Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Gdy dziecko leworęczne uczy się pisać

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2102 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 Nasze pismo jest przystosowane dla osób praworęcznych, bowiem niezależnie od tego, którą ręką się posługujemy, musimy pisać od strony lewej do prawej. „Zarówno struktura jak i dynamika naszego pisma zmusza piszącego go ustalonego kierunku ruchu oraz określonego ustawienia pióra w stosunku do kartki papieru. Stalówka niezależnie od tego, czy posługuje się nią osobnik prawo-czy leworęczny musi być ułożona w sposób jednakowy, jeżeli chcemy uniknąć nierównego nacisku, zadzierania papieru, kleksów itp.” (Spionek 1964, s.53).
Jeśli prześledzimy trudności w pisaniu dzieci leworęcznych, nie trudno dostrzec, że część tych trudności jest spowodowana samym faktem pisania lewą ręką. Dzieci leworęczne mają w klasie pierwszej więcej trudności w opanowaniu umiejętności pisania niż dzieci praworęczne, nawet jeśli z leworęcznością nie występują żadne inne zaburzenia. Dzieje się tak, ponieważ naturalnym kierunkiem pisania dla tych dzieci jest pisanie od strony prawej ku lewej. Zgodnie z tą tendencją wiele z nich w okresie przygotowawczym rysuję wzorki, zaczynając od prawej krawędzi kartki papieru, a linie poziome kreśli w kierunku od prawej do lewej strony. Z chwilą podjęcia pierwszych prób pisania ta preferencja kierunku ruchu natychmiast daje o sobie znać. Dzieci leworęczne zaczynają pisać wyrazy (szczególnie gdy posługują się literami drukowanymi) od prawej do lewej, czyli tzw. pismem zwierciadlanym. W zeszycie piszą od prawego brzegu, zdarza się jednak że całe słupki działań matematycznych zapisują w odwrotnym kierunku, wzbudzając zaskoczenie i niepokój rodziców oraz szkoły. Z tego powodu właśnie wielu rodziców zgłasza się ze swoim dzieckiem do poradni psychologicznej, oczekując pomocy. W wieku około piątego roku życia objawy te są wyrazem normalnej w tym wieku niedojrzałości w zakresie orientacji w przestrzeni i konsekwencją nie wytworzenia się właściwych nawyków ruchowych związanych z pismem. Zwykle ustępują one w klasie pierwszej. Jeżeli jednak symptomy te utrzymują się dłużej, pismo lustrzane jest już przejawem zaburzeń. W takich przypadkach silna tendencja do pisania i czytania od prawej ku lewej stronie, a także odwracanie liter i cyfr w przestrzeni, powodują prawdziwe trudności w poprawnym pisaniu i czytaniu oraz błędne wyniki w matematyce.
Trudnym zadaniem dla dziecka leworęcznego w pierwszym okresie nauki jest ułożenie ręki i zeszytu podczas pisania. Dziecko takie musi przestawić się na pisanie od lewej strony do prawej. Powoduje to szereg problemów technicznych. Po pierwsze lewa ręka, pisząc od strony lewej ku prawej, nie ciągnie pióra po papierze, lecz popycha je ku przodowi. Po drugie, to ustawienie ręki i zeszytu podczas pisania musi być odpowiednie. Jeżeli dziecko ułożyłoby swój zeszyt i rękę w sposób odpowiadający pod względem fizjologicznym ustawieniu prawej ręki stanowiłoby to lustrzane odbicie normalnego układu prawej ręki podczas pisania przez praworęczne dziecko. Okazuje się jednak, że przyjęcie tej „normalnej” wydawałoby się postawy podczas pisania nie jest korzystne. Dziecko leworęczne zasłania sobie wówczas, zapisany tekst ręką, którą pisze. W tej sytuacji dzieci, które nie uzyskały żadnych wskazówek, jak pisać lewą ręką, poszukują same najbardziej dogodnej pozycji podczas pisania. Zdaniem wielu autorów, jedną z najbardziej niekorzystnych pozycji ręki jest silne wygięcie w stawie nadgarstkowym, które powoduje ograniczenie zakresu ruchów i szybsze męczenie się ręki oraz kurczowe zaciskanie się palców na piórze, a przez to napinanie mięśni dłoni i przedramienia. To jeszcze bardziej ogranicza swobodę ruchów ręki i powoduje szybkie męczenie. Czasem pisanie w taki sposób sprawia wręcz ból, spowodowany nadmiernym napięciem mięśniowym.
Te wymienione techniczne trudności w pisaniu, szczególnie w pierwszym okresie nauki, wpływają na to, że litery nie są kształtne (ani okrągłe, ani równe), bywają źle połączone ze sobą, pismo jest nieczytelne i nieestetyczne.
Dzieci leworęczne piszą wolno, nie nadążają za pozostałymi dziećmi w klasie .Większość z nich potrafi uporać się z tymi trudnościami do końca klasy pierwszej.
Leworęczność, o czym warto pamiętać, budzi zainteresowanie otoczenia z tej racji, że występuje stosunkowo rzadko. Dzieci niekiedy są wyśmiewane przez kolegów. Gdy dzieci leworęczne spotykają się z akceptacją i nikt nie chce ich na siłę uszczęśliwiać przestawiając na rękę prawą, i tak mają w szkole niemało trudności do pokonania. Muszą kształtować prawidłową postawę ciała podczas pisania. Jest to proces, który rozpoczyna się gdy dziecko chwyta ołówek i zaczyna kreślić pierwsze linie. Pod wpływem naśladowania otoczenia, instrukcji i pokazu ze strony dorosłych oraz własnych doświadczeń i poszukiwań najwygodniejszej pozycji, wytwarzają się nawyki ruchowe, związane z wykonywaniem zadań grafomotorycznych. Zatem do szkoły przychodzą dzieci z określoną postawa ciała i nawykami ruchowymi do pewnego stopnia już utrwalonymi. Jednak nie zawsze jest to postawa prawidłowa i właściwie dostosowana do czynności pisania. Dlatego rolą rodzica, a następnie nauczyciela przedszkola i szkoły powinna być pomoc w utrwaleniu postawy dostosowanej do możliwości dziecka. Nieprawidłowa postawa ciała podczas pisania i rysowania często doprowadza do wad postawy i skrzywienia kręgosłupa. Dzieci przedszkolne poświęcają wiele czasu na tego typu zajęcia, lecz mają słaby system kostno- szkieletowy i mięśniowy, podatny na działanie szkodliwych czynników. Dlatego też nauczenie prawidłowych postaw i ruchów podczas pisania, a wcześniej rysowania, powinno stać się sprawą pierwszego rzędu. Kształcenie prawidłowej postawy i ruchów jest ważne nie tylko ze względów zdrowotnych, lecz i z uwagi na jakość pisma. Prawidłowa postawa ciała warunkuje nie tylko poziom graficzny pisma, lecz także jego szybkość i wydatkowanie energii podczas pisania. Przyczyny nieprawidłowej postawy ciała przy pisaniu i rysowaniu mogą być różne, np. złe wzorce lub ich brak. W takiej sytuacji są dzieci piszące lewą ręką, a funkcjonujące w otoczeniu osób praworęcznych, których bezpośrednio nie mogą naśladować. Inną przyczyną nieprawidłowej postawy mogą być wady wzroku: krótkowzroczność lub astygmatyzm powodujące, że dziecko nisko schyla głowę lub ją przekrzywia. Innym powodem może być duży wysiłek, jaki dzieci wkładają w pisanie. Powoduje to, że dzieci piszą w postawie nadmiernie spiętej: są przygarbione, mają wykrzywiony kręgosłup, opierają się klatką piersiową o ławkę, pisząc niemal leżą na ławce. Nie korygowanie tych błędów sprzyja ich utrwaleniu.

JAK POMAGAĆ DZIECIOM LEWORĘCZNYM?

*Najlepiej gdy światło pada na zeszyt dziecka z przodu lub od strony prawej. Takie dziecko należy posadzić w klasie najlepiej w środkowym rzędzie, gdzie światło jest najbardziej rozproszone i nie daje zbyt widocznego cienia.
*Powinno mieć sąsiada w ławce po swojej prawej stronie /by nie było konfliktu łokci kolegów/.
*Dziecko siedząc przy stole powinno mieć obie stopy oparte o podłogę, a przedramiona o stół, plecy zaś wyprostowane tak, aby linia kręgosłupa była pionowa.
*Tułów nie powinien opierać się o ławkę, lecz znajdować się w pewnej odległości od niej, zapewniając swobodę ruchów.
*Zeszyt w czasie pisania powinien znajdować się w pewnej odległości od ciała osoby piszącej: nieco na lewo w stosunku do osi ciała, a lewy górny róg do góry/ zeszyt ułożony jest na ławce ukośnie – stopień nachylenia zeszytu wyeksperymentować przez samo dziecko, nawet w pionie/.
*Chwyt powinien być poprawny, tak jak dziecko praworęczne, to i leworęczne trzyma długopis w trzech palcach: pomiędzy kciukiem i lekko zgiętym palcem wskazującym, opierając go na palcu środkowym. Koniec długopisu skierowany do ramienia. Palce układać pod liniaturą – „Lepszy krzywy zeszyt niż krzywy kręgosłup”
*Ręka trzymająca długopis powinna znajdować się w odległości około 2 cm od powierzchni papieru.


Opracowała:

mgr Elżbieta Narbutowicz






LITERATURA:

Marta Bogdanowicz „Leworęczność u dzieci”
Halina Spionek „Zaburzenia rozwoju uczniów a niepowodzenia szkolne”

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie