Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Problemy pedagogiczne rodziców

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1685 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

W pewnym sensie można stwierdzić, że dzieci najmłodsze sprawiają najwięcej kłopotów. Nie zawsze wprawdzie są to problemy poważne, trudne do rozwiązania. Wiele z nich nie zasługuje na nazwę kłopotów czy trudności, chociaż tak są przez młodych rodziców (mając na myśli staż rodzicielski) odczuwane. Trudności te związane są tylko ze stanem zdrowia, z zachowaniem, rozwojem dziecka: ich źródłem jest także postawa rodziców, którą cechuje przede wszystkim brak doświadczenia.

Zaskoczenie, niekiedy frustracja ( z iluż to przyzwyczajeń i przyjemności, kontaktów towarzyskich trzeba na pewien czas zrezygnować) sprawiają, że każdy problem typowy dla tego okresu rozwoju, urasta do rozmiarów kłopotu czy trudności. Jeden z wybitnych wychowawców okresu międzywojennego Józef Czesław Babicki napisał: „Bo nawet miłując krzywdzę, jeżeli nie wiem” Jeżeli nie rozumiem prawidłowości rozwoju dziecka, jeżeli nie znam tego konkretnego dziecka za którego rozwój jestem odpowiedzialny, jeżeli nie znam także „reguł gry”, tzn. zasad postępowania, metod kształtowania osobowości, mogę skrzywdzić dziecko, które tak bardzo kocham. Żadne chyba z zachowań dziecka nie powoduje tak sprzecznych reakcji dorosłych jak jego płacz.
Zachowanie dziecka zależy m. in. od typu układu nerwowego. Dziecko głośno krzycząc to niekiedy przyszła indywidualność, jednostka aktywna, pełna inicjatywy. Innym bardziej kłopotliwym zachowaniem dla otoczenia jest upór małego dziecka. Nie wszystkie dzieci przejawiają skłonność do uporu ale czy taka forma zachowania jest zdecydowanie negatywna? Jest to kłopotliwe dla dorosłych zwłaszcza, wówczas, gdy nie umieją sobie z nim poradzić. Szczególnie uciążliwe dla rodziców , którzy chcieliby wychować dziecko wkładając w to jak najmniej trudu. Dziecko uparte cechuje duża siła pragnień, dążenia do zaspakajania potrzeb.
Jest one skłonne do reakcji długotrwałych, Czy są to właściwości negatywne? Jeśli cechują człowieka dorosłego mówimy o nim, że jest wytrwały, konsekwentny, zdecydowany, że wie czego chce i zmierza do realizacji swoich celów mimo przeszkód i trudności. Dlaczegóż więc te same właściwości miałyby nam nie odpowiadać u dziecka? Dorośli muszą starać się zrozumieć dzieci uparte, ponieważ im samym też jest trudno. Trzeba im pomóc w rozwiązywaniu konkretnych sytuacji, w których się znalazły na skutek swego zachowania, pomóc także w utrwaleniu i rozwijaniu pozytywnych elementów ich postawy, a eliminacji i przekształcaniu negatywnych, uciążliwych dla otoczenia i dla samego dziecka. Zachowania agresywne są dość częste u młodszych dzieci przedszkolnych, zwłaszcza w kontaktach z rówieśnikami. Agresja dzieci w wieku 2 – 6 lat przejawia się jako złość, gniew skierowany na określony przedmiot czy osobę.
Wybuchy złości są wprawdzie krótkie ale gwałtowne. Dość często ma miejsce akt czynny, a im dziecko jest starsze, tym więcej w jego reakcjach gniewu występuje składników werbalnych: przeżywania, przedrzeźniania, gróźb. Reakcje gniewu, a nawet i zachowania agresywne, mają pewne aspekty pozytywne. Gniew dzieci spełnia pewną rolę informacyjną, stanowi sygnał, że dziecko napotyka trudności , których samo nie jest w stanie przezwyciężyć, że potrzebna jest życzliwa pomoc dorosłych. Może zanadto ogranicza się jego swobodę, potrzebę aktywności lub stawia się zbyt wygórowane wymagania.
Szczególną rolę w zapobieganiu powstawania zachowań agresywnych spełnia wytwarzanie pozytywnych postaw społecznych, kształtowanie umiejętności współżycia i współdziałania, a zwłaszcza umiejętności rozwiązywania konfliktów z otoczeniem.

Bibliografia:
  1. J. Cz. Babicki, Pisma wybrane, WSiP Warszawa
  2. H. Filipczuk, rodzice i dzieci najmłodsze, NK Warszawa
Jolanta Karpierz

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie