Styl życia
Każdy uczestnik na kartce wykonuje jeden lub kilka rysunków ilustrujących jego obecny styl życia ( to, co jest dla niego najistotniejsze, co zajmuje najwięcej czasu, co lubi robić, w czyim towarzystwie). Każdy przez minutę prezentuje swój rysunek, inni mogą zadawać pytania. Po czym wszystkie rysunki wiesza się na ścianę.
Wyobraź sobie
Uczestnicy dzielą karton na 4 części i w każdej rysują siebie wyobrażając sobie, że są: zwierzęciem, kolorem, rośliną, porą roku. Omówienie następuje w parach lub małych grupach, gdzie uczestnicy motywują swoje decyzje. Kto chce, wypowiada się na forum klasy.
Magiczne pudełko
Dzielimy klasę na 4-5 osobowe grupy. Przedstawiamy instrukcję: Wyobraźcie sobie, że przed wami stoi magiczne pudełko nieokreślonych rozmiarów. Może ono dostarczyć wam mnóstwo szczęścia. Co to może być? Każdy uczeń pisze swoją odpowiedź na kartce, które są zbierane w grupach. Jedna osoba czyta treść kartki, pozostali zgadują jej autora.
Moje główne pragnienie
Uczestnicy przez 5 minut zastanawiają się nad swoimi pragnieniami, marzeniami. Następnie rysują swoje główne pragnienie za pomocą symboli lub realistycznie. Następnie omawiają swoje prace, co chcieli wyrazić.
Bohaterowie i idole
Uczniowie piszą tu rysują odpowiedzi na następujące pytania:
postać fikcyjna, którą podziwiasz,
postać historyczna, którą podziwiasz,
program TV, w którym chciałbyś wystąpić,
piosenkarz, którego styl ci odpowiada.
Następnie uczniowie uzasadniają swoje wybory.
Sortowanie kart
Przygotowujemy stertę kartek zawierających pary słów określających różne cechy osobowości
np. koleżeński -szczery
niezależny – inteligentny
szybki – pomysłowy
Uczniowie wybierają karteczki i odpowiadają na pytanie : Czy jesteś raczej taki, czy taki. Dyskusja na temat tego, czego się dowiedzieli o sobie lub innych.
Papierowa torba
Prowadzący rozdaje uczestnikom papierowe, duże koperty i kolorowe czasopisma. Uczniowie wycinają z pism i naklejają po zewnętrznej stronie koperty obrazki, słowa i wyrażenia, które obrazują ich osobowość zewnętrzną ( te cechy, które pokazujemy innym). Do środka koperty wkładają te obrazki i słowa, które mówią coś o ich bardziej ukrytych cechach, problemach, wadach. Podobna torbę prowadzący wykonuje dla siebie. Następnie uczestnicy omawiają swoje zewnętrzne cechy. Kto chce może ujawnić coś ze środka.
Pytamy: Jak czuliście się prezentując zewnętrzne strony swoich kopert? Czy łatwo jest mówić inny o sobie? Czy warto to robić?
Jestem – grupa mnie widzi
Każdy uczeń na jednej stronie karteczki zapisuje 5 zdań opisujących jego cechy osobowe. Zaczyna zdania: Jestem............Na drugiej stronie uczeń pisze, jak wyobraża sobie, że widzi go grupa ( grupa uważa mnie..........)Tworzy się małe grupy, w których zbiera się kartki, rozdaje przypadkowo (karty nie są podpisane). Każdy czyta zdania typu „ Jestem..” a inni zgadują, o kogo chodzi. Autor ujawnia się i czyta drugą stronę kartki. Grupa potwierdza lub modyfikuje jego sądy.
Kolorowe uczucia
Prowadzący przygotowuje kolorowe kartki, na których uczestnicy zapisują jak najwięcej słów określających uczucia ( jedno na każdej kartce). Następnie prowadzący pokazuje kartkę z jakimś uczuciem( np.: wstyd, radość) uczestnicy dokańczają zdanie zaczynające się od słów: Czuję radość, gdy............. Można tez pokazywać uczucia pantomimicznie i zgadywać.
Przyjaciele
Wypisz cechy idealnego przyjaciela, które uważasz za najważniejsze. Ponumeruj wg ważności. A teraz napisz imiona kolegów, z którymi najczęściej się kontaktujesz, spotykasz. Przy każdym imieniu wpisz numer cechy, jeśli ten kolega posiada tę cechę. Zastanów się, na ile poszczególni koledzy posiadają cechy idealnego przyjaciela. Pomyśl, czy ty posiadasz takie cechy.
Moje imię – program
Każdy uczestnik wypisuje swoje imię w pionie. Każda litera jest początkiem jakiegoś słowa, które oznacza jakiś program, cel jego życia, postępowania, pragnienia ( np. ALICJA– A -akceptacja, L – lepiej, I –inicjatywa, C –chęci, J –jasność umysłu, A –atakować swoje wady ). W małych grupach uczniowie omawiają i wyjaśniają swoje wybory.
Telegram do siebie
Zachęcamy uczniów, aby raz w tygodniu napisali telegram do samego siebie zawierający radę, napomnienie, słowa otuchy itp. Po jakimś czasie można zachęcić uczniów do podzielenia się treścią telegramów i refleksjami.
Opracowała: Alicja Chudy
Szkoła Podstawowa nr 1 w Biłgoraju.
|
