Całość opieki wychowawczej nad rozwojem fizycznym, umysłowym i społeczno - moralnym dziecka przedszkolnego, praca nad ukształtowaniem u niego nawyków i przyzwyczajeń powinna być skierowana na ogólny cel jakim jest przygotowanie do szkoły.
Różny wpływ środowisk, a szczególnie środowiska rodzinnego powoduje konieczność dostatecznie wczesnego wyrównywania niedoborów rozwojowych, gdyż tylko w takim przypadku, wszystkie dzieci mogą mieć stworzony jednakowy start w szkole. Takie właśnie zadanie spoczywa na placówkach wychowania przedszkolnego.
Przedszkole jako instytucja opiekuńczo - wychowawcza pełni funkcję nie tylko opiekuńczą - jak do niedawna powszechnie sądzono - ale przede wszystkim wychowawczo - dydaktyczną. Podejmuje ono działalność profilaktyczną, stymulującą, kompensacyjną i korektywną. Podstawą działalności stymulującej jest dążenie do pobudzenia procesów rozwojowych, do optymalnej aktywności dzieci, zaś korekcja i kompensacja - zmierzają do zniwelowania istniejących braków rozwojowych, do wyrównania startu szkolnego dzieci oraz podniesienia i gotowości do nauki w kl. I.
"Przygotowaniu dzieci do nauki w szkole - czytamy w "Programie wychowania w przedszkolu" służy realizacja wszystkich dziedzin wychowania... oraz różnorodnych i przenikających się wzajemnie treści". Poprzez zorganizowaną działalność w przedszkolu dziecko uczy się nie tylko patrzeć i słuchać, ale również pytać i poszukiwać, nie tylko gromadzi wiadomości ale przede wszystkim rozwija swoje sprawności, zdobywa coraz to nowe umiejętności i kształtuje nawyki.
Tutaj też - jako w instytucji prowadzącej planową i systematyczną pracę - wychowanek stosuje zdobytą wiedzę w otaczającym go świecie, w twórczej zabawie zawiera przyjaźń z książką, uczy się posługiwać materiałami i przyborami jakie służyć mu będą od pierwszych dni pobytu w szkole. To wszystko służy ułatwieniu dziecku adaptacji w nowym środowisku klasy szkolnej oraz podołaniu zadaniom, jakie stawiać będzie wobec pierwszoklasisty program szkolny.
Duży wpływ na dojrzałość szkolną zauważyła również J. Dobrowolska, która podkreśla, że rozwój umysłowy i uspołecznianie dziecka przedszkolnego w bardzo dużym zakresie zależy od samej nauczycielki. "Ona to pierwsza wykrywa i przełamuje napotkane trudności razem z dzieckiem oraz kompensuje braki wyniesione z domu rodzinnego.
Rozpatrując rozwój intelektualny dziecka B. Wilgocka - Okoń mówi, że "dopiero przyjście do przedszkola umożliwia dziecku w sposób uporządkowany zdobywanie wyobrażeń i pojęć o otaczającym świecie".
Jak wynika z przytoczonych wypowiedzi, żaden z autorów nie tylko nie przeciwstawia się dodatniemu wpływowi placówek wychowania przedszkolnego na dojrzałość szkolną 6 - latka lecz większość badających problem dojrzałości szkolnej dużą zasługę w jej rozwoju przypisuje właśnie tym instytucjom.
Bibliografia:
J. Dobrowolska, Czy naprawdę trudne dziecko.
B. Wilgocka -Okoń, Dojrzałość szkolna dzieci a środowisko.
Jolanta Marchwiany
Szkoła Podstawowa w Wólce Pełkińskiej | 
