SCENARIUSZ SŁOWNO-MUZYCZNY WIECZORNICY Z OKAZJI I ROCZNICY ŚMIERCI JANA PAWŁA II
Opracowany przez Małgorzatę Brzezinską i Benedyktę Holc z Gimnazjum im. Marii Skłodowskiej-Curie
w Wyrzysku.
Jan Paweł II to Wielki Polak, niekwestionowany autorytet moralny. Wkrótce minie pierwsza rocznica Jego śmierci. My, młodzież Gimnazjum w Wyrzysku, chcielibyśmy uczcić pamięć Jana Pawła II programem artystycznym. Na nasz występ złożą się wiersze Karola Wojtyły oraz fragmenty homilii Papieża wygłoszonych w czasie pielgrzymek do Ojczyzny.
Z przemówień Papieża wybraliśmy te, które skierowane były do młodzieży, które zawierają głębokie przesłanie, skłaniają do refleksji, a dla nas stanowią naukę.
Utwory wybrano z „Poezji wybranych” Karola Wojtyły.
1. Recytacja wiersza nr 1 z cyklu „ Wybrzeże pełne ciszy „ z podkładem muzycznym Preludium e-moll Chopina :
Dalekie wybrzeża ciszy zaczynają się tuż za progiem.
Nie przefruniesz tamtędy jak ptak.
Musisz stanąć i patrzeć coraz głębiej i głębiej,
aż nie zdołasz już odchylić duszy od dna.
Tam już spojrzeń żadna zieleń nie nasyci.
nie powrócą oczy uwięzione.
Myślałeś, że Cię życie ukryje przed tamtym Życiem
w głębiny przechylonym.
Z nurtu tego – to wiedz – że nie ma powrotu.
Obojętny tajemniczym pięknem wieczności!
Trwać i trwać. Nie przerywać odlotów
cieniom, tylko trwać
coraz jaśniej i prościej.
Tymczasem wciąż ustępujesz przed Kimś. Co stamtąd nadchodzi
zamykając za sobą cicho drzwi izdebki maleńkiej –
a idąc krok łagodzi
- i tą ciszą trafia najgłębiej.
2. Recytacja wiersza nr 4 z tym samym podkładem:
Nie taki jest żywioł światła.
Kiedy morze Cię szybko ukrywa
i roztapia w milczącej głębi.
- światło od fal powłóczystych prostopadłe blaski oderwie
i z wolna kończy się morze, a jasność napływa.
A wtedy zewsząd widoczny, w zwierciadłach dalekich i bliskich
widzisz swój cień.
Jak się ukryjesz w tym Świetle?
Za małoś jest przeźroczysty
a jasność zewsząd tchnie.
Wtedy – patrz w siebie. To Przyjaciel.
który jest jedną iskierką, a całą Światłością.
Ogarniając sobą tę iskrę.
już nie dostrzegasz nic
i nie czujesz jaką jesteś obojętną miłością.
3. Wspomnienie z Wadowic – Tutaj wszystko się zaczęło z płyty „Śpiewamy i gramy
Tobie...”
4. Recytacja wiersza nr 6:
Ktoś się długo pochyla nade mną.
Cień nie ciążył na krawędziach brwi.
Jakby światło pełne zieleni.
jakby zieleń, lecz bez odcieni.
zieleń niewysłowiona, oparta na kroplach krwi.
To nachylenie dobre, pełne chłodu zarazem i żaru,
które się we mnie osuwa, a pozostaje nade mną.,
chociaż przemija opodal – lecz wtedy staje się wiarą
i pełnią.
To nachylenie dobre, pełne chłodu zarazem i żaru,
Taka milcząca wzajemność.
Zamknięty w takim uścisku – jakby muśnięcie po twarzy,
po którym zapada zdziwienie i cisza. Cisza bez słowa,
która nic nie pojmuje, niczego nie równoważy –
w tej ciszy unoszę nad sobą nachylenia Boga.
5. Recytacja wiersza nr 7:
Pan, gdy się w sercu przyjmie, jest jak kwiat,
spragniony ciepła słonecznego.
Więc przypłyń, o światło, z głębin niepojętego dnia
i oprzyj się na mym brzegu.
Płoń nie za blisko nieba
i nie za daleko.
Zapamiętaj, serce, to spojrzenie,
w którym wieczność cała ciebie czeka.
Schyl się, serce, schyl się, słońce przybrzeżne,
zamglone w głębinach ócz,
nad kwiatem niedosiężnym.
nad jedną z róż.
6. Fragment homilii „Musicie od siebie wymagać” – płyta CD „Do Ciebie, Polsko”.
7. Recytacja wiersza nr 12 z cyklu ‘Pieśń o słońcu niewyczerpanym” :
Jest we mnie kraina przeźroczysta
w blasku jeziora Genezaret –
i łódź... i rybacza przystań.
oparta o ciche fale...
i tłumy, tłumy serc.
zagarnięte przez Jedno Serce.
przez Jedno Serce najprostsze.
przez najłagodniejsze –
- albo znowu – wieczór z Nikodemem.
- bo znowu – nad brzegiem morskim,
dokąd powracam codziennie, oczarowany Twą pięknością –
A to wszystko: ten wieczór z Nikodemem,
ta kraina i rybacza przystań,
i toń taka przeźroczysta,
i Postać taka bliska –
a to wszystko przez Punkt jeden Biały
z najczystszej bieli
objęty w sercu człowieczym
krwawym przepływem czerwieni.
8. Recytacja wiersza nr 8 :
W jednym spojrzeniu dziecięcym
skupionym w łagodnej Hostii
spotkałem się z Ojcem Niebieskim,
który patrzał z niezmierną miłością.
Przed głębią tego spojrzenia.
w którym ujrzany był świat,
zadrżały oczy moje j
jak odsłonięty kwiat.
Syn mówił: Oto się spełnia
pragnienie naszej miłości.
że oczy ludzkie patrzą
nie odmienione światłością.
O blask! O Stwórcze spojrzenie,
z którego niezmiernie obficiej
stworzenie się nowe wyłania,
nowe światy powstają w ukryciu.
9. Pieśń „Maryjo, Królowo Polski” – płyta CD ” Do Ciebie, Polsko”.
10. Recytacja wiersza nr 11 z cyklu „Wybrzeże pełne ciszy” :
Uwielbiam Cię, siano wonne, bo nie znajduję w tobie
dumy dojrzałych kłosów.
Uwielbiam Cię, siano wonne, któreś tuliło w sobie
dziecinę bosą.
Uwielbiam Cię, drzewo surowe, bo nie znajduję skargi
w twoich opadłych liściach.
Uwielbiam Cię, drzewo surowe, boś kryło Jego barki
w krwawych okiścach.
Uwielbiam Cię, blade światło pszennego chleba,
w którym wieczność na chwilę zamieszka.
Podpływając do naszego brzegu
tajemną ścieżką.
11. Fragment homilii „ Musicie być mocni” – płyta CD „ Słowo Papieża”
12. Recytacja wiersza nr 5 z cyklu „Wybrzeże pełne ciszy”:
Miłość mi wszystko wyjaśniła.
Miłość wszystko rozwiązała -
dlatego uwielbiam tę Miłość,
gdziekolwiek by przebywała.
A, że się stałem równiną dla cichego otwartą przepływu,
w którym nie ma nic z fali huczącej, nie opartej o tęczowe pnie,
ale wiele jest z fali kojącej, która światło w głębinach odkrywa
i tą światłością po liściach nie osrebrzonych tchnie.
Więc w takiej ciszy ukryty ja - liść,
oswobodzony od wiatru,
już się nie troskam o żaden z upadających dni,
gdy wiem, że wszystkie upadną.
13. Recytacja wiersza nr 7 z cyklu „Pieśń o słońcu niewyczerpanym”:
Jeśli miłość największa w prostocie,
a pragnienie najprostsze w tęsknocie,
więc nie dziw, że pragnął Bóg,
aby najprostsi Go przyjęli.
Ci, którzy duszę mają z bieli.
A dla miłości swej nie znają słów.
Sam, gdy nas umiłował,
prostotą nas oczarował.
Biedą, biedą i siankiem –
Wtedy Matka Dziecinę brała,
na rękach Go kołysała
i otulała Mu stopy w sukmankę.
O cud, cud, cud!
kiedy Boga osłaniam człowieczeństwem,
osłoniony od Niego miłością:
osłoniony męczeństwem.
14. Fragment homilii „ Zanim stąd odejdę” – płyta CD „ Słowo Papieża”.
15. Recytacja wiersza nr 10 z cyklu „Wybrzeża pełne ciszy „ :
Za tę chwilę pełną śmierci dziwnej,
która w wieczności niezmierną opływa,
za dotknięcie dalekiego żaru,
w którym ogród głęboki omdlewa.
Zmieszały się chwila i wieczność,
kropla morze objęła –
opada cisza słoneczna
w głębinę tego zalewu.
Czyż życie jest falą podziwu, falą wyższą niż śmierć?
Dno ciszy, zatoka zalewu – samotna ludzka pierś.
Stamtąd żeglując w niebo
kiedy wychylisz się z łodzi,
miesza się szczebiot
dziecięcy – i podziw.
16. Projekcja filmu „Wyrzysk żegna Papieża”.
17. „My chcemy Boga” – płyta CD „Do Ciebie, Polsko”.
Bibliografia:
1. Karol Wojtyła „Poezje wybrane”
2. Płyta CD „Słowo Papieża”
3. Płyta CD „ Do Ciebie, Polsko”
4. Płyta CD „ Śpiewamy i gramy Tobie”
5. Piotr Brzezinski , film DVD „Wyrzysk żegna Papieża”
|
