W okresie przygotowania do I Komunii Świętej w sposób zasadniczy wprowadza się dzieci w świadome, czynne i pełne uczestnictwo we Mszy świętej. Jest to bardzo doniosły moment w życiu młodego chrześcijanina, o czym pisał Jan Paweł II.
W okresie przygotowania do I Komunii Świętej w sposób zasadniczy wprowadza się dzieci w świadome, czynne i pełne uczestnictwo we Mszy świętej. Jest to bardzo doniosły moment w życiu młodego chrześcijanina, gdy dane jest mu po raz pierwszy stać się uczestnikiem Sakramentu, w którym Pan Jezus pozostawił znak swej miłości, która jest według słów Papieża, „największym oczekiwaniem serca ludzkiego [...]. Tę właśnie miłość Chrystus Pan zaszczepia w dziecięcych sercach przez Sakrament swego Ciała i Krwi.”( Jan Paweł II, Katecheza podczas modlitwy „ Anioł Pański” 13 V 1979 r. , Pierwsze spotkanie z Chrystusem Eucharystycznym)
Dzieci po raz pierwszy przyjmują ten sakrament uroczyście, ażeby potem móc Go przyjmować jak najczęściej i w ten sposób pozostawać w ścisłej przyjaźni z Panem Jezusem (Jan Paweł II, List Do Dzieci)
Podczas jednej z pielgrzymek do Polski Ojciec Święty wyraził wielką radość, ze może ten wielki dzień przeżyć razem z rodzinami i dziećmi w Łodzi:
„Zwracam się teraz do was, drogie dzieci, dziewczynki i chłopcy, którzy dziś po raz pierwszy macie przyjąć do waszych serc Pana Jezusa jako pokarm wiecznego zbawienia. Dzisiaj, gdy wasze dziecięce usta rozchylą się, aby przyjąć białą postać chleba, kapłan wypowie słowa: "Ciało Chrystusa", a każdy i każda z was odpowie: "Amen". "Amen" - to znaczy: "wierzę", "przyjmuję z wiarą". Sprawując Eucharystię, sprawujemy wielką tajemnicę wiary. I oto wy- mali chrześcijanie, dojrzeliście już do tego, aby w tej tajemnicy uczestniczyć w pełni. Komunia święta - to właśnie pełne uczestniczenie w Eucharystii, w Ofierze Chrystusa i Kościoła.(Homilia w czasie Mszy św. w Łodzi połączonej z udzieleniem I Komunii Św. 13 VI 1987 r.)
W innym miejscu ukazuje, iż obok głodu fizycznego człowiek doświadcza jeszcze innego głodu, głodu, którego zwyczajny pokarm nie jest w stanie zaspokoić. Chodzi tutaj o głód życia wiecznego. Aby zaspokoić ten głód człowiek potrzebuje Eucharystii, która otwiera przed nim horyzont życia wiecznego. „Ta Ofiara została ustanowiona przez Pana Jezusa w tym także celu, aby być naszym duchowym pokarmem.”
I dalej wyjaśnia w sposób prosty, zrozumiały dla dzieci, a jednocześnie głęboki teologicznie:
„Co więc jest naszym pokarmem? Pod postacią chleba i wina - Ciało i Krew Chrystusa. Pod postacią chleba i wina - jest naszym pokarmem Jego Ofiara. Zbawcza Ofiara, przez którą nas odkupił z grzechów. Zbawcza Ofiara, która daje życie wieczne, objawione w zmartwychwstaniu Pana Jezusa.
Kolejny ciąg myśli ukazuje potrzebę „chleba żywego”. Człowiek potrzebuje pokarmu i napoju, aby mógł żyć. Potrzebuje pokarmu i napoju ludzkie ciało, organizm, aby mógł żyć, rosnąć, rozwijać się, pracować. Jest to pokarm życia doczesnego, przemijającego, które kończy się śmiercią. Potrzebuje jednak także pokarmu i napoju ludzka dusza, aby mogła wytrwać w wędrówce do życia wiecznego. Człowiek potrzebuje Eucharystii, aby mógł żyć na wieki tym życiem, które jest z Boga samego.
Oto "chleb żywy, który zstąpił z nieba, jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. [...] Ja jestem chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął, a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie" (J 6, 35).
Oto dzisiaj wy, drogie dzieci, chłopcy i dziewczynki, po raz pierwszy
"przychodzicie” do Pana Jezusa w Eucharystii. Jakaż to radość dla waszych rodziców i rodzin, dla waszych parafii, dla całego łódzkiego Kościoła. Jakaż to radość dla mnie, że mogę [...] udzielić wam pierwszej Komunii świętej w dniu dzisiejszym.
Jest to wielka łaska, ale też wielkie zadanie. Aby Pan Jezus mógł w nich zamieszkać, ich serce musi być zawsze dla Niego otwarte. Kontynuując myśl Papież wyznacza zadanie: Zawsze kochać Pana Jezusa, mieć dobre i czyste serce i jak najczęściej zapraszać, aby On przez Komunię Świętą w nich zamieszkał.
Dla wielu dzieci w dziejach Kościoła Eucharystia była źródłem duchowej siły, czasem wręcz bohaterskiej- kontynuuje myśl Ojciec Święty. Jedną z licznych dzieci wśród świętych i błogosławionych wspomina św. Tereskę od Dzieciątka Jezus mówiąc o szczególnym wyrazie jej duchowości.( List do dzieci). Ogromną radość odczuwała przyjmując Jezusa pierwszy raz do swojego serca:
„Był to pocałunek miłości; czułam, że jestem kochana i sama również mówiłam: "Kocham Cię, oddaję się Tobie na zawsze". Nie było żadnych próśb, zmagań, ofiar; już dawno Jezus i biedna mała Teresa spojrzeli na siebie i zrozumieli się. Tego dnia nie było to już spojrzenie ale zjednoczenie; nie było już dwojga; Teresa znikła jak kropla wody w głębinach oceanu.”( Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, Dzieje duszy)
Chwila to doniosła, zarówno dla dzieci jak i dla rodziców. W tym dniu przyjmują zazwyczaj z dzieckiem Eucharystię także jego rodzice, rodzeństwo, dalsza rodzina i chrzestni, a niekiedy także nauczyciele i wychowawcy.
Odtąd wzmacniane pokarmem duchowym- Ciałem Chrystusa- mogą pewniej przeciwstawiać się złu, pewniej kroczyć przez dalsze życie.
Małgorzata Wawszczyk nauczyciel religii |
