Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Relacje międzyludzkie

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 8823 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Pojęcie relacji

Nawiązywać relacje to reagować,
Reagować to rozumieć siebie.
Rozumieć siebie to być oświeconym.
Relacje międzyludzkie są szkołami oświecenia.
Anthony de Mello

Tak mówi o relacjach międzyludzkich hinduski jezuita i psychoterapeuta. Jeden z czołowych amerykańskich psychologów Eliot Aronson mówi o relacjach: " człowiek jest istotą społeczną". Do właściwego funkcjonowania psychiki (a co za tym idzie również ciała) niezbędne jest utrzymanie właściwych kontaktów z innymi ludźmi. Człowiek jako istota społeczna przebywa i kontaktuje się z innymi ludźmi. Życie zbiorowe wymaga społecznego komunikowania się, czyli przekazywania informacji oraz porozumiewanie się i zapewnienie łączności ("kanałów" przekazywania wiadomości). Proces ten może się dokonywać za pomocą języka oraz różnych znaków i symboli. Bardzo ważna w jest komunikacja ustna lub pisemna lecz ogromne znaczenie ma tzw. komunikacja niewerbalna, czyli komunikacja, która nie posługuje się słowami lub używa słów do przekazywania szerszego znaczenia niż słownikowe.
Do komunikacji pozawerbalnej możemy zaliczyć:
- obrazowość języka,
- scenerię,
- język ciała.

Komunikowanie się z innym człowiekiem jest procesem bardzo ważnym. Od tego jak przebiega zależy zadowolenie lub niezadowolenie człowieka ale też interakcja na drugiego człowieka.
Interakcja społeczna za słownikiem socjologicznym jest to wzajemne oddziaływanie na siebie dwóch lub więcej jednostek, oddziaływanie grup albo jednostki i grupy, polegające na obustronnym wpływaniu na swoje zachowania (jakakolwiek forma kontaktu między dwiema osobami - uśmiech, dezaprobata, gest, rozmowa, ostentacyjna obojętność, niechęć, wrogość, nienawiść itp - przekazanie jakiekolwiek komunikatu). Interakcje dzielą się na:
1. zadaniowe (ponad 50% - wymiana informacji, propozycje, pytania, zalecenia, poglądy, oceny dotyczące zadania);
2. emocjonalne - związane z atmosferą w grupie, budowanie więzi emocjonalnej, atrakcyjność interpersonalna (ponad 45% - ludzie przekazują sobie emocje, pochwały, reprymendy, rozładowują konflikty).

Według amerykańskiego filozofa, psychologa społecznego A.Mead'a, istotą interakcji jest wysyłanie przez organizmy funkcjonujące we własnym środowisku, sygnałów i gestów, które określają jego sposób działania. Interakcja zachodzi wówczas, gdy:
- jeden organizm wysyła znaki, wykazując aktywność w swoim środowisku
- inny organizm widzi te znaki i reagując na nie, zmienia swój sposób postępowania, wysyłając zarazem swoje sygnały
- pierwszy organizm rozpoznaje owe sygnały i zmienia pod ich wpływem swoje działanie.
Znaki i gesty są najistotniejszym nośnikiem interakcji, oraz nie muszą one mieć charakteru symbolicznego w sensie kulturowym.
Mead zauważył, że ludzie wchodzą ze sobą w interakcje w szczególny i jedyny w swoim rodzaju sposób. Znaki, które człowiek wysyła, odczytuje, odbiera i na które reaguje, mają charakter symboliczny, ponieważ znaczą to samo zarówno dla wysyłającego jak i dla odbierającego. Można powiedzieć, że są to znaki kulturowe. Dzięki naszemu mózgowi potrafimy nadawać wspólnie uzgodnione znaczenia dosłownie wszystkim naszym działaniom- mowie, mimice, pozycjom ciała, odległości, jaką zachowujemy wobec innych, stylowi ubierania się, czesania i niemal każdemu gestowi, jaki wykonujemy. Dlatego też, przebywając z ludźmi, czujemy się jak na scenie, ponieważ gdzieś w nas tkwi wiedza o tym, że inni odczytują nasze gesty oraz interpretują nasze zachowanie.
Na zachowanie wpływa obecność innych ludzi, ale przez to, oni w tym zachowaniu biorą udział. W toku interakcji partnerzy wykonują różne czynności, np. informują się, uśmiechają się do siebie, pomagają sobie w pracy itp. Niektóre postawy mogą być wywołane nieświadomie (przesądy) wtedy mają charakter obronny. Jednostka obciążona kompleksami wyniesionymi z dzieciństwa posługuje się często mechanizmami obronnymi, represjonuje swoje doznania, co utrudnia jej tworzenie zdrowych więzów społecznych.

Należy zwrócić uwagę, że w większości społeczeństw funkcjonuje norma wzajemności. I tak jednostka, która doznała ze strony partnera pomocy, życzliwości, obowiązana jest do tego samego. W roku 1964 E. Blau sformułował "zasadę równości", według której jednostka funkcjonując w grupie i przyczyniając się do jej rozwoju oczekuje podobnych korzyści ze strony grupy. Wymiana świadczeń między jednostką a grupą nie zawsze odbywa się na zasadzie równości. Jeżeli jednostka stwierdza, że dana relacja jest niekorzystna dla niej próbuje ją zmienić , np. mniej pracuje, domaga się lepszej oceny.
W stosunkach międzyludzkich istnieje wiele sposobów relacji prowadzących do powstawania różnego typu interakcji. Ludzi połączonych określonymi stosunkami, np. przyjaźni lub rywalizacji, można traktować jako dwa układy, między którymi występuje wymiana informacji. W wymianie tej role partnerów przekształcają się : najpierw partner A nadaje informacje, a potem partner B odbiera ją, potem B nadaje , a A odbiera itd. Informacje mają określoną treść i formę. Np. informacja nadana przez nauczyciela do ucznia "lubię cię" może być wyrażona słowem, spojrzeniem. Informacje transformowane są przez odbiorcę i informacja "lubię cię' może być odebrana "bardzo cię lubię". Odbiór i przetwarzanie informacji zależy od takich czynników jak osobowość jednostki, od jej poglądów, potrzeb. Inaczej przyjmuje informacje optymista inaczej ktoś kto widzi świat w czarnych kolorach..
W inny sposób przyjmuje osobnik dobrze przystosowany inaczej źle - np. uczeń trudny, który informację nauczyciela "nie podoba mi się twoje zachowanie" może odebrać "nie lubię cię" może zareagować zachowaniem agresywnym w stosunku do nauczyciela. Partnerzy odbierają określone informacje, przetwarzają i reagują na nie. Znaki , gesty są najistotniejszym nośnikiem interakcji.

Informacje przekazywane przez partnera możemy odczytać w różny sposób:

  • jako odbiór odpowiadający informacji,
  • jako odbiór podwyższający,
  • jako odbiór obniżający.

    Postawa podnoszenia (rozwijania) innych polega na takim zachowaniu interpersonalnym, które w rezultacie doprowadza do zaspokojenia potrzeb partnera, jego samopoczucia, zainteresowań. Jest to przykładowo postawa matki do dziecka, która opiekuje się nim, pielęgnuje ale stawia mu rozsądne wymagania. Postawa ta łączy się z życzliwością, akceptacją, lecz także odpowiedzialnością za jego rozwój. Postawa ta ma związek z zasadą szacunku do innych. Jest n zazwyczaj związany ze stawianiem wymagań; im bardziej kogoś szanujemy, tym większe stawiamy mu wymagania.

    Przedmiotem postawy podnoszenia są inni ludzie. Szczególną rolę postawa podnoszenia odgrywa w warunkach stałych kontaktów społecznych, w pracy z innymi ludźmi (np. rola rodziców, nauczycieli, lekarzy, dyrektorów), których funkcja sprowadza się do podnoszenia innych (np. chwalenie, pomoc, kontakt), obniżania (karanie, złośliwe zachowanie, brutalność), bądź utrzymania innych na aktualnym poziomie (zachowanie obojętne). Postawa podnoszenia ma związek z postawą społeczną jednostki, jest charakterystyczna dla określonych typów osobowości.

    Postawa podnoszenia innych jest produktem zdrowej, dojrzałej emocjonalnie i społecznie osobowości, łączy się z pozytywnym obrazem własnej osoby i innych ludzi.

    Reasumując w stosunkach międzyludzkich istotną rolę odgrywają następujące czynniki:
    - osobowość partnerów, struktura ich potrzeb i postaw,
    - role społeczne i pozycje, związane z zawodem, pozycją społeczną,
    - percepcja, tj. odbieranie, klasyfikowanie różnych informacji,
    - postawy emocjonalne oraz zachowania interpersonalne (zachowania podnoszące i obniżające).

    Czynniki związane z osobowością i rolą społeczną występują zawsze, na ich podłożu kształtują się pozostałe. Osobowość i role społeczne można traktować jako czynniki strukturalne. Pozostałe czynniki bardziej zmienne zależne są od typów relacji.

    Literatura:
    1. W. Thibant, H. H. Kelly: The social psychology of groups. Wiley, New York 1959 s.10)
    2. Z. Zaborowski: Psychologiczne problemy wychowania, Nasza Księgarnia, Warszawa 1977

    Hanna Grzegrzółka
    Zespół Szkół Zawodowych nr 2 w Gdańsku

  • Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

    X


    Zarejestruj się lub zaloguj,
    aby mieć pełny dostęp
    do serwisu edukacyjnego.




    www.szkolnictwo.pl

    e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
    - największy w Polsce katalog szkół
    - ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




    Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

    Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




    Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie