1. Narrator:
Rytm życia społeczności szkolnej wyznaczony jest w pewnej mierze kalendarzowym biegiem, gdzie szczególne akcenty przypadają w momentach ważnych rocznic i świąt. Dzisiejsza uroczystość ma dla nas – uczniów ogromne znaczenie. Jest to historyczna chwila w życiu naszej szkoły. W związku z tym sięgnijmy do czasów, kiedy zrodził się zamysł budowy gimnazjum. Zajrzyjmy do kroniki budowy gimnazjum i odczytajmy najważniejsze wydarzenia.
· Dnia 06.06.2000 zarejestrowano „Komitet Założycielski Budowy Gimnazjum” w Błaszkach. Członkami Komitetu zostali: panie Mirosława Jasińska i Elżbieta Król oraz pan dyrektor Marek Król.
· W następnej kolejności Komitet podjął uchwałę o zebraniu przez Społeczny Komitet Budowy Gimnazjum w Błaszkach wkładu na zakup projektu budowy szkoły.
· Gromadzenie pieniędzy potrzebnych na projekt odbywało się poprzez publiczną zbiórkę, sprzedaż cegiełek i darowizny osób prywatnych oraz firm.
· Po zatwierdzeniu projektu i wydaniu decyzji o rozpoczęciu budowy przystąpiono do realizacji zamierzonego planu.
· Społeczny Komitet Budowy Gimnazjum w Błaszkach zapowiada, że pracy nie zakończył i nadal będzie włączać się w budowę obiektu. Tym bardziej, że zamiarem zarówno społeczników, jak i kierownictwa szkoły jest połączenie oddania gimnazjum z nadaniem mu imienia oraz sztandaru.
2. Recytator:
„ Szkoła jak wielki pomnik
z kamienia, co śni się nam
w śmiałych marzeniach.
Tu tysiącletnia mowa ojczysta
Wśród nowych murów będzie miała przystań”
3. Narrator:
Jesteśmy uczniami. Pewnie wyda się to Wam dziwne, kiedy powiem, że wszyscy jesteśmy też… nauczycielami. Nauczycielem jest, bowiem ten, kto swoją wiedzę i prawdę chce przekazać drugiemu człowiekowi. Posłuchajcie, czego każdy z nas może nauczyć się od innych.
4. Recytator II:
Pewien pisarz powiedział kiedyś,
„Nie ma ważniejszego zadania na świecie
Jak bycie miłym i pełnym uroku
Krzewić radość dokoła siebie,
Promieniować szczęściem wokół,
Rozlewać jasność na ciemnych drogach życia”.
Czyż nie jest to wyświadczeniem innym największej przysługi?
5. Narrator:
A Ty? Zastanów się, czy umiesz to robić…? Podobno odrobina dobra okazana drugiemu człowiekowi, lepsza jest niż cała miłość do ludzkości.
Piosenka „ Trzeba żyć”
6. Recytator III:
„Miłość to znaczy popatrzeć na siebie,
Tak jak się patrzy na obce nam rzeczy,
Bo jesteś tylko jedną z rzeczy wielu.
A kto tak patrzy, choć sam o tym nie wie,
Ze zmartwień różnych swoje serce leczy,
Ptak mu i drzewo mówią: przyjacielu.
Wtedy i siebie, i rzeczy chce użyć,
Żeby stanęły w wypełnienia łunie.
To nic, że czasem nie wie, czemu służyć:
Nie ten lepiej służy, kto rozumie.
7. Narrator:
Gdy będziesz przyjacielem dla innych, sam obdarzony będziesz przyjaźnią. Jeśli kochasz ludzi, spieszysz im z pomocą, starasz się rozweselać ich serca tak, że obdarzą Cię mianem przyjaciela, uczysz ich i siebie miłości.
8. Recytator IV:
Są słowa, których mówić nie należy
Takie, których się nie zdradza
Których głębi nikt nie zmierzy,
Nie pogubi, nie postrada.
Czasem wcale nie potrzeba
Słów wspaniałych, dumnych, wzniosłych
Czasem lepiej jest do siebie mówić stylem
Jak najprostszym.
A więc powiem prosto z mostu,
Bo ja wiem zrozumiem przecież,
Więc dziękuję przyjacielu
Za to, że po prostu jesteś.
Piosenka „Po drodze szukam przyjaciela” ( elementy ruchu)
9. Narrator:
Kiedy czujesz się lepiej? W ciemny, deszczowy, jesienny dzień czy w jasny, słoneczny i letni? Gdzie czujesz się lepiej? W szarym, pustym mieście czy na tryskającej zielenią łące? Odpowiedzi będą chyba oczywiste.
„ Niemożliwym jest, aby człowiek spoglądał na słońce, a jego twarz nie rozjaśniła się, niemożliwe, aby patrząc na otaczające go piękno przyrody, nie czuł w swym sercu dobroci.”
Piosenka „ Tylko chcieć”
10. Recytator V:
Barwy ze słońca są. A ono nie ma
Żadnej osobnej barwy, bo ma wszystkie.
I cała ziemia jest niby poemat,
A słońce nad nią przedstawia artystę.
Kto chce malować świat w barwnej postaci,
Niechaj nie patrzy nigdy prosto w słońce.
Bo pamięć rzeczy, które widział straci,
Łzy tylko w oczach zostaną piekące.
11.Narrator:
Świat przyrody, który cię otacza, jest Twym nauczycielem. Potrafisz usłyszeć to, co piękne i dobre.
Zamknij oczy i wyobraź sobie wszystkie bliskie Ci osoby. Widzisz rodziców, znajomych przyjaciół, rodzinne miasto, domy, łąki, lasy i niebo? Zastanów się teraz, ile to dla Ciebie znaczy. Jeżeli nie możesz beż tego żyć, nauczyłeś się miłości do ojczyzny i możesz przekazać ja innym,
Piosenka „Kocham swoje miasto”
12.Recytator VI:
Ojczyzna, kiedy myślę, wówczas wyrażam siebie i zakorzeniam,
mówi mi o tym serce, jakby ukryta granica, która ze mnie przebiega ku innym, aby wszystkich ogarniać w przeszłość dawniejszą
Niż każdy z nas:
z niej się wyłaniam…, gdy myślę ojczyzna – by zamknąć ją w sobie jak skarb.
Pytam wciąż, jak go pomnożyć, jak poszerzyć tę przestrzeń, którą wypełnia.
13.Narrator:
Twoja szkoła to wielki nauczyciel. Kochasz ją – jesteś nauczycielem miłości, piękna i poświęcenia,
Czasem ciężko być dobrym uczniem i nauczycielem. Często trzeba przezwyciężać słabości własne i innych, ale…
14.Recytator VII:
Gdziekolwiek jesteście –
Bądźcie pierwszymi
Bądźcie pierwszymi –
W każdej dziedzinie.
Wśród pieśni –
Najlepszymi pieśniami.
Wśród książek –
Prawdziwymi książkami.
Bądźcie najlepsi.
I tyle.
Pierwszymi jest trudniej
I łatwiej.
Piosenka „Niby nic”
15.Narrator:
Uczysz się zawsze i wszędzie, nie tylko w szkole. Twoja postawa może być dobrym lub złym wzorem dla innych, Tak trudno dzisiaj, kiedy cały świat bieży na oślep, dostrzec i rozumieć to, co piękne, dobre i mądre. Pamiętaj o tym, że w życiu czeka cię egzamin losu, na którym zapytają, jakim byłeś człowiekiem…
16.Recytacja:
Uczeń I:
Chciałbym kiedyś tu powrócić,
Chciałbym kiedyś tu zapukać,
Porozglądać się dokoła
By dzisiejszy dzień odszukać
Uczennica:
Chciałabym tu kiedyś wrócić
Chciałabym tu wpaść na chwilę
Czas upłynie – ja dorosnę
Pewnie przejdę życia milę
Razem:
Chcielibyśmy tutaj wrócić
Ale tak to urządzono
Uczennica:
Że ja pójdę borem…lasem…
Uczeń:
A ja pójdę inną stroną
Nikt nam przecież nie zabroni
Wrócić tutaj wspomnieniami
Po cichutku tak, znienacka
Znów będziemy razem z Wami!
Piosenka „Życzymy Ci kochana szkoło”
Opracowała:
Elżbieta Krysztoforska
|
