|
2. Polonez Ogińskiego „Pożegnanie ojczyzny” (fragmenty) – wykonany przez ucznia na pianinie.
3. Wiersz:
„Czy ty słyszysz, jak Szopen w tę noc w listopadzie,
Swoje ręce z marmuru na klawiszach kładzie
I gra. Jak polonez przez Łazienki płynie.”
(recytacja na tle poloneza)
4. Proza:
Droga do ojczyzny naznaczona została krwią i cierpieniem wielu pokoleń
rodaków. Prześladowani, na tułaczkę skazani nie tracili ducha, wierzyli, że wrócą do wolnej Polski, gnała ich tęsknota.
5. Wiersz:
„Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą przez uszanowanie dla darów nieba…
Tęskno mi Panie…”
6. Proza:
Wiedzieli, że ojczyzna w sercach się zaczyna, wierzyli, że przetrwają i uczyli swoje dzieci jak być Polakami.
7. Wiersz: Wł. Bełza „Katechizm polskiego dziecka”
- Kto ty jesteś?
- Polak mały.
- Jaki znak twój?
- Orzeł Biały.
- Gdzie ty mieszkasz?
- Między swymi.
- W jakim kraju?
- W polskiej ziemi.
- Czym twa ziemia?
- Mą ojczyzną.
- Czym zdobyta?
- Krwią i blizną.
- Czy ją kochasz?
- Kocham szczerze.
- A w co wierzysz?
- W Polskę wierzę.
- Co ty dla niej?
- Wdzięczne dziecię.
- Coś jej winien?
- Oddać życie.
8. Wiersz:
„A Szopen gra… i polonez płynie…
Wplatając między strofy pieśń o rozmarynie…
W niewoli, prześladowaniu i cierpieniu
‘swój o Polsce śnili sen…’”
(recytacja na tle poloneza)
9. Piosenka pt. „O mój rozmarynie” w wykonaniu zespołu muzycznego.
10. Wiersz: Marian Jonkajtys „Gdzie Twe groby, Polsko?!”
11. Piosenka pt. „Ułani ułani” w wykonaniu zespołu muzycznego.
12. Proza:
„Jak dobrze, że do historii należą czasy, które wspomina Bohdan Truszkowski, który jako 13-letni chłopiec w 1942 r. przebywał na Syberii. „Chleb ważył 200 gramów. Był czarny, ciężki, niedopieczony, miał rozmiary maleńkiej książeczki na nabożeństwa i musiał wystarczyć na jeden dzień. Pamiętam jego smak tak, jakby to było wczoraj”
13. Proza:
I przygarnęła ich ojczyzna. A przecież mówili:
„Nieraz oddałbym życie ażeby, choć spojrzeć na las sosnowy i chałupy poszyte słomą. Nieraz jako dziecko wołałem przez sen: ja chcę do kraju!”
I wrócili wygnańcy, tułacze do Polski.
14. Wiersz:
„Pytasz, co to Polska.
Co to Polska? To niebieskie niezapominajki w stawie,
To woda stojąca na łąkach.
Kiedy nagle las zaszumi, mowę sosny, gdy zrozumiesz, to jest Polska?
Gdy zobaczysz gdzieś topole, królujące ponad polem – to jest Polska.
Co to Polska?
Ujrzysz biały krzyż wycięty, hełm a pod nim piasek święty.
To jest Polska.”
O którą walczyły pokolenia Polaków.
15. Piosenka: „Legiony” w wykonaniu zespołu muzycznego.
16. Proza:
Niech zabrzmi dawna pieśń. Oddajmy hołd tym, którzy nigdy nie wrócili do swoich matek, żon i dzieci…
17. Fragment poloneza Ogińskiego pt. „Pożegnanie ojczyzny”
Literatura:
„Wychowawca” – Miesięcznik Nauczycieli i Wychowawców Katolickich,
• nr. 7, 8 – 2002
• nr. 4, 7, 8 – 2003
Opracowała: Anna Banaszkiewicz
Maj 2004 |
