Szkoła to instytucja wkraczająca w życie dzieci i młodzieży. Zainteresowanie szkołą - zorganizowanym środowiskiem jest powszechne. Niezależnie, jaki kształt przyjmie ustrój szkoły, jak postępować będzie proces unowocześnienia dydaktyki i podnoszenia kwalifikacji wychowawców, jakim zmianom ulegną podręczniki, zasady klasyfikowania uczniów itp., sukcesy szkoły zależeć będą od stosunku do niej uczniów, nauczycieli i rodziców. Jej praca nigdy nie będzie doskonała. Szkoła to miejsce sukcesów i porażek, radości i smutku. Instytucja ta powinna sprawiać dzieciom radość, a zdobyte tam doświadczenia i wiedza powinny procentować w dalszym życiu.
W życiu każdej szkoły jest wiele spraw, które można zmienić od zaraz, odwołując się wyłącznie do wyobraźni i wrażliwości nauczycieli, ich poczucia odpowiedzialności za powierzone opiece dzieci i młodzież, do podstawowych zasad nauczania i wychowania.
Powinno zapewnić się każdemu uczniowi z osobna pewien stopień realizacji programu. Motywować do pracy i nauki. Każdy z przedstawionych przeze mnie warunków wydaje się być ważny i skuteczny.
Atmosfera panująca w szkole zapewnia dzieciom poczucie bezpieczeństwa, zaufania do dyrektora, nauczycieli i wychowawców. Niedopuszczenie do sytuacji lękowych, akceptacja w klasie wśród rówieśników również pomaga i motywuje do działania. Zadania szkoły ujmuje się niekiedy wyłącznie w kategoriach zdobywania wiedzy i umiejętności, przygotowania do przyszłej pracy. Zapomina się o tym, że lata spędzone w szkole zbiegają się z silnie odczuwaną potrzebą potwierdzenia własnej wartości i akceptacji.
Do szkoły należy troska o stworzenie klimatu sprzyjającego rozwojowi osobowości i indywidualności ucznia, wspomaganie go w chwilach dla niego trudnych, roztaczanie przed nim perspektywy i szansy, wyzwalanie ambicji, mobilizowanie do przezwyciężenia napotkanych trudności. Gdy mówimy o unowocześnieniu szkoły nie można pominąć warsztatu pracy nauczyciela. Pomysłowość, inicjatywa i wysiłek podejmowany w celu urządzenia i wyposażenia pracowni, gabinetów i warsztatów szkolnych świadczą dobrze o pracy nauczyciela, która staje się wówczas oryginalna i twórcza.
Aby uczeń aktywnie uczestniczył w procesie wychowania, musi mieć do nauczyciela zaufanie, musi czuć się w szkole bezpiecznie, mieć wykształcone poczucie współuczestnictwa i współodpowiedzialności za życie szkoły i panującą w niej atmosferę.
Nauczyciel powinien znaleźć się w szkole z potrzeby serca, a nie z przypadku. Przeciążenie nauczycieli i ogromny obszar powinności sprzyjają realizacji tylko takich zadań, które mają już pewną tradycję w szkole lub są związane z jakąś szczególną akcją. Bywa, iż nauczyciel opiera się wyłącznie na wytycznych, zaleceniach, pracuje stosownie do poleceń i uchwał, a myślenie twórcze traktuje jako domenę administracji szkolnej, wizytatorów i metodyków.
Tymczasem jest tak, że samodzielność nauczycieli jest często ignorowana, w najlepszym przypadku nie doceniana. Należy podkreślić, że większość szkół ma tendencje do stereotypu, schematu, rutyny i to należy wyeliminować. Należy zmienić metodę podającą na lekcji, a więcej wykorzystywać wspólnej rozmowy, dyskusji, używania środków audiowizualnych. Po za pamięcią i intelektem należy rozwijać również zainteresowania, aktywność, samodzielność w dochodzeniu do wiedzy, potrzebne w życiu umiejętności i uspołecznienie. Uczeń musi czuć, że znamy jego wartość, zainteresowanie tematyką lekcyjną, na których warto by było odwoływać się do rzeczywistych doświadczeń.
Postęp pedagogiczny na płaszczyźnie nauczyciel – uczeń staje się potrzebą chwili. Powinien on wyrażać się zarówno w tzw. obudowie podręcznika jak też w wielostronnym nauczaniu – uczeniu przez przyswajanie, odkrywanie i działanie.
Innym z warunków skuteczności nauczania we współczesnej szkole jest organizowanie klas autorskich, które wybrałyby własny profil rozwoju uczniów jest to innowacja dydaktyczna, ponieważ wprowadza do programu nauczania nowe treści tj. poznanie języków obcych, wiedzy o turystyce, wiedzy o Unii Europejskiej. Innowacja wychowawcza polegająca na nawiązaniu nowych kontaktów z młodzieżą z innych szkół i ze szkół z zagranicy, organizowanie imprez służących popularyzacji i rozszerzaniu wiedzy o kulturze danego regionu i danego kraju.
Szkoła nie powinna konkurować ze współczesnymi środkami masowego oddziaływania. Powinno się tak zorganizować proces dydaktyczno -wychowawczy, aby wykorzystać to, czego uczniowie wcześniej dowiedzieli się na dany temat oglądając TV lub będąc w kinie.
Jeden z warunków wychowania to niezbędność świetlicy w każdej szkole, ciche miejsce, w której uczeń znajduje miejsce dla siebie, jest zauważony, gdzie każde zajęcia są prowadzone pod kątem odreagowania emocji, uczeniu się reguł zachowań społecznych, spędzaniu wolnego czasu.
Stołówka szkolna, z której powinni korzystać wszyscy uczniowie. Racjonalne żywienie wywiera wielki wpływ na aktywność psychiczną uczniów, na ich samopoczucie, na stosunek do nauki, zabawy i otaczającego ich świata zewnętrznego i odwrotnie dziecko niedożywione lub nieprawidłowo żywione jest apatyczne, ociężałe, słabe i nie przejawia aktywności własnej.
Pedagog szkolny w każdej placówce – dusza nauczyciel, do którego każdy uczeń – wychowanek mógłby zajść na chwilę rozmowy bez uprzedzenia i lęku, który pomagałby w osiąganiu sukcesów uczniów i klasy, który nie ograniczałby ich nadziei i marzeń.
Lekcje wychowania fizycznego powinny być przeprowadzane wyłącznie w salach gimnastycznych, boiskach, kortach, basenach, co pociągałoby za sobą założone efekty w pracy dydaktycznej nauczycieli. Ważną częścią kształcenia będą wycieczki, wyjścia do kina, teatru na koncerty, wystawy, spotkania z ciekawymi ludźmi. Trzeba także poznawać pracą i funkcję, jaką spełniają różne instytucje państwowe typu: Urząd Miasta, Urząd Gminy, itp., gdzie i z jaką sprawą należy się udać, kto tam może i powinien pracować.
Ważnym warunkiem jest udział rodziców w ulepszaniu i usprawnianiu nauki i pracy w szkole. Pomogą w tym częste spotkania ogólnoszkolne i klasowe rodziców z nauczycielami, wychowawcą i dziećmi.
Należy uświadomić rodzicom, że to właśnie oni powinni mobilizować dzieci do nauki, rozwijać w nich zainteresowania i poszerzać im horyzonty. Przypomnieć rodzicom, że każde dziecko niezależnie od wieku czeka na potwierdzenie tego, że jest kochane, że jest przede wszystkim ich synem czy córką, a dopiero potem uczniem.
Szkoła wspólnie z rodzicami powinna brać udział w organizowaniu imprez szkolnych, zajęć pozalekcyjnych i nawiązywaniu kontaktów ze środowiskiem. Powodzenie takiego przedsięwzięcia zależy od wszystkich zainteresowanych osób.
Reasumując moje przemyślenia dochodzę do wniosku - należy robić, działać i wychowywać tak skutecznie, aby na pierwszym miejscu brać dobro ucznia.
Uczeń winien wynieść ze szkoły nie tylko odpowiednią ilość wiedzy pozwalającą na kontynuowanie nauki, ale powinien stać się bogatą osobowością.
BOŻENNA BAL
|
