Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Montaż słowno-muzyczny - Niech żyje bal

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2822 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 Opracowała mgr Marianna Bryła


Osoba I

Według astrologów 9 października przychodzą na świat ludzie energiczni, aktywni, odważni. Inteligencja ich jest niezwykła. Chętnie wyrabiają sobie własne zdanie o każdej rzeczy. Umieją używać życia i korzystać z jego rozkoszy- tak charakteryzował ich znany astrolog- Jan Dzierzbicki.
Tego właśnie dnia w 1936 roku urodziła się Agnieszka Osiecka.


Osoba II

Trzy pierwsze lata życia Agnieszki upłynęły w Zakopanem, skąd przed samą wojną cała rodzina przybyła do Warszawy. Tu przeżyli koszmar okupacji i powstania oraz wywózkę do obozu. Jednak nigdy w domu Osieckich nie wspominano wojennych czasów, by nie obciążać psychiki Agnieszki. Ważne było to, że nawet w najczarniejszych dniach okupacji mogła uczyć się pod okiem domowych nauczycieli, brać lekcje muzyki.


Osoba I

Główną postacią j ej dzieciństwa i młodości był ojciec, wychowany we Lwowie muzyk i pianista, Wiktor Osiecki.
„Aga nie jest taka jak inne dziewczynki"- mawiał swojej jedynaczce, dbając o jej staranne wychowanie i edukację, zwłaszcza naukę języków obcych, których poznała biegle aż cztery: angielski, niemiecki, rosyjski i francuski. Także od komunizmu oddzielał ją ojciec szczelnym murem guwernantek i korepetytorów języków, pływania, tenisa, rytmiki.


Osoba III

Jeszcze w czasach podstawówki Agnieszka pragnęła zostać biologiem i wyjaśniać tajemnice życia. W czasach licealnych bardziej fascynowali ją ludzie. Gdy przyszło do wyboru studiów zdecydowała się na dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Rozczarowała się bardzo. To nie były studia, a kursy propagandowe, na których uczono się np. tytułów prasy radzieckiej.
Wstąpiła więc na Wyższą Szkołę Filmową w Łodzi. Przeżyła tam cztery cudowne lata- wspomina w swoim dzienniku.
Andrzej Wajda uważał, że będzie kiedyś świetnym filmowcem. To jej imię Wajda nadał bohaterce „Człowieka z marmuru"- dziewczynie niespokojnej, wrażliwej, dążącej do prawdy.

Agnieszka od razu wsiąkła w studencką cyganerię artystyczną skupioną najpierw wokół teatrzyku studenckiego Bim-Bom, a potem Studenckiego Teatru Satyryków. Wśród pracy, śmiechu całonocnych dyskusji czuła się świetnie.
Czasy STS-u były to czasy wielkich przyjaźni i zbiorowych wyjazdów wiosną na Mazury, by wracać do Warszawy późną jesienią. To wtedy powstało wiele jej piosenek, które stały się szybko potem szlagierami.

(Piosenka: „Jak obłok")


Osoba IV

Pisała pod wpływem pejzażu miejsca. A, że przebywała najczęściej w Krzyżach, na kładce nad Jeziorem Nidzkim, stąd w jej piosenkach tyle motywów przyrodniczych, szczególnie ptasich. To „chudym ptakom brakowało głosu", a na ręku „lśniła srogo obrączka, jaką noszą ptaki".

(Piosenka: „Gaj")

„Gasną ogniska nad rzekami Samotny ziemniak śpi w popiele. Idą przymrozki ścierniskami (...).
Śpi już ryba, zasnął rak, rodzi się ptak, rodzi się ptak, rodzi się ptak."


Osoba V

Każda z jej piosenek jest kroniką dnia albo notatką ze znajomości. Mnóstwo cytatów brała z ulicy. Przetwarzała na piosenkę czyjś smutek, czyjś list. Była przy tym wyczulona na wszystko, co pulsowało pod skórą jej pokolenia.
Prowadziła życie niezależne, niespokojne, gdzieś wyjeżdżała, skądś wracała, kręciła się po Polsce, po świecie. Świat Agnieszki rozciągał się między Paryżem, Moskwą, Nowym Jorkiem i Warszawą. A właściwie Saską Kępą, wiosną pachnącą-jak w „Małgośce"- „szalonym, zielonym bzem".

„Ja nie chcę spać,
ja nie chce umierać,
chcę tylko wędrować
po pastwiskach nieba (...).
Bo chociaż nie ma
tam brzegu mojego
śniegów i nieba, nieba zielonego,
noc mnie nie nuży,
dzień się nie dłuży
być wciąż w podróży,
w drodze pod wiatr."


Osoba VI

Była Agnieszka Osiecka poetką drogi, podróży, wędrowania...

„Kto w podróży, kto powróży,
kto powie, gdzie mój będzie dom.
Ja z podróży, ja z podróży.
Walizki moje, pełne snów,
dziś puste są."


Osoba V

Najczęściej bohaterami utworów Osieckiej byli: ona i kolejny ON. Zajmowała j ą po wikłana materia tego, co się dzieje między ludźmi. Miała przy tym wiele intensywnych związków z mężczyznami. Kochali się w niej mądrzy, kulturalni, wybitnie inteligentni. Miała Osiecka mężów o sławnych nazwiskach (Wojciech Frykowski, Daniel Passent) i równie sławnych przyjaciół: Marek Hłasko, Jerzy Giedroyć, Andrzej Jarecki, Jeremi Przybora, Andrzej Wajda, Janusz Amderman, Paweł Herz, Adam Wazyk, Bułat Okudżawa, Mieczysław Rakowski, satyryk Józef Prutkowski, publicysta Zbigniew Menzel, historyk Paweł Szapro, jej ostatni związek: reżyser Andre Hubner-Ochodko...

„Chociaż raz warto umrzeć z miłości
Chociaż raz
A to choćby po to,
żeby się później chwalić znajomym,
że to bywa,
że to jest:
...Umrzeć
Leżeć w cmentarzu czyjejś szuflady obok innych nieboszczyków listów
i nieboszczek pamiątek
i cierpieć...
Cierpieć tak bosko i z takim patosem,
jakby się było Toską lub Witosem.
...l nie mieć już żadnych spraw
i do nikogo złości.
l tylko błagać Boga, by choć raz,
choć jeszcze jeden raz
umrzeć z miłości."


Osoba IV

Rany, rozdarcia, cierpienia, to wszystko było jej niezbędne- mówi jej córka- wolała czuć, że boli, niż nic nie czuć.

„Kochać to najważniejsze w życiu... Choć trzeba pamiętać-mówiła Agnieszka-że z miłością wiąże się cierpienie."

„Oczy tej małej jak dwa błękity
myśli tej małej- białe zeszyty (...).
Przez niego więc siebie zabiła
ta, co z miłości tańczyła. Bóg jej wybaczył czyny sercowe
i lody podał jej malinowe. Posłuchaj niewierny kochanku co nienawidzisz poranków (...).
Bo taki, co kochać nie umie przegra, choć wszystko rozumie."


Osoba III

„We wróżbach i kartach- ty, na serio i w żartach- ty,
w sezonie i potem,
przed ptaków odlotem- ty, ty, ty-
A rozum kto go traci- ja,
kto łzą się bławaci- ja.
Piosenka „ Tyle słońca w całym mieście "


Osoba V

Pisanie przychodziło Agnieszce znacznie łatwiej niż życie. Tworzyła bez żadnego wysiłku. Pisała w aucie, tramwaju, kawiarni, na plaży. Notowała na czym popadło: na karteczkach wyrwanych z notesu, na kawiarnianych serwetkach. Już po kwadransie gotowy był szlagier, który potem nuciła cała Polska. Jej dorobek twórczy to prawie dwa tysiące piosenek...
Osiecka bardzo wcześnie stała się w pełni profesjonalistką. Napisać mogła tekst na dowolny temat dla każdego. Wiele gwiazd estrady marzyło o tym, aby napisała dla nich. Tworzyła dla Połomskiego, Ireny Santor, Urszuli Sipińskiej. Współpracowała z Czerwonymi Gitarami, z Adamem Sławińskim. Współpracę z Marylą Rodowicz określiła największą przygodą z piosenką.

(Piosenka: „Małgośka")


Osoba III

Powiedziała kiedyś, że jej małą ojczyzną jest polska gramatyka. Umiała dobierać przymiotniki i przysłówki. Żonglowała częściami mowy leciutko, z wdziękiem prawdziwej poetki. Jej darem było dodawanie koloru do szarości, łagodny jak mogła dowcip.
Ona w te piosenki wkładała swoją filozofię życia: bez taryfy ulgowej, bez uników. Kochała życie, ludzi, zawsze otwierała przed nimi drzwi swego mieszkania.


Osoba VI

W filmie, jaki nakręciła o niej Grażyna Pieczuro, Agnieszka patrząc w niebo mówi do Seweryna Krajewskiego:
„Jak już będę tam, na górze, to czasem tu do was zejdę".
„A jak to zrobisz?"- pyta kompozytor.
Wskazując na świetlistą wstęgę na niebie (czy to przeleciał odrzutowiec, czy tak ułożyło się światło) odpowiada:
„A po tej ścieżce".
Bo Osiecka lubiła żyć, lubiła świat z wszystkimi jego słabościami, śmiesznostkami, zakrętami. Ale jednocześnie miała w sobie świadomość przemijania i śmierci. Przemijanie- to jest odchodzenie młodości, to świadomość istnienia tych młodych dziewczyn, których
„urodą okrutną zbroi się Paryż i Kutno".
A śmierć? To nic... „tylko serce trzaśnie jak sucha leśna gałązka".

(Piosenka: „Niech żyje bal")

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie