Scenariusz uroczystości szkolnej jest poświęcony obchodom rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.
Scena udekorowana biało – czerwonymi narodowymi elementami.
Recytator I :
To bardzo odległe czasy , ale na trwałe wpisały się do historii Polski. Zebraliśmy się dziś , by uczcić 87 rocznicę odzyskania niepodległości. A jak do tego doszło ...
Był rok 1772 i pierwszy rozbiór Polski .
(uczeń przypina na przygotowanej tablicy napis : „1772 – pierwszy rozbiór Polski”)
Rok 1793 to drugi rozbiór naszych ziem .
(uczeń przypina drugą tabliczkę)
Rok 1795 – Polska przestaje istnieć na mapach geograficznej Europy .
(uczeń przypina trzecią tabliczkę)
Pieśń „O mój rozmarynie”
Recytator II :
Dnie się za dniami wloką takie czarne ,
jako ta ziemia , w której jestem wryty ,
a życie pełza nad pojęcie marne ,
nie zna , co to noc , co słońce lub świty .
Recytator I :
Nie powiodło się powstanie , zwane listopadowym , które wybuchło 29 listopada 1830 roku. Wróg był silniejszy .
Recytator III :
Niech krew nasza spadnie gromów mową
i obudzi legiony drzemiące –
niech powstaną , niech sięgną po słońce .
Pieśń „Pierwsza brygada” (trzy zwrotki)
Recytator I :
Znów był zryw narodowy. Został jednak brutalnie stłumiony. Działo się to w styczniu 1863 roku. Kiedy szalał terror zaborców , kiedy gasły nadzieje na wolną Ojczyznę pozostawała jeszcze modlitwa i wiara , że Bóg pomoże .
Recytator IV :
Wróć nas do kraju , gdzie wiejskie figury
o deszcz za czasu posuchy się modlą ,
ty , coś zbawiennej poskąpił nam chmury ,
i ani jedną nie wzmogłeś nas kroplą .
By wodne nurty wezbrały i strzegły
ziemi bezbronnej , omdlałej od spieki ,
gdy suchą stopą w równinie rozległej
wróg przez wyschnięte przeprawił się rzeki.
Wróć nas do kraju , gdzie nikt ci nie bliźni ,
jeśli w bezradnej udręce się zbliża
do starych proroctw i prędzej czy później
losy ojczyste porówna do krzyża .
Uczeń wnosi tabliczkę z napisem „11 listopada 1918 roku – początkiem polskiej niepodległości” .
Recytator I :
Wybiła godzina rozstrzygająca . Polska przestała być niewolnicą i sama chce stanowić o swoim losie , sama chce budować swą przyszłość , rzucając na szalę wypadków własną siłę oręża.
Recytator V :
O mamo , otrzyj oczy ,
z uśmiechem do mnie mów –
ta krew , co z piersi broczy ,
ta krew to za nasz Lwów !
Ja biłem się tak samo
jak starsi – mamo chwal ,
tylko mi ciebie , mamo
tylko mi Polski żal .
Mamo , czy ty jesteś ze mną ?
Nie słyszę twoich słów ...
W oczach mi trochę ciemno ...
Obroniliśmy Lwów .
Zostaniesz biedna sama .
Baczność ! Za Lwów ! Cel ! Pal !
Tylko mi ciebie mamo ,
tylko mi Polski żal .
Z prawdziwym karabinem
u pierwszych stałem czat ,
o nie płacz nad swym synem ,
że za ojczyznę padł .
Z krwawą na kurtce plamą
odchodzę dumny w dal ...
Tylko mi ciebie mamo ,
tylko mi Polski żal .
Recytator VI :
Polsko nie jesteś ty już niewolnicą ,
łańcuch twych kajdan stał się tym łańcuchem ,
na którym z lochu , co był twą stolicą lat sto
swym własnym dźwignąłeś się duchem .
Dzisiaj wychodzisz po wieku z podziemia ,
z ludów jedyny ty lud czystych dłoni ,
co swych zaborców zdumieniem oniemia ,
iż tym zwycięża jeno , że się broni .
Pieśń „Białe róże”
Recytator VII :
Zanim w ten dzień pogodny
tłumy zatłoczą chodnik ,
nim miasto w sztandarach utonie
i kwiaty wychylą się z okien ,
nim z chrzęstem
środkiem ulicy
przejdą ułańskie konie ,
nim przejdzie konna piechota
żelaznym krokiem .
Pomyśl choć chwilę ,
choć chwilę ,
ile krwi , walk ile
kosztowało zdobycie wolności ,
stworzenie państwa i armii
na tej ziemi , co dziś nas radością
jak chlebem karmi .
Recytator VIII :
Dzisiaj wielka jest rocznica –
Jedenasty listopada ...
Tym , co zmarli za Ojczyznę ,
hołd wdzięczności Polska składa .
Przystrojony portret „Dziadka” ,
wzdłuż ram spływa czarna wstęga ...
Odszedł od nas Wódz w zaświaty –
ból do głębi serca sięga .
Żył dla Polski , walczył za nią ,
na bój krwawy wiódł legiony
stał i orał dla Ojczyzny –
my zbieramy jego plony .
Recytator IX :
Żołnierzyków mamy dzielnych ,
bacznie strzegą granic kraju –
od nas tylko dziś zależy ,
aby było nam jak w raju .
Więc o przyszłość walczmy społem ,
pod sztandarem z Orłem Biały ,
tylko pracą i nauką
przysporzymy Polsce chwały .
Pieśń „Pierwsza brygada” (kolejne trzy zwrotki)
Opracowała mgr Renata Długosz |
