Refleksje nad oceną opisową - referat wygłoszony na zebraniu rodzicielskim w dniu 24 lutego 2003r. w kl. II c SP nr2 w Hajnówce.
Reforma nadaje szkolnictwu nowy kształt już czwarty rok z rzędu. Wraz ze zmianami ustroju szkolnego zmienił się też sposób i model nauczania ( kształcenie zintegrowane- bez podziału na przedmioty w kl. I-III, tzw. ścieżki edukacyjne w kl.IV-VI szkół podstawowych oraz I-III gimnazjalnych).Zmieniły się też programy nauczania, podręczniki szkolne, wymagania programowe, a co za tym idzie – sposób oceniania ucznia. Przed reformą istniała ocena w skali cyfrowej (tzw. stopień), która nie zawsze odzwierciedlała wiedzę i umiejętności ucznia. Obecny model oceniania nie został opracowany odgórnie i dany nauczycielom do realizacji, a kształtuje się razem z reformą i to na zasadzie pewnej dowolności. Chodzi tutaj oczywiście o sam sposób oceniania, ponieważ to, za co uczeń ma być oceniany , jest dokładnie opisane i podzielone według poziomów i standardów wymagań jednolitych dla całego systemu.
W czym więc tkwi problem? Otóż właśnie w zbyt dużej dowolności form oceniania, które jest zależne od tego, co nauczyciele wypracują i ustalą jako swój WSO. W zależności od tego może to być ocenianie graficzne ( wszelkiego rodzaju znaczki- zwłaszcza na etapie kształcenia zintegrowanego), może być skala literowa ( tak jak obecnie w naszej szkole), może to być skala cyfrowa (po I półroczu klasy III). Wszystkie te formy oceniania kończą się półroczną lub roczną oceną osiągnięć ucznia w formie opisowej. Jest ona tak skonstruowana, że najpierw podkreśla dobre strony pracy ucznia, a dopiero później (w formie bardzo delikatnej) wspomina o tym, nad czym jeszcze należy popracować.
Rodzic w pierwszej kolejności czyta, że uczeń: wie, rozumie, liczy, czyta, wypowiada się itp., dopiero później następuje druga część tekstu, ujmująca pewne braki w wiadomościach i umiejętnościach dziecka i to w sposób bardzo ogólnikowy. Mogą z tego sposobu oceniania wynikać późniejsze rozczarowania. Często jest tak, że dzieci przychodząc do klasy IV nie potrafią się odnaleźć, bo spotykają się z innym podejściem nauczycieli, większymi wymaganiami (co jest oczywiste) i z innym sposobem oceniania.
Dlatego w naszej szkole stosujemy połączenie oceny graficznej, cyfrowej i opisowej. Jest to proste przełożenie, ponieważ w dotychczasowym ujęciu literowym A, B, C, D ich odpowiednikami w skali cyfrowej są: 5, 4, 3, 2. Ocenę celującą dzieci znają, ale uczą się, że jest to ocena za wiedzę i umiejętności wykraczające wymagania programowe. Oceny: C, D sugerują dzieciom i ich rodzicom, że wystąpiły większe lub mniejsze niedociągnięcia i muszą nad danym zagadnieniem popracować.
Wśród dzieci istnieje naturalna potrzeba rywalizacji i już w klasie II porównują swoje osiągnięcia i umiejętności z osiągnięciami innych. Rywalizacja ,,bycie najlepszym”, cokolwiek to według nich oznacza, to otrzymywanie najlepszych znaczków graficznych.
OPRACOWAŁA I WYGŁOSIŁA BOŻENA- JANINA TERESIAK SP nr2 w HAJNÓWCE. |
