W trakcie zajęć dzieci oprócz zabaw integracyjnych, uczą się rozpoznawać uczucia, radzić sobie ze złością, asertywnie wyrażać negartwne uczucia oraz starają się zrelaksować.
Zabawy i ćwiczenia przedstawione w konspekcie można wykorzystać na lekcjach wychowawczych oraz jako ćwiczenia śródlekcyjne. Konspekt zajęć socjoterapeutycznych Opracowała: Halina Wyrzykowska Temat: Wyrażanie uczuć negatywnych. Cele: dziecko:
- Zgodnie bawi się w grupie.
- Potrafi wyrażać i rozpoznawać uczucia po minie.
- Odreagowuje przykre uczucia.
- Potrafi radzić sobie ze złością.
- Potrafi asertywnie wyrażać negatywne uczucia.
- Potrafi się zrelaksować.
Forma pracy: zbiorowa, indywidualna, grupowa, krąg. Metody: burza mózgów, drama, bajka terapeutyczna, niedokończonych zdań. Środki: magnetofon, płyta, karteczki dla dzieci, mazaki, gazety, kosz, walizka. Przebieg zajęć: /dzieci i prowadzący siedzą w kręgu/
- Zabawa integracyjna: dzieci siedzą na krzesłach w kręgu. Prowadzący wymienia jakiś szczegół łączący kilka osób z grupy. Te osoby mają zmienić swoje miejsce. Prowadzący siada na miejscu dziecka. W ten sposób jedna osoba zostaje bez miejsca, która teraz wciela się w rolę prowadzącego i wymienia jakiś szczegół dotyczący osób z grupy, np.: zmieniają miejsca wszystkie osoby: o pięknych niebieskich oczach, wesołe, miłe, w spodniach itp. (Prowadzący bawi się razem z dziećmi).
- Zabawa miny - prowadzący wymienia uczucia - dzieci pokazują obrazujące je miny: zakłopotanie, smutek, radość, zdziwienie, zadowolenie, duma, gniew, złość itp.
Modyfikacja zabawy: jedno dziecko pokazuje minę - pozostali próbują odgadnąć rodzaj uczuć.
- Rozmowa na temat: Czy można się złościć? Kiedy się złościmy?
- Burza mózgów - dzieci zapisują na przygotowanych karteczkach sposoby radzenia sobie ze złością. Każdy zapisuje swój pomysł na pasku papieru. Wszystkie paski układamy w środku kręgu. Odczytujemy po kolei i segregujemy na zasadzie "walizka lub kosz" tzn. pomysły, które nie szkodzą nam samym i innym wkładamy do walizki jako "dobre", pozostałe wrzucamy do kosza. Pomysły włożone do walizki głośno odczytujemy i ewentualnie dopisujemy jeszcze inne.
- Wykorzystanie na zajęciach zgłoszonych pomysłów: np. rysowanie złości, papierowa wojna, porwanie przygotowanych gazet, tupanie, itp.
- Zabawa - Papierowe kule: z gazet formujemy kule. Dzielimy się na dwa zespoły i rzucamy w siebie nawzajem papierowymi kulami. Na sygnał kończymy "papierową wojnę" i z kul kształtujemy wielka kulę spokoju.
- Relaksacja słuchanie muzyki relaksacyjnej - leżąc na dywanie. Nauczyciel włącza magnetofon - poleca, by uczniowie zamknęli oczy i postarali się wyobrazić sobie coś przyjemnego.
- Nauka asertywnego wyrażania złości. Osoba asertywna, wyrażająca gniew, może mówić głośno, nawet bardzo głośno. Istotne jest, aby stosowała komunikaty zaczynające się nie od słowa "Ty" np. ty idioto, ty też jesteś głupi. Powie "Nie lubię gdy mówisz do mnie w ten sposób. Bardzo mnie to denerwuje".
- Drama - odgrywanie scenek konfliktowych asertywnie wyrażając gniew. Zwrócenie szczególnej uwagi na następujące etapy wypowiedzi asertywnych: udzielenie informacji (co mi przeszkadza), wyrażenie uczuć (jakie uczucia wywołuje we mnie to zachowanie), przywołanie zaplecza (informacja, co zrobi jeżeli osoba denerwująca nas nie zmieni swojego zachowania), korzystanie z zaplecza. Np. Nie lubię, kiedy tak do mnie mówisz. Bardzo mnie to złości. Jak tak dalej będziesz mnie nazywał nie będę się z tobą przyjaźnił.
- Bajka terapeutyczna połączona z wizualizacją: nauczyciel opowiada bajkę - dzieci wcielają się w akcję bajki - na zakończenie dzieci budzą się ze snu i nadal są dziećmi.
- Zakończenie zajęć - każdy uczestnik stara się dokończyć zdania: "Dzisiaj na zajęciach…" , "Czuję się…"
- Pożegnanie z dziećmi - przekazywanie iskierki przyjaźni.
Literatura : Maria Król - Fijewska - "Trening asertywności" - Polskie Towarzystwo Psychologiczne -Warszawa 1993 |
