WEIHNACHTEN IN DEUTSCHLAND UND IN POLEN
SCENARIUSZ PRZEDSTAWIENIA BOŻONARODZENIOWEGO
AUTOR: ANNA HABOWSKA
PRZYGOTOWAĆ DEKORACJE NA WZÓR POKOJU; STÓŁ, KRZESŁA ITP.
PROWADZĄCY:
Bardzo serdecznie i gorąco, w świątecznej atmosferze radosnego oczekiwania na Narodzenie Bożego Dzieciątka pragnę powitać wszystkich zebranych i zaprosić na udział w koncercie kolęd niemieckojęzycznych i krótkim przedstawieniu tradycji związanych z Bożym Narodzeniem w naszych domach i u naszych zachodnich sąsiadów.
Niechaj kolęda „Leise rieselt der Schnee” wprowadzi nas w nastrój pokoju i wzajemnego poszanowania.
„LEISE RIESELT DER SCHNEE”
Leise rieselt der Schnee,
Still und starr liegt der See,
weihnachtlich glänzet der Wald,
freue dich, `s Christkind kommt bald!
`s Kindlein, göttlich und arm,
macht die Herzen so warm,
strahle, du Stern überm Wald,
freue dich, `s Christkind kommt bald!
Bald ist heilige Nacht,
Chor der Engel erwacht;
horch nur wie lieblich es schallt,
freue dich, `s Christkind kommt bald!
M: MAMA T: TATA N: NATALIA J: JEANETT
N: Mamo!
M: Tak?!
N: Wiesz, nie mogę się już doczekać, kiedy zobaczę Jeanett. Która godzina? Dlaczego jej jeszcze nie ma? Może nie przyjedzie?
M: Posłuchaj jest jeszcze całkiem wcześnie. Tata nawet nie zdążył dojechać do dworca,… a Jeanett przyjedzie na pewno. Wczoraj dzwonili jej rodzice i podali godzinę przyjazdu pociągu, aby tata mógł ją odebrać. Więc nie zadręczaj mnie ciągłymi pytaniami, na które i tak nie zdążę nigdy odpowiedzieć, bo ledwo skończysz jedno, już zadajesz następne.
N: Trochę jednak dziwne, że Jeanett nie będzie u siebie w Święta. Przecież Niemcy chyba mają Boże Narodzenie?
M: Jeanett postanowiła nas odwiedzić, bo u niej co roku jest tak samo: Wigilia w hotelu, z obcymi ludźmi.
N: Ale przecież ciocia i wujek mogliby spędzić Święta tylko z nią. Hotel bez nich nie zniknie.
M: No cóż; taką mają pracę. Niektórzy spędzają Święta u nich w górach, bo są samotni lub maja dość miasta, a wiesz, że wujkowie lubią wszystkiego dopilnować osobiście i lubią, gdy goście czują się u nich, jak u siebie. Dzięki temu możesz poznać swoją kuzynkę.
N: Tylko czy my się w ogóle dogadamy?
M: Z tym nie będzie problemu. Jeanett mówi po polsku, moja siostra już o to zadbała.
N: Już powinni tu być, a jeśli tata przyjedzie sam?
(DZWONEK DO DRZWI)
M: Pewno już są. (OTWIERA)
T: No jesteśmy, ale mróz, a jakie korki.
J: Hallo! Grüβ Gott!
N: Cześć, jestem Natalia. Jak Ci się u nas podoba, jak długo jechałaś, opowiesz o Niemczech, jak długo zostaniesz, pojedziemy razem...
M: (PRZERYWA) Natalko pozwól odpocząć naszemu gościowi, przecież widzisz, że Jeanett jest zmęczona!
J: Nie, nie. Podróż była dobra, trochę spałam. Alles in Ordnung.
N: Widzisz mamo. (BIEGNIE PO KALENDARZ ADWENTOWY I WRACA).
Jeanett poczęstuj się proszę czekoladkami, trochę mi jeszcze zostało.
J: Ale ………. to jest ……. przecież Adventskalender!
N: Taak kalendarz adwentowy, i co; od Mikołaja dostałam kilka, czekoladki są pyszne, proszę.
J: Ale tak nie można?
N: Co nie można! Nie bój się nie przytyjesz.
J: Nie chodzi o Pralinen, ale o Adventskalender.
N: Nie rozumiem. Nix verstanden.
J: Jednego dnia wolno otworzyć tylko jedno okienko kalendarza i zjeść tylko jedną Praline. I tak cały Adwent.
N: Skąd wiesz, że tak ma być.
J: Bo to nasza, no ta Tradition?
N: Wasza tradycja, ale u nas te kalendarze są w sklepach przez cały grudzień do Świąt i po Świętach jeszcze też. Każdy może kupić kiedy chce i zjeść ile chce.
J: To nicht gut. U nas tak nie ma. Każde dziecko otwiera tylko jedno okienko na dzień i tak do Wigilii.
(WCHODZI MAMA ZE STROKIEM I KŁADZIE GO NA STOLE).
N: O! Mama, ale piękny stroik, Jeanett podoba Ci się?
J: Oh, ja. Ale dlaczego tylko jedna świeca.
N: Nooo, żeby było ładniej. Po co więcej?
J: Bo Adventskranz ten…wieniec musi mieć cztery.
N: Cztery świece? Dlaczego właśnie cztery?
J: Bo w jedna niedziela der Adventszeit świecimy jedna świeca; druga niedziela – dwie świece, trzecia – trzy i ostatnia przed Weihnachten to …… Boże…… .
N: Narodzenie
J: Świecimy wszystkie cztery.
N: Kalendarz adwentowy – od Was, wieniec adwentowy – Wasz, Mikołaj pewnie też mieszka w Niemczech, co?
J: Nie, nie Nikolaus jest jeden dla wszystkich.
N: Całe szczęście. Czy Wy piszecie listy do Mikołaja?
J: Piszemy.
N: Ja też napisałem w tym roku, żeby rodzice wiedzieli o czym najbardziej marzę, a list do Mikołaja wystawiłam za okno.
J: I nie uciekł?
N: Kto? Mikołaj?
J: Nie, list.
N: Coś ty: Mama zdążyła go zabrać i pod poduszką znalazłam swoje wymarzone łyżwy.
J: Gdzie?
N: Pod poduszką. Mikołaj zawsze tam chowa prezenty. No wiesz: idziesz spać albo budzisz się rano, a pod poduszką prezent. A Wasz Mikołaj, gdzie je chowa?
J: My wystawiamy wieczorem przed drzwi wielkie czerwone… .
N: Nosy!?!
J: Skarpety, a rano są w nich Geschenke.
N: Dobrze, że Mikołaj nie przynosi zwierząt, bo biedne pewno by zamarzły. Chodź pójdziemy na strych i przyniesiemy ozdoby na choinkę. Trzeba je wytrzeć z kurzu i dorobić nowe.
(ODCHODZĄ)
„NIKOLAUSLIED”
Laβt uns froh und munter sein
Und uns recht von Herzen freu’n!
Lustig, lustig, trallalala,
bald ist Niklausabend da,
bald ist Niklausabend da.
Bald ist unsre Schule aus,
dann ziehn wir vergnügt nach Haus’.
Lustig, lustig, trallalala,
bald ist Niklausabend da,
bald ist Niklausabend da.
Dann stell ich den Teller auf.
Niklaus legt gewiβ was drauf.
Lustig, lustig, trallalala,
bald ist Niklausabend da,
bald ist Niklausabend da.
Steht der Teller auf dem Tisch,
sing’ ich nochmals froh und frisch:
Lustig, lustig, trallalala,
bald ist Niklausabend da,
bald ist Niklausabend da.
Wenn ich schlaf, dann träume ich:
Jetzt bringt Niklaus was für mich.
Lustig, lustig, trallalala,
bald ist Niklausabend da,
bald ist Niklausabend da.
Wenn ich aufgestanden bin,
lauf ich schnell zum Teller hin.
Lustig, lustig, trallalala,
bald ist Niklausabend da,
bald ist Niklausabend da.
Niklaus ist ein guter Mann,
dem man nicht g`nug danken kann.
Lustig, lustig, trallalala,
bald ist Niklausabend da,
bald ist Niklausabend da.
(ROZKŁADAJĄ OZDOBY NA STOLE I PRACUJĄ PRZY NICH).
J: Bardzo lubię ubierać Christbaum, drzewko. Nie do wiary, że jest altgermanisch. Dla pogan znaczyło „drzewko życia”. Pierwsze drzewko to XV wiek. Freiburg. Ubrane w Äpfel, Nüsse und Obst.
N: To jabłka i orzechy na choince były już w XV w.
J: Potem szły zabawki, lameta i ozdoby.
M: O czym rozmawiacie?
N: O choince. Rozumiem, że kalendarz i wieniec adwentowy pochodzą z Niemiec, ale że choinka też tam powstała, nie mogę uwierzyć.
M: Rzeczywiście. Dopiero w XIX w. Polacy zachwycili się „niemiecką” choinką, na gałązkach której płonęły świeczki i połyskiwały szklane bombki. Choinkę rozpowszechnili w Niemczech Ewangeliści, a my pożyczając od nich wzór utworzyliśmy własną symbolikę. Jako odbicie rajskiego drzewa wiadomości dobra i zła, ubieramy ją w Wigilię, kiedy wspominamy Adama i Ewę. Na choince nie może dlatego zabraknąć jabłek, biblijnego owocu zakazanego. Łańcuchy to pamiątka węża kusiciela, a na szczycie drzewka Gwiazda Betlejemska. Płonące lampki przypominają zaś o niegasnącej Bożej Miłości do ludzi.
(WCHODZI TATA Z CHOINKĄ).
T: No, możecie teraz ubierać choinkę.
(DZIECI UBIERAJĄ CHOINKĘ).
„O TANNENBAUM”
O Tannenbaum, o Tannenbaum,
wie grün sind deine Blätter!
Du grünst nicht nur zur Sommerzeit,
nein, auch im Winter, wenn es schneit.
O Tannenbaum, o Tannenbaum,
wie grün sind deine Blätter!
O Tannenbaum, o Tannenbaum,
du kannst mir sehr gefallen!
Wie oft hat nicht zur Weihnachtszeit
Ein Baum von dir mich hoch erfreut!
O Tannenbaum, o Tannenbaum,
du kannst mir sehr gefallen!
O Tannenbaum, o Tannenbaum,
dein Kleid will mich was lehren:
die Hoffnung und Beständigkeit
gibt Trost und Kraft zu jeder Zeit.
O Tannenbaum, o Tannenbaum,
dein Kleid will mich was lehren:
M: Teraz tylko nakryć do stołu i czekać na pierwszą gwiazdkę.
J: Der Heilige Abend ist da.
N: Der Heilige Abend – to jak Święty wieczór – pięknie nazywacie Wigilię.
T: Bo ten wieczór jest istotnie święty, a pierwsza gwiazda wyznacza granicę między codziennością a świętem. U mnie w domu wierzono, że po zabłyśnięciu pierwszej gwiazdy przychodzą dusze naszych przodków i do tego momentu ustawały wszystkie prace.
(WCHODZI MAMA Z OBRUSEM I SIANKIEM).
M: Proszę biały obrus i sianko, które przypomina o ubóstwie Świętej Rodziny.
(DZIECI WNOSZĄ TALERZE I NAKRYWAJĄ DO STOŁU).
„KLING GLÖCKCHEN”
Kling Glöckchen: Klinge linge ling! Kling Glöckchen, kling!
Lasst mich ein, ihr Kinder, ist so kalt der Winter
Öffnet mir die Türen, lasst mich nicht erfrieren.
Kling Glöckchen: Klinge linge ling! Kling Glöckchen, kling!
Kling Glöckchen: Klinge linge ling! Kling Glöckchen, kling!
Mädchen hört und Bübchen, macht mir auf das Stübchen,
bring` euch viele Gaben, sollt euch dran erlaben.
Kling Glöckchen: Klinge linge ling! Kling Glöckchen, kling!
Kling Glöckchen: Klinge linge ling! Kling Glöckchen, kling!
Hell erglühn die Kerzen, öffnet mir die Herzen!
Will drin wohnen fröhlich, fromes Kind wie selig.
Kling Glöckchen: Klinge linge ling! Kling Glöckchen, kling!
J: Czy będzie jeszcze gość?
N: U nas? Nie. Tylko my?
J: To po co jeszcze jeden talerz?
N: Zawsze zostawiamy jedno nakrycie dla przybysza.
M: To nie tylko dla zagubionego wędrowca, ale na wspomnienie tragicznej przeszłości naszego narodu i tego, że ciągle brakowało kogoś bliskiego, kto czasem mógł niespodziewanie wrócić.
N: Ale pachnie. Sprawdzę, czy gwiazda już świeci?
J: A czy ciocia upiekła Stollen?
M: Oczywiście, nie może przecież zabraknąć strucli z makiem. Jest też tradycyjnego piernik i pierniczki na choinkę, których nie będziemy wieszać, ale zajadać ze smakiem. Najważniejsze są jednak … .
J: Oblatten.
N: Czy to są opłatki?
M: Tak. Łamanie się opłatkiem to najważniejsza chwila Wigilijnej Wieczerzy, symboliczne pojednanie wszystkich ludzi i chwila życzeń.
N: A ja życzę sobie piłkę, która nie rozbija szyb; spodni, w których nie można zrobić dziury, stale zamkniętej szkoły i sąsiadów wesołych.
„ICH WÜNSCHE MIR”
Ich wünsche mir zum Heiligen Christ:
Einen Kopf, der keine Vokabeln vergisst,
einen Fuβball, der keine Scheiben zerschmeiβt,
und die Hose, die nicht zerreiβt.
Ich wünsche mir zum Heiligen Christ:
Eine Oma, die nie ihre Brille vermisst,
einen Nachbarn, der unser Spielen nicht stört,
und den Wecker, den niemand hört.
Ich wünsche mir zum Heiligen Christ:
Eine Schule, die immer geschlossen ist,
eine Mutter, die keine Fragen stellt,
und den Freund, der die Klappe hält.
Doch, weil ich das alles nicht haben kann,
überlass ich die Sache dem Weihnachtsmann.
J: Na stole brakuje jeszcze Weihnachtskrippe.
N: Weihnachtskrippe. Tato! Pomocy!
T: To żłóbek z Dzieciątkiem zrodzonym wśród nocnej ciszy.
J: I nasza „Stille Nacht”
N: O nie! Kolędy „Cicha Noc” Wam nie oddam!
J: Historii nie zmienisz. W małym miasteczku w Österreich.
N: To i tak w Austrii, a nie w Niemczech .
J: Ale język ten sam. Tam ksiądz słowa napisał, organista zagrał i tak śpiewa cały świat.
„STILLE NACHT” (WSZYSCY NA KONIEC)
Stille Nacht, Heilige Nacht!
Alles schläft, einsam wacht
Nur das traute hochheilige Paar,
Holder Knabe im lockigen Haar.
Schlaf in himmlischer Ruh!
Schlaf in himmlischer Ruh!
Stille Nacht, Heilige Nacht!
Hirten erst kundgemacht
Durch der Engel Halleluja,
tönt es laut von fern und nah:
Christ der Retter ist da!
Christ der Retter ist da!
Stille Nacht, Heilige Nacht!
Gottes Sohn, oh wie lacht
Lieb` aus deinem göttlichen Mund,
da uns schlägt die rettende Stund`,
Christ in deiner Geburt!
Christ in deiner Geburt!
J: Kiedy Cisza i Świętość ogarną świat,
N: A nad ranem zgasną światła w oknach,
M: Jakby domy zamykały oczy i zapadły w sen okryte śniegową pościelą.
T: Przychodzi Zbawiciel i bierze wszystkich w Swoją opiekę.
PROWADZĄCY:
Na zakończenie pragnę złożyć wszystkim życzenia Spokoju i Radości na nadchodzącą i długo oczekiwaną Noc Cudu, Noc Narodzenia Miłości, abyśmy ucząc się tolerancji i poszanowania innych, zachowali naszą polską bożonarodzeniową tradycję zrodzoną z wiary ojców i przepełnioną miłością.
|
