Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Grupa i jej wpływ na dziecko

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2126 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Szybki rozwój cywilizacji stawia przed dorosłymi, a także przed dziećmi, coraz większe wymagania. Każde dziecko żyje i działa w określonym środowisku społecznym. Proces wzrastania jednostki w środowisku jest determinowany dwoma rodzajami czynników: tymi, które wpływają na rozwój poprzez dojrzewanie wewnątrz organizmów, oraz tymi, które pochodzą ze środowiska i w postaci pewnych określonych wpływów kulturowych prowadzą do uspołecznienia dziecka.
     Środowisko społeczne tworzą wszechobecne grupy, w których jednostka uczestniczy od momentu urodzenia. Pierwszą z nich jest rodzina – podstawowa grupa społeczna. Rodzina jest tym środowiskiem, które wywiera najsilniejszy wpływ na rozwój społeczny i emocjonalny dziecka. Jej znaczenie jest tak wielkie, dlatego że wpływ ten rozpoczyna się bardzo wcześnie i trwa zazwyczaj nieprzerwanie przez bardzo długi okres życia, dodatkowo wzmacniając silną więź uczuciową łączącą dziecko z bliskimi mu osobami.
     Oddziaływanie na postawy dziecka może mieć charakter pozytywny lub negatywny – w zależności od postaw w rodzinie, od poziomu kultury, sposobu życia i zainteresowań. Dziecko wchodzi stopniowo i przynależy do wielu innych grup społecznych, tj. grupy przyjaciół i znajomych rodziców, krewnych, grupy rówieśników. Z każdą z tych grup wiąże się w określony emocjonalny sposób.
     Niezaspokojone potrzeby kontaktów społeczno-emocjonalnych są stanem zdecydowanie niekorzystnym. Wpływa to bezpośrednio na stopień poczucia pewności siebie i własnej wartości oraz poczucia bezpieczeństwa. Dziecko, które różni się od pozostałych z takich lub innych powodów, odsuwa się od grupy rówieśników, ogranicza swoje kontakty do osób najbliższych, a z czasem wytwarza się w nim poczucie mniejszej wartości oraz tendencje do odosobnienia i samotności.
     Niezaspokojenie potrzeby kontaktów w rodzinie może wyrażać się negatywizmem dziecka, błazenadą, rywalizacją i w ostateczności zaburzeniami psychicznymi. Należy podkreślić, iż za główne źródło tych zaburzeń uchodzi środowisko domowe, a dokładniej – niezaspokojone podstawowe wymagania, negatywne wzory postępowania najbliższych osób czy system wartości rodziców wyraźnie sprzeczny z systemem ogólnie przyjętym. Konkretne trudności mają różny charakter i różny ciężar gatunkowy – od nieposłuszeństwa w sprawach niewielkiej wagi i drobnych kłamstw do kradzieży, oszustw i zachowań agresywnych.
     Eliminowanie owych niepożądanych zachowań jest możliwe tylko wówczas, gdy dość wcześnie zostaną rozpoznane zewnętrzne oznaki wewnętrznych przeżyć dziecka i w porę zastosowane odpowiednie działania wychowawcze. Planowanie działań profilaktycznych i resocjalizacyjnych w zakresie nieprzystosowania społecznego dzieci należy poprzedzić ustaleniem rozmiarów tego zjawiska. Pierwsze objawy nieprzystosowania społecznego dzieci są na ogół mało widoczne, uchodzą uwagi nauczycieli i rodziców. Nieprzystosowanie społeczne jest zjawiskiem, które ma wyraźnie dwa aspekty: pierwszy z nich to zmiany charakterologiczne u dzieci (stąd wynikające trudności w dostosowaniu się do warunków społecznych), a drugi to zespół czynników oddziałujących na dziecko, tkwiących w środowisku społecznym.
     Wszelkie zaburzenia – bez względu na ich możliwe nasilenie w zakresie stosunków międzyludzkich – są niebezpieczne. Szczególnie niepokojące są jednak objawy nieprzystosowania pojawiające się w pierwszych latach nauki szkolnej.
     Ustalenie czynników etiologicznych trudności wychowawczych nie jest zadaniem łatwym. Wymaga znajomości funkcjonowania dziecka w różnych aspektach, wymiarach środowiska wychowawczego. Młodszy wiek szkolny to okres istotnych przemian w rozwoju dziecka, które są związane z dojrzewaniem, a także z przekroczeniem progu szkolnego. Bardzo ważną rolę w życiu dziecka przekraczającego próg szkolny zaczyna odgrywać grupa rówieśnicza, a także nauczyciel w klasie – do tej pory tę rolę odgrywali rodzice lub opiekunowie.
     Przejście od życia w domu, w którym dziecko do tej pory przebywało, znajdując się w centrum zainteresowania, do życia szkolnego jest poważnym przeżyciem. Sytuacja dziecka na terenie szkoły, powodzenia i niepowodzenia, z jakimi spotyka się tam, gdy podejmuje się różnych zadań i wywiązuje się z obowiązków szkolnych, jego pozycja w całej społeczności uczniowskiej i kontakty z rówieśnikami wywierają wpływ na proces uspołeczniania w danym okresie życia.
     Młodszy wiek szkolny jest więc istotnym okresem w całej edukacji szkolnej. Jest okresem szczególnej podatności na wpływy otoczenia i oddziaływania wychowawcze. Dla uniknięcia porażek w edukacji wychowawczej konieczne jest wczesne rozpoznanie zaburzeń rozwojowych i szukanie ich przyczyn, a zarazem metod zapobiegawczych. Dlatego tak ważna jest współpraca szkoły z domem i przyjęcie jednolitego kierunku działań.
Można zrobić w tym czasie bardzo dużo albo nic – poprzez zaniechanie, zaniedbanie i zbagatelizowanie pewnych początkowych problemów. Skutki tego mogą być nieodwracalne!!!
     Zjawisko nieprzystosowania społecznego uczniów w wieku szkolnym rośnie w niepokojącym tempie i jest faktem bardzo niepożądanym, ponieważ pojawia się już we wczesnym stadium rozwoju osobowego dziecka. Problem ten najbardziej uwidacznia się w środowisku rówieśniczym. Źródła jego powstania można jednakże szukać w środowisku rodzinnym, gdzie panuje niekorzystna atmosfera (duży procent stanowią rodziny żyjące w konflikcie). Dziecko, które nie znalazło akceptacji w rodzinie, źle jest rozumiane przez najbliższych, czuje się samotne. Uczucie to przenosi na swoich rówieśników – poprzez odrzucenie norm i zasad współżycia grupowego.
     Dziecko z patologicznego domu cechuje poczucie niższej wartości, zamknięcie w sobie. Niepokojącym zjawiskiem wśród dzieci jest wycofywanie się. Jest to o tyle niepokojące, że dziecko wyczerpało już wszystkie możliwości nawiązania kontaktu i teraz wycofuje się z życia społecznego, rodzinnego, klasowego. Należy więc zastanowić się, kto zawinił: grupa rówieśnicza, nauczyciel czy rodzice.
     Problemy społeczno-ekonomiczne nadały sens czynnikom warunkującym życie rodzin, a tym samym poszerzyły krąg problemów opiekuńczo-wychowawczych. Duże zagrożenie bezrobociem, ciągła frustracja, napięcie związane ze zmianami, jakie zachodzą w społeczeństwie – to wszystko wywiera swój bezsprzeczny wpływ na życie rodzin. Sytuacja taka sprzyja powstawaniu zjawiska nieprzystosowania społecznego. Problem ten pojawia się nie tylko w rodzinach, które borykają się z biedą i trudnościami dnia dzisiejszego oraz problemami zawodowymi, ale da się go również zauważyć w rodzinach z wyższym wykształceniem, w rodzinach z jednym dzieckiem, w których – wydawałoby się – problemy materialne i trudności wychowawcze nie powinny mieć miejsca. Rodzice tych dzieci poświęcają jednak zbyt wiele czasu własnemu kształceniu, podnoszeniu swoich kwalifikacji, zaspokajaniu swoich ambicjonalnych dążeń, ewidentnie zaniedbując własne dzieci.
     Wyróżnikiem dzisiejszych wyjątkowych czasów jest m.in. rodzina pochłonięta gonitwą za sukcesem, poddana dużej dawce stresu, umieszczona w trudnej sytuacji społeczno-ekonomicznej, która niejednokrotnie „gubi” miłość wzajemną, kłócąc się i oskarżając, w końcu rozwodząc, o czym świadczy duży odsetek dzieci z rodzin niepełnych. Stanowi to główny powód powstania zjawiska nieprzystosowania społecznego.
     We współczesnych warunkach nie tylko niedobór materialny, ale także niedobór opiekuńczy związany jest z brakiem zainteresowania się własnym dzieckiem i jego bolączkami życia codziennego. My, nauczyciele, powinniśmy zwracać uwagę na dzieci nie tylko wywodzące się z „nizin”, ale także dzieci pochodzące z „wyżyn”, które niejednokrotnie sprawiają więcej problemów zarówno rodzicom, jak nauczycielom.
     Powinniśmy stale przekonywać rodziców, że zlekceważenie pierwszych trudności i niepowodzeń w przyszłości może okazać się (i zazwyczaj okazuje się) przykre zarówno dla dziecka, jak i dla nich samych. Tylko wczesna pomoc zagrożonemu dziecku może je uchronić przed koniecznością późniejszej izolacji. 
 
 
Opracowała: mgr Agata Męderak

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie