Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Ramowy program pracy korekcyjno- wyrównawczej z matematyki

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 37480 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 



Program zatwierdzony do użytku szkolnego
przez Radę Pedagogiczną SP Nr 2 w Sztumie


autor opracowania:
mgr Grażyna Michalik




SPIS TREŚCI



1. Wstęp
2. Cele główne i cele szczegółowe zajęć korekcyjno-wyrównawczych z edukacji matematycznej
3. Ramowy program pracy korekcyjno-wyrównawczej dla uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki
4. Uwagi dotyczące treści programowych
5. Warunki realizacji programu
6. Przewidywane osiągnięcia uczniów
7. Uwagi końcowe
8. Bibliografia



WSTĘP



Dzieci ucząc się matematyki często napotykają na trudności. Jeżeli potrafią je w miarę samodzielnie pokonać, to nie stanowią one większej przeszkody i zagrożenia, albowiem są to trudności zwyczajne i przeżywają je wszyscy uczniowie w trakcie uczenia się tego przedmiotu.
Są jednak w szkole tacy uczniowie, którzy mimo wysiłku nie potrafią sobie poradzić nawet z łatwymi zadaniami. Nie rozumieją ich matematycznego sensu, nie dostrzegają zależności pomiędzy liczbami, a przy obniżonej sprawności manualnej nawet czytelne zapisanie działania matematycznego może być dla nich zbyt trudne. W takich przypadkach mówimy o specyficznych trudnościach w uczeniu się matematyki, określanymi jako dyskalkulia rozwojowa.
Specyficzne trudności wywoływane są mikrozaburzeniami rozwojowymi w sferze poznawczej ucznia. Nieprawidłowości dotyczą tych części mózgu, które są anatomiczno- fizjologicznym podłożem dojrzewania zdolności matematycznych zgodnie z wiekiem.
Dotyczą również sfery społeczno- emocjonalnej. Bywa, że z powodu swej niskiej odporności emocjonalnej nie potrafią wytrzymać napięć, które zawsze towarzyszą rozwiązywaniu zadań. Zanika wówczas motywacja do uczenia się matematyki, a pojawia się w to miejsce niechęć do wszystkiego, co się z nią wiąże.
Utrata wiary we własne możliwości poznawcze i wykonawcze oraz obawa przed nieuchronnym niepowodzeniem zmusza tych uczniów do wycofywania się z zadań wymagających wysiłku intelektualnego.
Przeszkodą obok tych trudności jest często nadpobudliwość z deficytem uwagi.
Zdaniem prof. E. Gruszczyk- Kolczyńskiej specyficzne trudności w uczeniu się matematyki najczęściej spowodowane są koniecznością rozpoczęcia nauki w szkole, ze względu na wiek, bez dostatecznej dojrzałości do uczenia się matematyki na sposób szkolny.

Program ten adresuję do tych nauczycieli nauczania zintegrowanego, którzy wyczerpali już doraźne środki pomocy i, mimo czynionych wysiłków i starań, nie uzyskali spodziewanej poprawy w zakresie uczenia się matematyki przez swoich podopiecznych. Czują jednak potrzebę pracy z uczniem ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się po to, aby wspólnie móc osiągnąć sukces, a zaoszczędzić mu dziecięcych dramatów związanych ze szkołą.

2. CELE GŁÓWNE I CELE SZCZEGÓŁOWE ZAJĘĆ KOREKCYJNO- WYRÓWNAWCZYCH Z EDUKACJI MATEMATYCZNEJ

Działania naprawcze stosowane w przypadku trudności w uczeniu się matematyki określa się wieloma różnymi terminami.
W opracowanym programie przyjęłam za prof. E. Gruszczyk –Kolczyńską nazwę zajęcia korekcyjno- wyrównawcze, jako działania wyznaczające zakres terapii mającej na celu zarówno wyrównywanie opóźnień, jak i korygowanie zaburzeń rozwojowych.

Cele główne pracy korekcyjno-wyrównawczej w zakresie edukacji matematycznej, zawarte w opracowanym programie, są następujące:

1. Stymulacja i wspomaganie rozwoju oraz korekta zaburzonych procesów poznawczych.
2. Harmonijny rozwój w sferze intelektualnej, emocjonalnej i sprawnościowej; zdolność do zintegrowania funkcji percepcyjno- motorycznych.
3. Rekonstrukcja wiadomości i umiejętności.
4. Pozytywne nastawienie do uczenia się matematyki w warunkach szkolnych.

Cele szczegółowe pracy korekcyjno- wyrównawczej w zakresie edukacji matematycznej wynikają z założeń programowych. Wiążą się z ukształtowaniem podstawowych pojęć matematycznych wraz z opanowaniem umiejętności, jakimi są operacje na liczbach przy zastosowaniu czterech działań arytmetycznych.

Cele szczegółowe w opracowanym programie obejmują kilka zakresów:
1. Kształtowanie i utrwalanie podstawowych pojęć arytmetycznych.
2. Pogłębianie i utrwalanie znajomości czterech działań arytmetycznych wraz z opanowaniem podstaw techniki rachunkowej.
3. Kształtowanie wstępnej matematyzacji konkretnych sytuacji i umiejętność ich słownego opisu oraz przy użyciu schematów obrazowych i symboli matematycznych.
4.Rozwijanie umiejętności posługiwania się metodami matematycznymi przy ro związywaniu problemów dotyczących treści programowych oraz sytuacji życiowych.
5. Rozumienie działań na liczbach w oderwaniu od konkretnej sytuacji.
6. Wdrażanie do samodzielnej pracy z tekstem matematycznym.
7. Rozwijanie wyobraźni, myślenia, aktywności twórczej i zainteresowań matematyką.




3. RAMOWY PROGRAM PRACY KOREKCYJNO- WYRÓWNAWCZEJ DLA UCZNIÓW ZE SPECYFICZNYMI TRUDNOŚCIAMI W UCZENIU SIĘ MATEMATYKI


1. Wdrażanie do racjonalnego zachowania się w sytuacjach trudnych, wymagających wysiłku intelektualnego.
1.1 Rozbudzanie intelektualne, wyciszanie tendencji do „ byle jakości”;
1.2 Trening w skupieniu uwagi na wykonywanych czynnościach;
1.3 Kształtowanie odporności emocjonalnej. Wdrażanie do utrzymywania skierowanej na cel aktywności mimo doznawanych napięć;
1.4 Stwarzanie sytuacji gratyfikujących poznawcze zachowania. Wdrożenie do odczuwania przyjemności w odkrywaniu zależności i poznawaniu faktów i zjawisk.

2. Ćwiczenia sprawności manualnych i koordynacji wzrokowo- ruchowej.
2.1 Ćwiczenia dostosowane do zróżnicowanych potrzeb: konstrukcje, układanki, labirynty, itp.;
2.2 Kreowanie i podporządkowanie się wizji: wycinanie, lepienie, modelowanie wg własnej inwencji oraz wg wcześniej dyskutowanego planu;
2.3 Kreślenie, łączenie punktów na zakratkowanej płaszczyźnie;
2.4 Obwodzenie po śladzie i obrysowywanie szablonów cyfr i figur geometrycznych;
2.5 Zamalowywanie pól w konturach figur geometrycznych i cyfr.

3. Trening rozumowania- gry, zabawy, zadania rozwijające.
3.1 Klasyfikacja przedmiotów, roślin, zwierząt, itp. Wyznaczanie zbiorów. Operacje na zbiorach;
3.2 Doświadczenia w przekształcaniu w układzie elementów w porównywanych zbiorach oraz w zakresie masy, długości i objętości. Obserwacja skutków zmian i ponowne przywracanie pierwotnego wyglądu;
3.3 Wnioskowanie o odwracalności powyższych przekształceń;
3.4 Zabawy i gry logiczne. Konstruowanie gier z mocno zaznaczonymi czynnościami matematycznymi.

4. Utrwalanie orientacji przestrzennej i korygowanie nieprawidłowości.
4.1 Badanie schematu własnego ciała;
4.2 Wyróżnianie podstawowych kierunków przestrzennych;
4.3 Określanie wzajemnego położenia przedmiotów względem siebie i względem obserwatora;
4.4 Rysowanie pod dyktando z zachowaniem podanych kierunków.



5. Kształtowanie pojęć i umiejętności matematycznych.
5.1 Przeliczanie elementów zbiorów w celu rozróżnienia błędnego liczenia od poprawnego- świadomość prawidłowości, których trzeba przestrzegać przy liczeniu;
5.2 Poznanie konwencji logicznej szkolnych zadań tekstowych. Przekształcanie sytuacji życiowych w zadania do rozwiązania;
5.3 Rozwiązywanie zadań tekstowych; analiza, ustalenie wielkości danych i zależności pomiędzy nimi, zapis wyniku ustaleń- matematyzacja, obliczanie wyniku, udzielenie odpowiedzi na pytanie.
5.4 Monografia liczb pierwszej i drugiej dziesiątki. Rozszerzenie zakresu liczbowego. Sens układu dziesiątkowego i pozycyjnego liczb. Wspomaganie zagadnień realizowanych na zajęciach poprzez wzbogacanie doświadczeń logicznych;
5.5 Dodawanie i odejmowanie oraz mnożenie i dzielenie jako działania odwrotne. Ćwiczenia sprawności rachunkowej poprzez rozwiązywanie zadań z zastosowaniem grafów, osi liczbowej. Sporządzanie tabelek, liczenie na palcach i w pamięci;
5.6 Rozumienie i stosowanie własności w zakresie czterech działań. Wspomaganie zagadnień realizowanych zgodnie z podstawą programową poprzez dostarczanie doświadczeń logicznych, prowadzących do precyzji działania i stosowania uogólnień;
5.7 Elementy geometrii: konstruowanie figur na geoplanie, badanie ich własności, mierzenie;
5.8 Stosowanie wiadomości i umiejętności praktycznych: mierzenie czasu, obliczenia kalendarzowe, obliczenia pieniężne, pomiar długości, pojemności ciężaru, odczytywanie temperatury.

6. Usprawnianie percepcji wzrokowej na materiale matematycznym.
6.1 Wyodrębnianie figury i tła z zastosowaniem elementów geometrii;
6.2 Ćwiczenia analizy i syntezy przez składanie wg wzoru pociętych na części cyfr, liczb, figur, wzorów;
6.3 Ćwiczenia stałości kształtu postrzeganych przedmiotów, figur i symboli graficznych z uwzględnieniem ich proporcji, wielkości i położenia w przestrzeni;
6.4 Ćwiczenia usprawniające umiejętność pisania cyfr w kratkach oraz w strukturach liczb;
6.5 Ćwiczenia pamięci bezpośredniej polegającej na wiarygodnym rejestrowaniu graficznych obrazów oraz rozpoznawaniu liczb i odtwarzaniu bez korzystania z wzoru.

7. Usprawnianie percepcji słuchowej na materiale matematycznym.
7.1 Ćwiczenia pamięci słuchowej poprzez percepcję ciągów słownych liczb, operacji matematycznych, poleceń, sformułowań, reguł i praw;
7.2 Ćwiczenia analizy i syntezy słuchowej poprzez percepcję mowy ze zrozumieniem jej treści matematycznej, np.: ustalanie związku wyrazów i liczb, werbalizację własnego działania, różnicowanie struktury problemów;
7.3 Kojarzenie desygnatów językowych z rzeczywistością pozajęzykową i odwrotnie, np. : posługiwanie się pojęciami i nazwami jednostkowymi w powiązaniu z materiałem konkretno- wyobrażeniowym- wizualizacje;
7.4 Ćwiczenia doskonalące zdolność do odrywania się od konkretów i posługiwanie się reprezentacjami symbolicznymi.





4. UWAGI DOTYCZĄCE TREŚCI PROGRAMOWYCH



Program terapeutyczny w formie zajęć korekcyjno- wyrównawczych pozostaje w korelacji z programem edukacji matematycznej tak, aby pomógł uczniom ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się w opanowaniu podstawowych wiadomości i umiejętności matematycznych.
Praca psychoedukacyjna ściśle wiąże się z reedukacją zmierzającą do wyeliminowania złych nawyków działania uczniów oraz do uzupełnienia i uporządkowania wiedzy merytorycznej w sposób poprawny i logicznie powiązany.
Podbudowa psychoterapeutyczna wzmacnia właściwe dla danego wieku motywy uczenia się, przywracające prawidłowy stosunek do nauki matematyki.
Układ i dobór poszczególnych treści programu wpływa na rozwój operacyjnego rozumowania ucznia oraz zdolność do tworzenia reprezentacji na poziomie enaktywnym, ikonicznym i symbolicznym. Stopniowo zmierza w kierunku do funkcjonowania na poziomie symbolicznym i ikonicznym bez potrzeby odwoływania się do poziomu enaktywnego ( działań praktycznych),a w rezultacie do integrowania doświadczeń na poziomie reprezentacji symbolicznych.
Prezentowany ramowy program pracy korekcyjno- wyrównawczej dla uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki służy jako pomoc do opracowywania indywidualnych programów dla konkretnych uczniów tak, aby były jak najbardziej skuteczne. Każdy z uczniów różni się rodzajem i stopniem swoich problemów oraz możliwościami intelektualnymi. Z tego względu opracowany program potraktowałam jako charakterystyczny dla wielu zbliżonych problemów w uczeniu się matematyki w nauczaniu zintegrowanym. Jest kompilacją ćwiczeń nasyconych treścią wynikającą z podstawy programowej.



5. WARUNKI REALIZACJI PROGRAMU

Zajęcia korekcyjno- wyrównawcze powinny być realizowane w relacji dorosły- dziecko wg programu dostosowanego do potrzeb i możliwości tegoż dziecka. Jest to najbardziej korzystny wariant. W małolicznej grupie uczniów o zbliżonych trudnościach matematycznych, pracujących w podobnym tempie i na tym samym materiale, również można bardzo dogłębnie rozwiązać ich problemy w uczeniu się. Natomiast przy większej liczbie dzieci praca korekcyjno- wyrównawcza traci sens, bowiem trudno realizować cele i programy dostosowane do ich indywidualnych potrzeb.
Struktura jednostki zajęć zawiera trzy zasadnicze części: wstępną, główną i podsumowującą.
Część wstępna angażuje ucznia do aktywnego udziału w zajęciach. Jest to czas potrzebny na przygotowanie się do wspólnej pracy. Poprzez odpowiednio dobraną zabawę lub grę wyciszamy nadmierne pobudzenie i wprowadzamy dziecko w optymalne dla niego tempo pracy.
Część główna spełnia zadania wynikające z założonego celu zajęć. Uczeń pracuje maksymalnie skoncentrowany na zadaniu oraz przekracza granicę swych własnych możliwości.
Część podsumowująca utrwala bieżące i wcześniejsze umiejętności oraz wiadomości ucznia. Ma ona charakter nagradzający i powinna kończyć pracę w sposób, który daje satysfakcję dziecku.
Przy wszelkich typach ćwiczeń stosowanych w pracy korekcyjno- wyrównawczej obowiązuje reguła ścisłego ich dostosowania do możliwości i ograniczeń dziecka. Prowadzący zajęcia terapeuta musi stale rozwijać swoją wrażliwość diagnostyczną i adekwatnie odczytywać zachowania ucznia, a następnie korygować je.
O powodzeniu pracy z dzieckiem na zajęciach korekcyjno- wyrównawczych decyduje współpraca z domem rodzinnym. Uświadomienie rodzicom ich roli oraz naświetlenie kierunku pracy korekcyjno- wyrównawczej znacząco wpływa na zaktywizowanie wspólnych zabiegów i wysiłku. Systematyczny trening wiadomości i umiejętności matematycznych w domu prowadzi do osiągnięcia maksymalnie zadowalających efektów.
Rozwijanie i usprawnianie umiejętności oraz eliminowanie zaburzeń może być prowadzone poprzez różne formy pracy: gry i zabawy matematyczne, praca indywidualna i w parach, pogadanka w celu przywołania niezbędnych wiadomości.
Szansę na sukces daje przestrzeganie zasad: indywidualizacji, celowości, wszechstronności, życzliwości i optymizmu pedagogicznego.



6. PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA

Uczniowie ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, w tym uczeniu się matematyki, raczej nie odnoszą sukcesów w szkole. Ich szkolne doświadczenia są odmiennej natury. Tak więc od pierwszych zajęć z takimi uczniami w centrum uwagi prowadzącego zajęcia nauczyciela- terapeuty musi znajdować się troska o kształtowanie odporności emocjonalnej, jak i rozwijanie procesów intelektualnych.
Punktem wyjścia pracy korekcyjno-wyrównawczej jest diagnoza wstępna w formie sprawdzianu wyjściowej wiedzy i umiejętności matematycznych.

Jego struktura obejmuje kluczowe kompetencje: biegłość liczenia, rozwiązywanie zadań tekstowych, podstawową wiedzę matematyczną, podstawową wiedzę i umiejętności z geometrii.
Analiza wyników pozwala ustalić zakres i poziom umiejętności oraz wiadomości matematycznych zespołu terapeutycznego oraz każdego ucznia z osobna..
Diagnoza wstępna jest weryfikowana po pierwszym semestrze nauki, kiedy to dokonuje się pomiaru stopnia osiągnięć uczniów, a zarazem stopnia dalszych potrzeb.
Diagnoza śródroczna daje podstawy do przeprowadzenia wstępnej ewaluacji programu.
Na koniec roku szkolnego przeprowadza się diagnozę końcoworoczną dającą pełny obraz uzyskanych efektów pracy. Diagnoza końcowa wpływa decydująco na ewaluację opracowanego programu.
Odpowiednio zaplanowana praca korekcyjno- wyrównawcza z edukacji matematycznej wpływa korzystnie na przebieg rozwoju dziecka:
- wspomaga to, co się wolno rozwija;
- wycisza lęki i uprzedzenia;
- kształtuje zdolność do racjonalnego zachowania się;
- zwiększa odporność emocjonalną;
- pozwala zrekonstruować system wiadomości i umiejętności matematycznych.
Ponadto zajęcia te wpływają na wyrobienie należytej sprawności manualnej, precyzji spostrzegania oraz rozwijają koordynację wzrokowo- ruchową.
Warto więc wyposażyć uczniów w doświadczenia ułatwiające rozumienie przedmiotu w kl. IV-VI oraz w dalszej edukacji. Konieczne jest zatem podejmowanie przez nauczycieli działań mających na celu wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów.



7.UWAGI KOŃCOWE

Z moich obserwacji wynika, że dzieci chcą się uczyć matematyki. Starają się na miarę swoich możliwości zrozumieć sens zależności matematycznych omawianych na zajęciach. Nie zawsze mogą jednak samodzielnie stawianym im wymaganiom.
Praca korekcyjno- wyrównawcza jest doskonałą drogą, która prowadzi do osiągnięcia celu, jakim jest trwałość zdobytej wiedzy, poprawne rozumienie i wyrażanie operacji matematycznych, swoboda logicznego myślenia oraz poczucie radości i samozadowolenia. W widoczny sposób wpływa na stosowanie wiedzy matematycznej w życiu codziennym.
Stąd nieustanna troska o aktualny i przyszły los uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki, nie tylko w realizacji obowiązku szkolnego, ale także w samorealizacji człowieka dorosłego.



8. BIBLIOGRAFIA


Gruszczyk- Kolczyńska E. Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki Warszawa 1997
Gruszczyk- Kolczyńska E., Zielińska E. Dziecięca matematyka Warszawa 1997
Hanisz J., Program wczesnoszkolnej zintegrowanej edukacji XXI wieku klasy1-3.
Program zatwierdzony przez MEN nr DKW-4014-267/99
Jastrząb J. (red.) Edukacja terapeutyczna Toruń 2002
Jastrząb J. Gry i zabawy w terapii pedagogicznej Warszawa 1990
Rozporządzenie MENiS z dnia 26 lutego 2002r w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego i kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół ( Dz.U. Nr 51, poz.458).

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie