Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Scenariusz spotkania warsztatowego z rodzicami

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2037 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Scenariusz spotkania warsztatowego z rodzicami przeprowadzony metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Załączyłam wykaz przykładowych scenariuszy oraz teoretyczne opracowanie metody Weroniki Sherborne w formie ulotki dla rodziców.

MIEJSCE: Miejskie Przedszkole nr 57 Im. Krasnala Hałabały w Katowicach

UCZESTNICY: grupa "Jeżyki" (4latki) i rodzice, grupa "Jagódki"(5latki) i rodzice.
PROWADZĄCY: Barbara Richter, Agnieszka Kubiczek
SCENARIUSZ OPRACOWAŁA: mgr Agnieszka Kubiczek
CEL: przedstawienie możliwości wykorzystania metody w pracy nauczycielki przedszkola.
FORMA: zajęcia warsztatowe
  • indywidualne,
  • w parach,
  • w grupie.
METODA:
  • zabawowo-naśladowcza
  • Weroniki Sherborne
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: chusta animacyjna, magnetofon, kaseta, plakat z założeniami metody (Załącznik 1), koncepcja Ruchu Rozwijającego w formie ulotek dla rodziców (Załącznik 2), diagramy i wzory ćwiczeń.

PROPONOWANY PRZEBIEG PRAKTYCZNY

I.
  1. Przywitanie się iskierką.
  2. Przedstawienie ogólnych założeń metody Weroniki Sherborne (Załącznik 1).

    II.
  3. Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała:
    • wyczuwanie nóg i rąk, siad ugięty: tupanie stopami, rozcieranie i poklepywanie kolan, uderzanie rękami o podłogę.
    • jazda dookoła mamy na pupie po podłodze.
  4. Ćwiczenia "razem" w parach:
    • w siadzie, kolana ugięte, twarze zwrócone do siebie. Witają się: paluszki, kolana, pięty, stopy, plecy.
    • "Domek", dorosły robi mostek, dziecko bawi się wewnątrz, obok..
  5. Ćwiczenia "przeciwko" w parach:
    • "Paczka", dziecko stara się rozwinąć paczkę, zmiana ról.
    • "Plastelina", napięcie mięśni, przylepienie się do podłogi, dorosły próbuje je oderwać, zmiana ról.
    • "Wiosłowanie", siad rozkroczny przodem do siebie, trzymanie się za nadgarstki.
  6. Ćwiczenia "z" w parach (aktywny, bierny)
    • "Skała", siad ugięty, tyłem do siebie plecami, pchanie.
    • "Turlanie" dzieci przez osoby dorosłe.
    • "Worek", leżenie tyłem, trzymanie za nadgarstki, bądź za nogi, ciągnięcie dziecka po sali.
  7. Zabawy z chustą animacyjną
    • "Rybki w morzu", kołysanie dziecka.
  8. Ćwiczenia w grupie
    • "Fale", kołysanie dziecka przez dorosłych na plecach.
    • "Pajęczyna", robienie pajęczyny przez dorosłych (położenie się na plecach, nogi skierowane do środka koła, głowy na zewnątrz, szeroko rozstawione nogi i ręce) dzieci pajączki chodzą po sieci (pomiędzy nogami i rękami rodziców).
  9. Ćwiczenie uspakajające "Fotelik" – muzyka relaksacyjna.

    III.
  10. Omówienie wrażeń i odczuć po wykonanych ćwiczeniach.
  11. Pożegnanie iskierką, wręczenie dzieciom dyplomów, a rodzicom przygotowanych ulotek (Załącznik 2).
ZAŁĄCZNIK 1
PLAKAT

PODSTAWOWE JEJ ZAŁOŻENIA TO ROZWIJANIE PRZEZ RUCH: świadomości własnego ciała i usprawnienia ruchowego
  • świadomości przestrzennej i działania w niej
  • dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
      ZAŁĄCZNIK 2
      ULOTKA INFORMACYJNA DLA RODZICÓW
      1. Postać W. Sherborne.
              Weronika Sherborne (1922-1990) z wykształcenia była nauczycielką wychowania Fizycznego i fizjoterapeutką. Znajomość z Rudolfem Labanem wywarła decydujący wpływ na jej życie i twórczość. Początkowo była kontynuatorką jego dzieła, później twórcą własnej metody pracy z dziećmi, znanej w Wielkiej Brytanii jako Developmentol Movement (Ruch Rozwijający).
             Przełomowym momentem jej działalności profesjonalnej był udział w kursie zorganizowanym w Bristolu (w latach 50-tych) przez Krajowe Towarzystwo Higieny Psychicznej dla osób pracujących z dziećmi upośledzonymi. Zetknięcie się z problematyką upośledzenia umysłowego spowodowało, że W. Sherborne zaczęła rozwijać własną metodę oddziaływania na dzieci upośledzone umysłowo oraz kształcić nauczycieli w tym zakresie.
             W. Sherborne poświęciła 30 lat swego życia kształceniu nauczycieli, których przygotowywała do pomagania dzieciom o nieprawidłowym rozwoju i specjalnych potrzebach edukacyjnych.
      2. Idea metody.
             Główną ideą metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. Metoda ta nawiązuje do wczesnodziecięcego doświadczenia człowieka, wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne. Można ją traktować jako metodę rozwojową, diagnostyczną oraz terapeutyczną (stymulacja rozwoju społecznego i emocjonalnego). Podczas ćwiczeń, zabaw często towarzyszą okrzyki, śmiech, co pozwala na ujście napięć i emocji nagromadzonych w dzieciach. Metoda jest wykorzystywana w placówkach oświatowych i służby zdrowia dla dzieci z różnymi zaburzeniami rozwoju i różnymi potrzebami edukacyjnymi:
        • dzieci upośledzonych umysłowo,
        • dzieci autystyczbych,
        • dzieci z wczesnym mózgowym porażeniem dziecięcym,
        • dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania,
        • dzieci z niekorzystnych środowisk wychowawczych, np. domów dziecka,
        • dzieci głuchych i niewidomych.
      3. Założenia metody,
             Opracowany przez W. Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokojonych w kontakcie z dorosłymi.
              Podstawowe założenia to rozwijanie przez ruch:
        • świadomości własnego ciała i usprawnienia ruchowego
        • świadomości przestrzeni i działania w niej
        • dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
             Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności oraz możliwości ruchowych. Dzięki temu dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń ruchowych, dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje – przestaje ona być dla niego groźna, stopniowo czuje się w niej bezpieczne, staje się bardziej aktywny, przejawia większą inicjatywę, może być twórczy. Przestrzeń może dzielić z kilkoma osobami. To wymaga nawiązania kontaktu początkowo z jednym partnerem, potem z większą grupą, a reszcie nauczenia się współdziałania z innymi.
      4. Organizacja zajęć.
             Zajęcia z wykorzystaniem metody W. Sherborne można stosować jako oddziaływanie indywidualne, jak również w formie zajęć grupowych oraz zajęć z rodzicami.
             Projektując i prowadząc zajęcia tą metodą należy uwzględnić następujące zasady:
        • uczestniczenie w zajęciach jest dobrowolne,
        • nawiązanie kontaktu z każdym dzieckiem
        • sami bierzemy udział we wszystkich ćwiczeniach
        • zajęcia powinny być dla dziecka przyjemne i dawać możliwość przeżywania satysfakcji i radości z :
          • aktywności ruchowej
          • kontaktu z innymi osobami,
          • pokonania własnych trudności i lęków,
          • poczucia większej sprawności fizycznej.
        • nie krytykujemy, chwalimy za wysiłek, starania, nowe osiągnięcia
        • unikamy rywalizacji
        • ćwiczenia wprowadzamy stopniowo w parach, później w trójkach, a na końcu z całą grupą
        • stosujemy stopniowanie trudności oraz przemienność ćwiczeń dynamicznych i relaksacyjnych.
        Ćwiczenia uwzględniają formy relacji z partnerem:
        • relacja "z", w trakcie kontaktu z innym człowiekiem uczy się opiekować drugą osobą;
        • relacja "przeciwko", poznaje swoją siłę i uczy się jej używać;
        • relacja "razem", uczy się współpracować z innymi;
        • "ruch kreatywny", czyli propozycje dziecka.
        Do ćwiczeń z całą grupą można wykorzystać chustę animacyjną.

        LITERATURA:
        Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M., Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomoaganiu rozwoju dziecka, Warszawa 1992.
        Czarnecka E., Metoda Weroniki Sherborne w pracy przedszkola "Wychowanie w Przedszkolu" 1994, nr 9
        Kurier Pedagogiczny, LUTY 2003.

        Przykładowe scenariusze zajęć:
        Łęgowska B., Najmilszy dzień w przedszkolu, "Wychowanie w Przedszkolu" 2000, nr 10
        Wójcik M., O realiach WDN-u, "Wychowanie w przedszkolu" 2000, nr 9
        Mendel B., Scenariusz sesji ruchowej, "Kurier Pedagogiczny", marzec 2003
    • Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

      X


      Zarejestruj się lub zaloguj,
      aby mieć pełny dostęp
      do serwisu edukacyjnego.




      www.szkolnictwo.pl

      e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
      - największy w Polsce katalog szkół
      - ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




      Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

      Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




      Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie