www.szkolnictwo.pl

Temat: WIECZÓR ANDRZEJKOWY


CELE:
· stwarzanie okazji do poznawania zwyczajów i obrzędów staropolskich;
· kultywowanie tradycji ludowych;
· wzmacnianie więzi emocjonalnej z rodziną;
· zachęcenie dzieci do aktywnego udziału w zabawach i wróżbach andrzejkowych;
· zintegrowanie dzieci z wszystkich grup przedszkolnych;
· umożliwianie zdobycia doświadczeń w identyfikowaniu i nazywaniu własnych i cudzych uczuć.

Przewidywane umiejętności:
· aktywnie uczestniczy w organizowanych zabawach, wróżbach;
· nawiązuje kontakty z innymi dziećmi i osobami dorosłymi;
· interesuje się tradycjami i zwyczajami kultywowanymi w jego regionie;
· dostrzega i rozumie potrzeby i pragnienia własne i innych osób.
· Identyfikuje i nazywa różne stany emocjonalne własne i innych osób.

Pomoce:
stolik do wróżb, świeczniki i świece, obrazki przedstawiające różne zawody, dekoracyjna butelka, kartki z imionami, kubeczki, szpilki, trzy kostki do rzucania, mały samochodzik, liść laurowy, moneta, piórko, cukierki, balonik, kartoniki z rysunkiem niedokończonych twarzy.


PRZEBIEG SPOTKANIA

1.Powitanie przez dyrektora przedszkola dzieci i rodziców przybyłych na „Spotkanie Andrzejkowe”. Następnie zaproszenie przez nauczycielkę prowadząca spotkanie do zabawy powitalnej „Wszyscy są”. Przy akompaniamencie organ wszyscy śpiewają inscenizując ruchem:
Wszyscy są, witam Was
zaczynamy już czas.
Jestem ja, jesteś Ty
raz, dwa, trzy.

Po zakończeniu zabawy nauczycielka zapala przygotowane świece mówiąc „Wieczór Andrzejkowy niech trwa”.


2. Gawęda nauczycielki o tradycjach andrzejkowych.
Popularne andrzejki są od dawien dawna tradycyjnym wieczorem wróżb.
Wróżby to stary, jak świat sposób na poznanie niepewnej przyszłości. Zwyczaj wróżenia jest znany już od XVI w. Według wierzeń ludowych dzień 24 listopada - wigilia św. Katarzyny i 29 - wigilia św. Andrzeja, to najlepsze dni w roku do wróżenia, bo wówczas wróżby spełniają się.
Jak mówi stare, polskie przysłowie „Na świętego Andrzeja błyska pannom nadzieja”. Podczas, gdy św. Andrzej miał pomóc dziewczętom w odkryciu przyszłości, chłopcy spotykali się na podobne wróżby w wigilię św. Katarzyny. W te dni zgodnie z tradycją, za sprawą wróżb uchylamy rąbka tajemnicy poznając naszą przyszłość. Obecnie oba obrzędy są połączone i obchodzone równocześnie, jako tradycyjne andrzejki. Dawne zwyczaje uległy zmianom i w dzisiejszych czasach, zwłaszcza w mieście, wieczór andrzejkowy to nic innego, jak zabawa czy bal podczas, którego uczestnicy - panie i panowie leją wosk przez klucz, wróżą z ostrużyn jabłek itp. Andrzejkowe wróżby cieszą się niesłabnącą popularnością zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci.
Andrzejki są również wspaniałym pretekstem do spędzenia w większym gronie, niezapomnianego, pełnego czaru i uroku wieczoru. Już od najdawniejszych lat pragnieniem człowieka było poznać swoją przyszłość, dowiedzieć się, co go czeka w niedalekiej przyszłości Dzisiejszy wieczór jest taką okazją. Zachęcam do wróżenia i tańców, bo noc andrzejkowa to przede wszystkim wspaniała zabawa.

3. Zgodnie ze zwyczajem ten wieczór rozpoczniemy od wróżby, a będzie to wróżba „Wędrujące buty”. Kto pragnie dowiedzieć się czy wyruszy w daleką i ciekawą podróż, zdejmuje but z lewej nogi i ustawia w rzędzie czubkiem do drzwi.
Następnie uczestnicy przekładają kolejno swoje buty od ostatniego do pierwszego w kierunku drzwi, do tego momentu, aż któryś but znajdzie się za drzwiami. Ta osoba, której but pierwszy znajdzie się za drzwiami, wyjedzie w daleką podróż.

4. Następna wróżba to „Wróżenie z butelki”– biorąc udział w tej wróżbie możemy się dowiedzieć „kto kim będzie” – uczestnicy ustawieni w kole. Chętne dziecko kręci butelką, a następnie podnosi kartonik z rysunkiem, na który wskazała butelka. Na środku koła prezentuje własny obrazek i głośno mówi kim będzie w przyszłości.

5. Zaproszenie rodziców do zabawy „Dobierz piosenkę do obrazka”. Rodzice otrzymują kilka kartek z różnymi obrazkami. Tworzą zespoły, w których dokonują wyboru znanych sobie piosenek do kolejnych obrazków i prezentują je wszystkim uczestnikom zabawy.

6. „Wróżba ze szpilek” - Do tej wróżby zapraszani są rodzice. Potrzebne jest 7 lub 13 szpilek z kolorowymi łebkami. Następnie trzeba włożyć je do kubeczka, potrząsnąć i wysypać na stół pokryty obrusem. Wróżący odczytuje, jaka literka została utworzona przez rozsypane szpilki. Oto ich znaczenie:
A – przed tobą podróż lub przeprowadzka
E – pomyślność w pracy
H – szczęście w miłości
K – sukcesy w nauce i towarzystwie
L –uważaj na złodziejów kieszonkowych (jeśli litera jest odwrócona – ostrzega przed chorobą lub wypadkiem)
M – wyjątkowo korzystna propozycja
N – dobra passa w najbliższej przyszłości
T – pomoc oddanych przyjaciół
W – uważaj na nieżyczliwe ci osoby
V – spełnią ci się wszystkie marzenia
X – szczęście sprzyja ci we wszystkim

„Rzucanie kości” - (3 kostki)
Nauczycielka poleca zamieszać kostki w dłoni i wyrzuć na zaznaczone pole. Policzyć wszystkie wyrzucone oczka. A następnie odczytać swoje przeznaczenie:
3 - szczęście
4 - przykrości
5 - spełnienie marzeń
6 - coś zgubisz
7 - kłopoty w domu, pracy
8 - coś wisi w powietrzu
9 - poznasz nowego przyjaciela
10 - będziesz mieć rodzeństwo
11 - złapiesz katar
12 - dobre wieści
13 - smutek
14 - możesz liczyć na pomoc
15 - potrzebujesz pomocy16 – podróż 17 - zmiana planów 18 wielki sukces

„Magiczne kubeczki” to wróżba, z której dowiemy się, co nas czeka.
Pod sześcioma kubeczkami umieszczamy: samochód, liść laurowy, cukierek, balonik, piórko, monetę. Następnie losujemy kubeczek. Jeżeli trafimy na:
Ř samochód– daleka podróż podróży,
Ř liść laurowy – życie pełne przygód,
Ř cukierek – słodkie, wesołe życie,
Ř balonik – życie barwne i ciekawe,
Ř piórko – życie twórcze,
Ř moneta – wielka wygrana.

„ Losujemy imiona” – na tacach są kartki z imionami. Na jednej tacy znajdują się kartki z imionami chłopców, a na drugiej z imionami dziewcząt. By poznać imię swojej sympatii losujący odczytują imię ,które zostało napisane na wybranej przez niego kartce.

Poszczególne wróżby przeplatane są wspólną zabawą przy akompaniamencie i śpiewie zespołu „ACHA”. Tańce, pląsy, korowody prowadzone są w blasku świec, w pogodnym i radosnym nastroju, a tym samym zachęcają do czynnego udziału.
Zakończenie
Pożegnanie się zabawą „Iskierka przyjaźni”. Wszyscy zebrani są ustawieni w kręgu i trzymają się za dłonie. Rozpoczynając zabawę nauczycielka wypowiada formułę: „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech wróci znów do moich rąk, delikatnie ściska dłoń osoby stojącej po jej lewej stronie. Osoba ta podaje uścisk następnej, tak, aż okrąży wszystkich i powróci do rozpoczynającej zabawę.
Następnie nauczycielka częstuje wszystkich obecnych słodyczami życząc samych miłych i pełnych słodyczy dni.
Na zakończeni spotkania każdy uczestnik otrzymuje kartonik z niedokończoną twarzą. Zadaniem jego jest dorysowanie minki przedstawiającej uczucia, jakie towarzyszyły mu podczas spotkania, np. jeśli bawił się dobrze – rysuje uśmiechniętą minkę, jeśli wspólne zabawy nie odpowiadały mu – rysuje smutną minkę. Gotowy rysunek przypina na tablicy.
Teresa Pykosz