów prawdziwego zagrożenia dla dziecka i jest przyczyną jego frustracji i lęków.
     Myślę, że w znacznej mierze można uchronić dziecko przed niepotrzebnym lękiem i strachem. W swojej pracy zawodowej nauczyciela jak i życiu codziennym staram się stosować te oto zasady:

  • nie krytykuję, by nie nauczać potępiać,
  • żyję w atmosferze przyjaźni, zaufania i respektowania praw innych do samostanowienia,
  • akceptuję drugiego człowieka, aby ten mógł bez lęku znaleźć się we współczesnym świecie
  • traktuję każde dziecko jako indywidualność o swoistych zdolnościach, możliwościach i potrzebach
  • organizuję zajęcia tak, aby nie były one nużącym obowiązkiem, ale atrakcyjnym sposobem aktywności wszystkich uczniów
  • staram się stworzyć warunki do indywidualnego i wspólnego działania uczniów w formie dowolnej i sterowanej aktywności
  • zachęcam dzieci do samodzielnej pracy, podejmowania decyzji, wyboru zadania i form jego realizacji
  • zapewniam uczniom warunki do relaksu po wysiłku
  • dbam o to, by każde dziecko miało możliwość przeżycia sukcesu
     Dzieci dorastające w klimacie przyjaźni, zrozumienia dobrze się rozwijają. W życiu dorosłym stają się wartościowymi członkami społeczeństwa.
     Wiele możliwości w zwalczaniu poczucia lęku wśród uczniów widzę w kształceniu zintegrowanym, wprowadzonym już w oddziale przedszkolnym. Szczególnie ważną rolę przypisuję tu roli ukazywania dzieciom scalonego obrazu świata poprzez poznanie: wieloaspektowe, równoczesne i całościowe. Jest to niezbędne do budowania racjonalnego obrazu rzeczywistości bez zbędnych obaw i lęków.
     Integracja w zakresie treści, celów, metod, a przede wszystkim w zakresie organizacyjnym pozwala na naprzemienne stosowanie różnych rodzajów aktywności uczniów, w zależności od ich możliwości, potrzeb, rytmu biologicznej i psychicznej sprawności. Dzięki temu każde dziecko ma sposobność wykazania się, prezentacji swoich osiągnięć i odczuwania satysfakcji z rezultatów swojej pracy.
     W takim kształceniu nauczyciel ma możliwości decydowania o tempie realizacji programu. Nie ma tu sztywnego limitu czasu i miejsca zajęć, więc daje to szansę dostosowania procesu nauczania - uczenia się "na miarę" indywidualnego ucznia. Uczeń jest podmiotem i partnerem dla nauczyciela, co wpływa na zmniejszenie stresu związanego z niepowodzeniami szkolnymi. Ocena opisowa spełnia rolę bardziej informacyjno - motywacyjną niż "karzącą". Nauczyciel może być przewodnikiem, przyjacielem i życzliwym mentorem swego ucznia.
     Dzieciństwo powinno być okresem wolnym od zmartwień. Dziecko nie powinno doświadczać nadmiernego lęku i niepokoju, aby nauczyć się jaki jest ten świat. Nierealistyczne obawy nie pomagają bowiem mu w osiągnięciu dojrzałości i ukształtowaniu silnego obrazu siebie - człowieka zdolnego stawiać czoła wszystkiemu, co przyniesie życie.
Bibliografia:
  1. Gerstmann S.(1986 ) : Rozwój uczuć. Warszawa, WSiP
  2. Hart A. (1995 ) : Twoje dziecko i stres. Warszawa, Wydawnictwo Rodzinny Krąg
  3. Harwas- Napierała B., Trempała J. (red. ) (2000 ): Psychologia rozwojowa człowieka. Warszawa, PWN
  4. Kępiński A. (1992 ) : Lęk. Kraków, Sagittarius
  5. Vasta R., Haith M.M., Miller S. A. (1995 ) : Psychologia dziecka. Warszawa, WSiP
Opracowała: Joanna Śledzik
nauczyciel oddziału przedszkolnego
szkoły Podstawowej w Lichnowach

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie