Źródłem rozwoju zdolności, jest wewnętrzne przekonanie dziecka do zaufania i wiary we własny sukces, co powoduje powstanie samo spełniającego się życzenia. Czy właśnie motywacja może odgrywać fundamentalne znaczenie w rozwijaniu interesujących nas umiejętności?
Do napisania tego artykułu zainspirowały mnie obserwacje, których dokonałam podczas prowadzenia zajęć kółka tanecznego z zakresu tańców regionu śląskiego. Z racji ukończenia warsztatów muzycznych z ludowych tańców śląskich wiedziałam, że w zasadniczej większości tańce wykonywane są w parach, a mój zespół stanowiły prawie same dziewczynki.
W związku z tym dobór repertuaru stanowił nie lada problem. Miałam też uzasadnione obawy co do umiejętności psychofizycznych i koordynacyjnych dzieci czteroletnich, które musiały wykazać pewne uzdolnienia w zakresie; słuchu muzycznego, poczucia rytmu, pamięci muzycznej i oczywiście koordynacji ruchowej w zespole. Kiedy jednakże sięgnęłam do literatury pedagogicznej i psychologicznej traktującej o zdolnościach muzycznych dzieci w szerszym aspekcie tego pojęcia natknęłam się na bardzo ciekawe opinie psychologów angielskich opisane w miesięczniku "The psychologist""(J.Sloboda i in.,1994),którzy na temat kształtowania się zdolności muzycznych stawiają tezę ,że źródłem rozwoju tych zdolności jest wewnętrzne przekonanie dziecka do zaufania we własny sukces, co powoduje powstanie samo spełniającego się życzenia.
Wskazują również na szczególnie ważną rolę jaką mają w tym względzie do spełnienia osoby znaczące dla dziecka czyli rodzice i nauczyciele Rola ta polega na przekonaniu i upewnieniu dziecka o jego dużych możliwościach muzycznych. Stwarza to u niego wiarę i pewność we własny sukces, a to z kolei leży u podstaw rozwoju zdolności muzycznych.
Ponadto T.Lewowicki w kształcenie uczniów zdolnych" stwierdza, że istotną rolę w kształceniu i rozwijaniu zdolności odgrywa motywacja dziecka. "To właśnie motywacja może odegrać fundamentalne znaczenie powodujące rozwój interesujących nas umiejętności". Przytoczone powyżej opinie psychologów i pedagogów już wkrótce znalazły potwierdzenie w realizacji moich zamierzeń muzyczno-tanecznych. Po opracowaniu z grupą kilku wybranych tańców śląskich i pierwszej prezentacji na forum całego przedszkola, później rodziców a także babć i dziadków nastąpił wysyp talentów czy też zdolności muzycznych, co spowodowało chęć przystąpienia do zespołu dużej ilości dzieci większości stanowiących chłopców.
Zaistniały tu pewne interakcje być może stymulujące rozwój zdolności muzycznych na skutek korzystnych oddziaływań psychologicznych (wiara we własne siły, przełamanie stereotypów że tańce i pieśni ludowe to rzecz dziwna, że tańczyć potrafią tylko dziewczynki, że jest to coś miłego, że może to sprawiać ogromną przyjemność, że to się wszystkim podoba itd.)Dziś cała grupa licząca 29 dzieci uczestnicząca w zajęciach kółka tanecznego, nie pozostawia wątpliwości co do uzdolnień muzycznych tych młodych wykonawców, a wszelka krytyka nie ma uzasadnień kompetencyjnych. Pokuszę się o stwierdzenie, że podstawą do ujawnienia a następnie rozwinięcia się zdolności muzycznych jest zatem stosowanie wszelkich metod lub form stymulujących ten rozwój.
Podstawą sukcesu i to nie tylko w zakresie rozwijania zdolności muzycznych jest umiejętność przetrwania porażki oraz nabycia umiejętności postępowania w razie niepowodzenia. Duża liczba talentów muzycznych ulega zaprzepaszczeniu właśnie z powodu lęków przed niepowodzeniem.
Dochodząc do konkluzji rozważań na nurtujące mnie pytanie czy zdolności muzyczne dzieci w wieku przedszkolnym są wrodzone czy wykształcone, wiem tylko na pewno, że jest to bardzo delikatna materia warta głębszego zainteresowania.
mgr Elżbieta Świątek
|
